نتایج جستجو

با او بیعت کردند وقتى که زنان خواستند با او بیعت نمایند این آیه نازل گردید. زبیر بن عوام گوید: وقتى که این آیه نازل گردید، پیامبر زنان را براى بیعت کردن

اللّه و استغفر لهم الرّسول) ۱۲- پذیرش توبه نقض کنندگان حاکمیّت اسلامى، در گرو بیعت مجدّد با رهبرى است. (و لو انّهم اذ ظلموا انفسهم جاؤک فاستغفروا اللّه و استغفر

بهراسید. هان ای پیامبر! هنگامی که زنان باایمان نزد تو آیند در حالی که با تو بیعت می‌کنند که چیزی را با خدا شریک نسازند و دزدی ننمایند و زنا نکنند و فرزندان

گفته‏اند: منظور آنانند مه به دو قبله نماز خوانده‏اند. بعضى اهل بيعت رضوان را دانسته‏اند كه بيعت حديبيّه است. بعضى آنها را اهل بدر دانسته و برخى مهاجرين پيش

گفت: بیایید با اینى که امیر المؤمنین است، بیعت کنید. پس آن هفت نفر بیعت کردند و عمروبن حریث هشتمین آنان بود که بیعت کرد ... پس در روز جمعه وارد مدائن شدند

مانند تبايع‏ [بقره:282]. [فتح:10]، آنان كه با تو بيعت مى‏كنند جز اين نيست كه با خدا بيعت مى‏كنند. بيعت: متولّى كردن و عقد توليت است (اقرب الموارد) طبرسى

«شیخ طوسى» گویند: این آیه درباره کسانى که با رسول خدا صلى الله علیه و آله بیعت کرده بودند، نازل گردید و ابن زید گوید: این آیه درباره سوگندى که اهل شرک یاد

گفته‏اند: منظور آنانند مه به دو قبله نماز خوانده‏اند. بعضى اهل بيعت رضوان را دانسته‏اند كه بيعت حديبيّه است. بعضى آنها را اهل بدر دانسته و برخى مهاجرين پيش

در جاى آن قرار گرفته است و روشن مى‏شود كه در موقع بيعت آن حضرت دستش را باز و بالا نگاه مى‏داشته و بيعت كنندگان دست خود را از پائين به كف دست آن بزرگوار

در جاى آن قرار گرفته است و روشن مى‏شود كه در موقع بيعت آن حضرت دستش را باز و بالا نگاه مى‏داشته و بيعت كنندگان دست خود را از پائين به كف دست آن بزرگوار

اللّه عليه و آله و سلّم مكّه را فتح فرمود مردها با آنحضرت بيعت نمودند و بعد از آن زنها آمدند كه بيعت كنند اين آيه نازل شد و امّ الحكم بنت حارث بن هشام كه عيال

در جاى آن قرار گرفته است و روشن مى‏شود كه در موقع بيعت آن حضرت دستش را باز و بالا نگاه مى‏داشته و بيعت كنندگان دست خود را از پائين به كف دست آن بزرگوار

مَسْؤُلًا). ج3، ص597 اصولا هر کسی ایمان می‌آورد و با پیامبر صلّی اللّه علیه و آله بیعت می‌کند این عهد را با او بسته که از اسلام و قرآن تا سر حدّ جان دفاع کند. تفسیر

[نور:4] و ايضاً در جريان افك آمده [نور:13]. رسول خدا صلى اللّه عليه و اله وسلم بيعت زنان مكّه را با چند شرط قبول كرد از جمله آن بود كه زنا نكنند. [ممتحنه:12]

ممکن است کسانی در آن سوگند و این بیعت نیز خلاف بگویند اما مقیّد بودن بسیاری از (مردم) حتّی مشرکان در آن زمان به مسأله بیعت و سوگند به خدا سبب می‌شد که افراد

‌از‌ ‌آنها‌ بيعت‌ بگيرند و روزها ‌با‌ شمشيرهاي‌ برهنه‌ درب‌ خانه‌هاي‌ مهاجر و انصار و ‌آنها‌ ‌را‌ بجبر و عنف‌ و تهديد مي‌بردند ‌براي‌ بيعت‌ ‌تا‌ ‌آن‌ شب‌

کتاب : الکافی (ط - الاسلامیه) - جلد ۵ بخش : - عنوان : حدیث درباره بيعت موضوعات : بیعت

(ط - الاسلامیه) - جلد ۵ بخش : - عنوان : حدیث حضرت محمد (ص) درباره بيعت موضوعات : بیعت

المؤمنين عليه السّلام رسيد و عرضه داشت بفرما مردم با شما بيعت كنند آنحضرت فرمود آيا آنها با من بيعت ميكنند عرض كرد بلى فرمود پس فرموده خداوند الم احسب النّاس

