نتایج جستجو

ذلک ذنب ذهب ذو ذوق ذى ذکر رئى ربب رجج رجع رجف رجو رحل رحم رحمان ردد ردف ردى رزق رسل رسو رصد رضو رغب رفرف رفع رقى رمن رمى رهق رهن روح رود رکب رکع زبن زجر زرع

مراد از رزق باران است و باران را رزق گفته‏اند كه سبب رزق است و گفتهاند در آن مضاف مقدّر است يعنى «فى السماء سبب رزقكم» گفته‏اند: مراد اسباب رزق است كه كواكب

است بعيد نيست كه مراد از «اَسْقَيْناهُمْ ماءً غَدَقاً» وسعت رزق باشد كه آب كثير سبب سعه رزق است اين لفظ تنها يكبار در قرآن آمده است. هم ل فتن موه فى سقى

[ق:10]، نخل‏هاى بلند كه ميوه آن روى هم چيده است. ل حصد نخل حبب ها جنن طلع ه رزق نضد ب عبد نبت حيى نا

داد بخوريد از آنچه خدا روزى داده است . * [عنكبوت:60] در الميزان فرموده: حمل رزق ذخيره آن است كه انسان و از حيوانات مورچه، زنبور عسل و موش ذخيره مى‏كند. احتمال:

فتح عزز رجل مع ائى مريم اهل ذى صلح تحت بين عرف وفى ظلم طلق ابراهيم قبل بعد رزق ارض

[مؤمنون:75]. در طغيانشان اصرار مى‏ورزيدند و سرگردان مى‏ماندند. ه فى من هم ل حسب کشف رزق ف بحر يى بل عتو غشو ضرر عن طغو طغى غشى ا سوق نفر ک ها رئى مسک موج ظلم او لما

نعم الى صيد ايى ربب حتى فى دور الا کون کتب الذى يا بنو هدى عقد نسو شکر بلغ رزق او بلد وقى خزى عن اذا عوم امر کلل تلو حصن بيع اکل ربو قد غفر رود ولد زوج لسن

أما هن الذى اله سغب انس رسل عرف اوى بلو ظلم دعع اسر کرم لعل طيب عن ى اما رزق صلح ذوى غلم يوم غنى اول مدن اللاتى بل لم نصر عقل قهر الذين قسم ا اخر کلا ذلک

اله الله فى رحم عرف او ها سمو انن نا الا هم قد کم ک الى زول ا ارض اذا ى بل رزق سرح عرو قول ذلک ختم الذى اجل رسل موت مسک وثق حسب نعم الذين نفق امر التى بلغ

يمم اتى ذلکن لولا ويل رسل سبل لقى لقم لن کرم کلل نفع قوم امن جمع قبل يوم رزق قد عن اخر صرخ ها نبذ دحض جوب لئک عظم ظلم روح الک عقم جهد طغو رود ولى جند او

اذا فرض عفف اياى کثر کرس لدى رغم ملک خرج ضرر اخذ ايى عبد قرب کسب صحب ردد رزق ذلک يى حقق بئس سبل ا عدل جنن وفى ايد قتر نطق لمم صبر نبو اوى حسن بيت نعم ولى

مخلص خدا، بهره مند از رزق و روزى ویژه و ممتاز الهى (إلاّ عباد اللّه المخلصین . أولئک لهم رزق معلوم) بیشتر مفسران برآنند که مقصود از «رزق معلوم»، روزى مخصوص

شريفه رزق از نظر قرآن به چه معنا است ؟ آنچه انسان در راه حرام مورد بهره بردارى قرار مى دهد رزق خدا نيست رزق همه موجودات به اذن خدا است هر چه رزق است خير

الصلحت ... و رزق کریم) ۳ - بخشودگى گناهان، مقدمه برخوردارى انسان از نعمت هاى اخروى (لهم مغفرة و رزق کریم) با توجه به تقدیم «مغفرة» بر «رزق کریم» برداشت