المؤمنين عليه السّلام رسيد و عرضه داشت بفرما مردم با شما بيعت كنند آنحضرت فرمود آيا آنها با من بيعت ميكنند عرض كرد بلى فرمود پس فرموده خداوند الم احسب النّاس

‌بر‌ ‌ايشان‌ نسبت‌ بعلي‌ ‌بن‌ ابي‌ طالب‌ عليهما ‌السلام‌ بيعت‌ گرفت‌ اينكه‌ ظاهر ‌اينکه‌ بيعت‌ ‌را‌ پذيرفته‌ شهادتين‌ گفتند و بولايت‌ و وصايت‌ و خلافت‌

ايمان بود از زمان رحلت پيغمبر (ص) تا زمان بيعت مردم با امير المؤمنين (ع) كه با شمشير راه ميرفت و مى‌گفت ما بيعت نمى‌كنيم مگر با على (ع) و بعدا از او گرفته

دانستيم مراد آيه مائيم. پس مخالفت كرديم و رسيد به ما آنچه رسيد، يعنى مخالفت بيعت حضرت امير المؤمنين عليه السّلام نموده با او در مقام محاربه برآمديم و بدان

عهد كند ‌که‌ واجب‌ مي‌شود سپس‌ خلف‌ كند ‌که‌ كفّاره‌ دارد، ‌با‌ پيغمبر (ص‌) بيعت‌ كند سپس‌ نقض‌ كند ‌در‌ امر جهاد و دشمني‌ ‌با‌ كفّار قول‌ دهد و تخلّف‌ كند

بر همه كس به اقرار توحيد و نبوت و نمازگزارى با پيغمبر به دو قبله و دوبار بيعت نمودن: يكى بيعة العقبه و ديگر بيعة الشجره، و دو بسطت دارد: يكى بسطت جسم و

كردند. پس گفتند كيستى تو رحمت كند تو را خدا، گفت: من جن هستم، از آنها كه بيعت كردند رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله را، بدرستى كه شنيدم آن حضرت را كه فرمود:

قرار ميدهد او را خليفه در زمين و در روايتى ديگر ذكر شده كه اول كسيكه با او بيعت مى‌كند جبرئيل عليه السّلام است و پس از او سيصد و سيزده مرد و ظاهرا مراد بيان

‌که‌ ‌بعد‌ ‌از‌ رحلت‌ پيغمبر صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ تخلف‌ ‌از‌ بيعت‌ ‌علي‌ ‌عليه‌ السّلام‌ كردند و ابا بكر و عمر ‌را‌ گرفتند و پشت‌ پا زدند بآيات‌

تأمل نمى‌نمايند با آنكه تمام آنها قبلا با پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم بيعت نموده بودند و قسم خورده بودند كه در يارى و دفاع از او و حرمش كوتاهى نكنند

قرار ميدهد او را خليفه در زمين و در روايتى ديگر ذكر شده كه اول كسيكه با او بيعت مى‌كند جبرئيل عليه السّلام است و پس از او سيصد و سيزده مرد و ظاهرا مراد بيان

معناى فريبكارى نسبت به پيامبر خداست. يعنى همان‌گونه كه اطاعت و بيعت با رسول‌خدا، اطاعت و بيعت با خداست‌ «1» و خدعه با رسول‌خدا به منزله خدعه با خدا مى‌باشد

از جمله: الف: در هديه و لطف. «أَغْناهُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ» «1» ب: در بيعت. «إِنَّ الَّذِينَ يُبايِعُونَكَ إِنَّما يُبايِعُونَ اللَّهَ» «2» ج: در اطاعت

مراد از تبّت يدا ابى لهب خسارت او است در اجتماع با قريش در دار النّدوه و بيعت با آنها در قتل پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و بعدا داخل ميشود در آتشى

كفر خود را مينمود و بعد از رحلت حضرت رسول (ص) خواست با امير المؤمنين (ع) بيعت كند آن حضرت از قصد او مطلع شد و قبول نفرمود و خلفاء او را بحكومت شام قانع

المؤمنين عليه السّلام مثال آورده شده و از براى من دسّيها باوّلى و دوّمى در بيعت با آن حضرت و لامى كه معمولا در جواب قسم ميآورند براى طول كلام حذف شده و بعضى

المؤمنين عليه السّلام مثال آورده شده و از براى من دسّيها باوّلى و دوّمى در بيعت با آن حضرت و لامى كه معمولا در جواب قسم ميآورند براى طول كلام حذف شده و بعضى

براى من بود، پس واگذاردم آن را به جهت اصلاح امت و محفوظ بودن خونهاى ايشان. و بيعت نموديد مرا بر اينكه مسالمه كنيد هر كه را من مسالمه نمودم، و ديدم من كه مسالمه

مراد از تبّت يدا ابى لهب خسارت او است در اجتماع با قريش در دار النّدوه و بيعت با آنها در قتل پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و بعدا داخل ميشود در آتشى