شد، رزق ویژه ای نزدش می یافت. [روزی در کمال شگفتی] گفت: ای مریم! این رزق ویژه برای تو از کجاست؟! گفت: از سوی خداست، یقیناً خدا هر کس را بخواهد، رزق بی حساب

إلاّ لیعبدون . و ما أُرید منهم من رزق) ۴ - خداوند، بى نیاز مطلق (و ما أُرید منهم من رزق و ما أُرید أن یطعمون) تعبیر «رزق» با تنوین تنکیر، مى رساند که خداوند

اینها را رزق بندگان قرار دادیم و به باران زمین مرده را زنده ساختیم (تا خلق بدانند که) همچنین پس از مرگ سر از خاک بیرون می‌کنند. برای آنکه رزق و روزی بندگان

لهم ... رزق کریم) ۸ - روزى مؤمنان داراى عمل صالح در قیامت، از هرگونه رنج و منّتى به دور است. (الذین ءامنوا ... أُولئک لهم ... رزق کریم) مقصود از رزق کریم

برخى دعاهاى مؤمنان براى توسعه رزق مستجاب نمى‌شود؟ در پاسخ بايد گفت: استجابت دعا در چارچوب حكمت الهى است. گاهى توسعه رزق عامل غفلت از خدا و موجب طغيان و

و گفته‏اند: رزق است. در اقرب چند معنى نقل شده كه از جمله بوئيدنى و رزق است و همچنين است در مجمع: ابن اثير در نهايه گويد: ريحان برحمت و رزق و راحت اطلاق‏مى

همه وعده‌ها که به شما می‌دهند در آسمان است. و رزق شما و آنچه به آن وعده داده می شوید، در آسمان است و رزق شما و هر چه به شما وعده شده در آسمان است. و در

- انواع میوه ها، رزق و روزى مخصوص و ممتاز بندگان مخلَص خدا در بهشت (أُولئک لهم رزق معلوم . فوکه) «فواکه» (جمع «فاکهة») بدل کل از «رزق معلوم» و یا خبر براى

جلوه اى از روزى رسانى او به مخلوقات (و ما أنزل اللّه من السماء من رزق) «من» در «من رزق» بیانیه است. ۴ - نزول باران، تدبیرى الهى در گسترش بخشیدن به پوشش

پراکنده شوید و از فضل و رزق خدا جویا شوید و خدا را بسیار یاد کنید تا رستگار شوید. و چون نماز پايان يافت، در زمين پراكنده شويد و رزق خدا را طلب كنيد و فراوانش

بعد موت يوم لم قبل قلب صدد جمع اخذ صير عظم علم خير ضلل بعض صبح شطن مع شقق رزق سمو اخر عبد ترب وطء حدث انتم رجع صدق برد صرر روح لن صعق کذب حرث

مر نوريان را طالبند در قرآن، براى رزق اوصافى ذكر شده است از جمله: «رِزْقاً حَسَناً» «2»*، روزيى نيكو و پاكيزه. «رِزْقٌ كَرِيمٌ» «3»*، روزيى بزرگوارانه و

نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون» گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران داستان وارد شدن

بخشايش و نزول رزق ويژه‌ى الهى است. آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا ... لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ‌ 6- اگر به خاطر هجرت و جهاد از رزق اندك بگذريد،

کشته شدند یا مرگشان فرا رسید البته خدا رزق و روزی نیکویی (در بهشت ابد) نصیبشان می‌گرداند، و همانا خداوند بهترین رزق و روزی بخشنده است. و کسانی که در راه

[نساء:94]. در كل فائده است چنانكه طبرسى آن را فواضل نمت‏ها و رزق گفته است. ايضاً در المنار رزق و فواضل نعمت گفته است. [انفال:41]. بدانيد آنچه فائده برده‏ايد

حقا لهم ... مغفرة و رزق کریم) ۵- ایمان و عمل در رساندن آدمى به پاداشهاى والاى الهى مکمل یکدیگرند. (لهم درجت عند ربهم و مغفرة و رزق کریم) ۶- برخوردارى از

بارگیری... ف ربب ک ل سمو نن شىء ه وعد ما عضو کون هم قرء کم ارض حشر لم قرآن سئل رزق جعل قبل انن الذين من قسم حقق فى خلق عن جمع شطن ثم مثل حضر

و ما أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ‌ ... 6- كسى كه خودش رزّاق است، چه نيازى به رزق بندگان دارد. ما أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ‌ ... إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ‌

سبح حوت خلق مهن ذهب حين نحن ورى ايى علم لبث دون جعل لقم الله نظر شىء فى او رزق يوم ائى اله جىء قد مع وله

السلام است. خداوند دو سنّت دارد: يكى سنّت رزق رسانى و يكى سنّت اجراى امور از طريق اسباب و وسايل، بنابراين رسيدن به رزق منافاتى با قانون تلاش انسان‌ها ندارد

بی‌بهرگانیم‌ بلكه ما بى‌بهره مانده‌ايم. بلکه ما بکلّی بی‌نصیب و بی‌بهره (از رزق و روزی) هستیم! (آخر چیزی برای ما نمانده است و بی‌چیز و بیچاره شده‌ایم). «بلکه

فرط سئل کيد خصم علم ف انا فتء زعم کود جحم ها ذکر حسن کظم ذلکم ردى رسل سوى رزق فند يوسف لو اجر هو على اثر الى ب صنم نور حتى ضيع عن امم کم جىء ن حزن اذ بين

نموده‏اند. فخر رازى در يكى از دو قولش گفته: مراد دوام و عدم انقطاع روزى است يعنى رزق آنها هميشگى است. الميزان فرمايد: ظاهراً مراد توالى و عدم انقطاع است. طبرسى

وسم حبر مسس ان ا عند بعد هو هذه عبد بدع نوش عرش وصف عذب طالوت فى مثل قرب رزق رهب نفس کتب نبو جىء کهل رسل اتى کفر وهب دون جهنم ليت حصر مهد خوى بعث بلغ بين

آمرزش گناهان و فزونى رزق (و اللّه یعدکم مغفرة منه و فضلا) کلمه «فضلا» به قرینه مقابله آن با وسوسه شیطان بر تهیدستى، به معناى فزونى در رزق است. ۸ - انفاق، موجب

حرف نون) 5- رزق دنيا گاهى نيكوست و گاهى تلخ، ولى بهشتيان تنها از رزق نيكو برخوردارند. «رِزْقاً حَسَناً» 6- رازق واقعى خداست و ديگران واسطه‌ى رزق هستند. «خَيْرُ

ارض الى ک صور لا ثم اذ اذا خلق هو حقق شىء قول علم جمع کون ب حمل بنى ايى شرک رزق ذلک الذى اله قوم وعى بين قرر وله حشر طير صعق اتى برء ملک حيد رجع سبح جرم فزع

إِنِ الْكافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ 4- خداوند مجبور نيست كه رزق دهد، بلكه مى‌تواند رزق دادن را قطع كند. «إِنْ‌ «1». لقمان، 33. «2». روم، 40. «3». آل

على اله انن وله الله ها علن لا ان کم قبل نا جهر الذين وعلن نجو نفق ارض غفر رزق الى ندم وکء ى سمو لما کون هو رئى الا ربب يوم کبر ضرر اجر صفف اهل اتى بين دعو

شايد مراد از حفده نوه‏ها باشد. اين كلمه فقط يك بار در قرآن آمده است . کم من رزق بنو زوج طيب ل ا ب بطل جعل ف امن نفس

امن کتب طين حسن مجد ضلل علم جعل قبل سجل بلغ همم خشى فى هل هون ربب سير رحم رزق کون الا خلص طوى الى يمن نسل بطش الذين عزز يسر اخو افک لا اخر دعو رجع جمع نکث

سبح عزز حقق ايى حکم فطر اوى ا لم ائى امن قد خرج حيى الذين رئى رحم سوى او رزق امر هن ام قوم غيب انتم رسل بصر ذلک عن سبع کتب علو غفر حسن حمد قدر اخر کفر

قرار داده است. راغب گفته: بساط به معنى گسترده و وسعت يافته است. ل من وله ه رزق اله شىء الله الى هم کم انن ک ف يدى ى ب فى قدر ربب قول ان ها عذب بسط لا زيد

[ذاريات:58]. [قلم:45]. هم انن ى ل کيد ف ا ام سئل قوى لم علم فکر الذين ذو ملو ذنب ما رزق من اجر ظلم هو لا ب وله صحب اله مثل غرم الله

اين آيه رزق كريم را عظيم و واسع و آنچه ناگوارى در آن نيست و در ذيل آيه چهارم از همين سوره، بزرگ و پر قيمت معنى كرده در اقرب الموارد آمده: «رِزْقٌ كَريمٌ

حديث «ادرؤا الحدود بالشبهات» ما ب ف هم من ها عن ان حسن قتل نفس سوء کون کذب رزق صبر قول وعلن اله فى شهد اول وله الله سرر عذب اذ فعل کم کود مرر ه ل نا على

مى‏شود ولى انواع نعمتها بودن بهتر است هم حيى ه من دنو فتن زوج ل ب متع فى ما رزق الى ربب ک

جىء فلک بعد بعض قوم عند بحر ضرر لعل وجه ظلم اتى هن سوء وحد ورى جزى حکم نفس رزق مول امر نهر حصن طوع حيى حقق ملک احد ذکر شکر او حتى دنو مثل جهل ليل هدى اخذ

ندى علم ى لدى ب ايى شهد جمع سوء حين ائى اوى عن على وجد ا سجد تجر بحر جند رزق شرب عبد يعقوب قوم فرض دور حزن هما شحح شطن نصب اهل حتى الذين التى حرم عدو کثر

مجيد نشان مى‏دهد كه در آن فقط در ثمره درخت به كار رفته است. من ه ل کلل هم ف رزق ها ب اذا فى خرج شبه ما الى ثمر انن اکل کم لعل ک نهر صوب ربب قول امن غير جعل

امر کفر هو علم ن انا ذکر خلص اتى ذا بصر رسل ظلم کلل قد خبر اول قدر نزل صلح رزق يوم هما بنو شرک دين ارض شکر وقى دعو سبح هذا حسن اذا انس ذلک عمل سمو خلق قبل

موه داود حلم صير تبع عن کثر طمئن لکن بعد طغى غيب وقى جرم برک ذا عرف فتن يوم رزق بشر طغو جمع خلص کرس فضل بهج فى ايى خول بصر وهب لوط ذوق دنو

گفت: «ای قوم! به من بگویید، هرگاه من دلیل آشکاری از پروردگارم داشته باشم، و رزق (و موهبت) خوبی به من داده باشد، (آیا می‌توانم بر خلاف فرمان او رفتار کنم؟

نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون» گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران داستان وارد شدن

براى اولياى خدا قبل از آنكه درخواست كنند مى‌آورند. «1» ج) مادى و معنوى بودن رزق. «فَواكِهُ وَ هُمْ مُكْرَمُونَ» «1». تفسير نورالثقلين. جلد 8 - صفحه 29 د)

بالاخره كفالت مريم به عهده زكريّا واگذار شد و هر وقت پيش مريم مى‏آمد در نزد وى رزق بخصوصى مى‏ديد و مى‏گفت: اين از كجاست مريم مى‏گفت از جانب خدا زكريّا چون اين

اکل بثث وکء کذب قطع کما جبل سرف نزل يوم کثر قرع هن ربب فکه استبرق عهن مهد رزق حبب کلل ايد برق الى الذى وقى ه درى نفش لعل موه الله شىء الو جنى جنن انن خلق

نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون» گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران داستان وارد شدن

کم ان اذا فى صوب سوء انس رحم الذين انن حبب قول حيى هدى کون نا الا لدى قوم رزق شىء الى جىء عند کلل خلف نن کتب بغى روح ربب ذوق صبر نصر حتى قبل کفر ک دنو مسس

الطَّرِيقَةِ» 6- توسعه رزق، يكى از اسباب آزمايش است. «لَأَسْقَيْناهُمْ ماءً غَدَقاً لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ» (چنانكه حضرت سليمان نيز توسعه رزق خودش را سبب آزمايش

الشَّيْطانِ‌ «6» بخوريد و دنباله‌رو شيطان مباشيد. در حديث آمده است: «خدواند، رزق مردم را از حلال معين كرده است. هر كس كه به حرام روى آورد، از سهم حلال او كم

براى اولياى خدا قبل از آنكه درخواست كنند مى‌آورند. «1» ج) مادى و معنوى بودن رزق. «فَواكِهُ وَ هُمْ مُكْرَمُونَ» «1». تفسير نورالثقلين. جلد 8 - صفحه 29 د)

ى ثم اتى اوى ثمود عثو بشر هذا عقل درى ذرر بنو کذب فلک لعل ذو رئى عاد سلم رزق سکن صلو قرن مؤتفکة

کون شفع وعلن ايى عبد وسم غدو جنح رضو وعظ فعل کفر سعى سرر انس يا مسس فوق قلب رزق جناح ظلم جمعة عهد قد زکو

لدى کسو خير ظلم ربب کيل اذا سبل ضرر عسى ف قول وفى صحب جزى جنن على سرع قتل رزق کتب غفر عدل ولد شدد نطق کم جعل نفق لو سئل بلغ

نسو دون يتم ردد نبو اتى اوى ذلک ائى حلل سنن سوء حکم شدد سکن رفث قلل ملک يمن رزق درى فعل اخذ غرم قتر الى فسق

معطر است. ۴ - رزق و عطاى الهى به مقربان در جهان آخرت، بس عظیم و قابل توجه است. (فأمّا إن کان من المقرّبین ... و ریحان) «ریحان» به معناى رزق نیز آمده است

را] براى آن دو آب داد، آن‌گاه به سوى سايه برگشت و گفت: پروردگارا! من به هر [رزق و] خيرى كه برايم بفرستى سخت نيازمندم پس براى آن دو، [گوسفندان را] آب داد،

ابراهيم، رزق دنيا را تنها براى مؤمنان درخواست كرد، امّا خداوند اين محدويّت را نمى‌پذيرد واز اعطاى رزق مادّى به كفّار امتناع نمى‌ورزد. يعنى رزق مادّى مهمّ

فرمان برد و دست به هم دهند تا كار دنيا اداره شود. نا گفته نماند چنانكه در «رزق» گذشت خداوند استعدادهاى بشر را مختلف قرار داده تا هر يك در كارى متخصّص باشند

امن شىء صرر ذات بعث رفع حبط قرب ها لعل علو ليل صدر غفل ربب سرب ذلک بغى عمل رزق

شريفه رزق از نظر قرآن به چه معنا است ؟ آنچه انسان در راه حرام مورد بهره بردارى قرار مى دهد رزق خدا نيست رزق همه موجودات به اذن خدا است هر چه رزق است خير

نهرها زیر درختانش جاری است و همیشه در آن بهشت ابد متنعّمند، که خدا (در آنجا) رزق بسیار نیکو بر او مهیّا ساخته است. [و آن] پیامبری [است] که آیات روشن خدا را

بيان احوال بندگان مخلصين خدا است كه در آيه سابقه ذكر شد و آنكه از براى ايشان رزق معيّن معلومى است كه بايد بدون زحمت هر وقت بخواهند نزد آنها حاضر شود و آن ميوه‌هاى

نا امر حمد دين ا وصد قوم ما صرح جعل حبب لم ولد نضد زور ليل زيل اصل سمو خرج رزق فجر لو التى وقد کم فئد هضم ام کان مول نحت زرع قنو عين لا عبد هى خون عن سوى

وفى بضع رذل کلل غير ايى عود عقب وجد سفل حسن خرج عمر سوع حقق طرف ذلک اهل ظلم رزق الا اوى لقى خسر عظم عدد عبد حجب کذب صلح

پروردگارتان آن کسی است که کشتیها را در دریاها به حرکت در می‌آورد تا جویای رزق او (شوید و از فضل و نعمتش برخوردار) گردید. خداوند همیشه در حق شما (بندگان)

الرجل ليذنب الذنب فيدرء عنه الرزق» «3» مردى كه گناه مى‌كند، به همان ميزان از رزق الهى محروم مى‌شود. چنانكه در روايت آمده است: گاهى انسان به خاطر گناه از نماز

بيان احوال بندگان مخلصين خدا است كه در آيه سابقه ذكر شد و آنكه از براى ايشان رزق معيّن معلومى است كه بايد بدون زحمت هر وقت بخواهند نزد آنها حاضر شود و آن ميوه‌هاى

نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون» گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران داستان وارد شدن

بيان احوال بندگان مخلصين خدا است كه در آيه سابقه ذكر شد و آنكه از براى ايشان رزق معيّن معلومى است كه بايد بدون زحمت هر وقت بخواهند نزد آنها حاضر شود و آن ميوه‌هاى

اين آيه رزق كريم را عظيم و واسع و آنچه ناگوارى در آن نيست و در ذيل آيه چهارم از همين سوره، بزرگ و پر قيمت معنى كرده در اقرب الموارد آمده: «رِزْقٌ كَريمٌ

الرجل ليذنب الذنب فيدرء عنه الرزق» «3» مردى كه گناه مى‌كند، به همان ميزان از رزق الهى محروم مى‌شود. چنانكه در روايت آمده است: گاهى انسان به خاطر گناه از نماز

[برای پندآموزی به ناسپاسان] مَثَلی زده است: شهری را که امنیت و آسایش داشت و رزق و روزیِ [مردمش] به فراوانی از همه جا برایش می آمد، پس نعمت خدا را ناسپاسی

function. آيات ۱۳ - ۲۰ سوره مؤمن اقامه دو حجت بر توحيد، با بيان اين كه انزال رزق، فقط از ناحيه خداست معناى اين كه خداى تعالى، «رَفِيعُ الدّرَجَات» است وجه

نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون» گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران داستان وارد شدن

نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون» گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران داستان وارد شدن

بيان احوال بندگان مخلصين خدا است كه در آيه سابقه ذكر شد و آنكه از براى ايشان رزق معيّن معلومى است كه بايد بدون زحمت هر وقت بخواهند نزد آنها حاضر شود و آن ميوه‌هاى

غفر عدن الى غير ن قد لکن کلل لم او وقى انس مع عبد نهر جهنم حکم نعم امم رسل رزق کرم يوسف جىء لو حقق لن ابراهيم اخو اوى وکل هن وجد سکن ملک صدق زوج قرى رئى

رحمت خدا دو گونه است يكى رحمت عام كه شامل تمام موجودات است و آن رحمت خلقت و رزق و غيره است چنان كه فرموده [اعراف:156]. [غافر:7]. و يكى رحمت خاصّ كه مخصوص

عهد امن عقد ايى الى غير يدى ثلل ردد دخل طور قبل نسو لم حسب علم سبل صدد قلب رزق أما سدر حفظ حلف بل قسم قرب لغو بلغ جىء ظلل اکل فىء طلح علو خضد ربب قتل کذب

یونس / ). Tabber requires Javascript to function. آيات ۲ - ۸ سوره فاطر عطاء رزق و منع از آن، فقط با اراده خداى تعالى است استدلال بر يگانگى خدا در ربوبيت،

نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون» گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران داستان وارد شدن

بيان احوال بندگان مخلصين خدا است كه در آيه سابقه ذكر شد و آنكه از براى ايشان رزق معيّن معلومى است كه بايد بدون زحمت هر وقت بخواهند نزد آنها حاضر شود و آن ميوه‌هاى