تأمل نمى‌نمايند با آنكه تمام آنها قبلا با پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم بيعت نموده بودند و قسم خورده بودند كه در يارى و دفاع از او و حرمش كوتاهى نكنند

المؤمنين عليه السّلام مثال آورده شده و از براى من دسّيها باوّلى و دوّمى در بيعت با آن حضرت و لامى كه معمولا در جواب قسم ميآورند براى طول كلام حذف شده و بعضى

است. Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۰ - ۱۳ سوره ممتحنه شرایط بيعت زنان مؤمن با رسول خدا«ص» يادآورى شقاوت و هلاكت ابدى يهود و نهى از دوستى با

قبول‌ نكردند و ‌اينکه‌ كلام‌ ‌را‌ سه‌ مرتبه‌ تكرار فرمود فقط ‌علي‌ برخاست‌ و بيعت‌ كرد و ‌آنها‌ برخاستند و رفتند و ‌به‌ ابي‌ طالب‌ سرزنش‌ كردند ‌که‌ ‌اينکه‌،

قيام نمايد قائم ما عليه السّلام خداوند برانگيزاند جماعتى از شيعيان ما را و بيعت نمايند و شمشيرها بر شانه‌هاى ايشان، پس دسته‌اى كه نمرده باشند گويند: مبعوث

قرار ميدهد او را خليفه در زمين و در روايتى ديگر ذكر شده كه اول كسيكه با او بيعت مى‌كند جبرئيل عليه السّلام است و پس از او سيصد و سيزده مرد و ظاهرا مراد بيان

اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ ‌هم‌ بسياري‌ ‌از‌ اهل‌ ايمان‌ ‌با‌ ابي‌ بكر بيعت‌ نكردند لكن‌ ‌علي‌ ‌عليه‌ السّلام‌ ‌را‌ ‌هم‌ ياري‌ نكردند و همين‌ سكوت‌ باعث‌

پسر همين ابوطالب در موضوع خلافت مخالفت ورزيده و با او به عنوان خليفه مسلمين بيعت ننمود و البته كسى كه با پسر چنين نظر ناموافقى داشته باشد با پدر او به طريق

تعالى صاحب فضل و نعمت بزرگى است. شأن نزول‌ «1»: مفسران نقل نموده‌اند: پس از بيعت انصار با حضرت رسول‌ «1» منظور، شأن نزول آيه 30 سوره انفال است. جلد 4 صفحه

أَيْدِيهِمْ ...»: كلمه «بيعت»، يك نوع پيمان است كه بيعت كننده، خود را مطيع بيعت شونده مى سازد. راغب، در مفردات مى گويد: «وقتى مى گويند با سلطان بيعت كرد، كه بيعتش

قرار ميدهد او را خليفه در زمين و در روايتى ديگر ذكر شده كه اول كسيكه با او بيعت مى‌كند جبرئيل عليه السّلام است و پس از او سيصد و سيزده مرد و ظاهرا مراد بيان

قرار ميدهد او را خليفه در زمين و در روايتى ديگر ذكر شده كه اول كسيكه با او بيعت مى‌كند جبرئيل عليه السّلام است و پس از او سيصد و سيزده مرد و ظاهرا مراد بيان

المؤمنين عليه السّلام مثال آورده شده و از براى من دسّيها باوّلى و دوّمى در بيعت با آن حضرت و لامى كه معمولا در جواب قسم ميآورند براى طول كلام حذف شده و بعضى

ظهور دعوت و ايمان اوس و خزرج (كه جماعت انصار مركّب از آن دو قبيله‌اند) و بيعت آنها با حضرت ختمى مرتبت در خانه عبد المطلب واقع گرديد و نداى شيطان در منى

مسلمانان جدائى گزيند و بيعت امام را بشكند و بگسلد نزد خدا عز و جل دست بريده آيد. و فرمود: هر كه از جماعت مسلمين دورى گزيند و بيعت امام را بشكند، دست بريده

عَظِيماً» كه ترجمه اش گذشت. و از آن، بر مى آيد كه بيعت كنندگان در آن روز، همه بر بيعت خود وفا نكردند و بعضى، بيعت خود را شكستند. چون شرط كرده بود كسانى اجر عظيم

دين بر آنها ميچرخيد» و از بيعت (با خليفه اول) سرباز زدند تا آن هنگامى كه بزور امير مؤمنان عليه السّلام را آوردند و از آن حضرت بيعت گرفتند، و اين است معناى

مى‌شمرد. وَ عِبادُ الرَّحْمنِ‌ ... لا يَزْنُونَ‌ «2» و دورى از اين گناه را شرط بيعت با پيامبر مى‌داند. إِذا جاءَكَ‌ ... وَ لا يَزْنِينَ‌ «3» برخى از مفاسد اجتماعى

زير درخت به ايشان ارزانى داشته. و بيعت حديبيه، در زير درختى به نام «سمره» واقع شد، و همه مؤمنانى كه با آن جناب بودند، بيعت كردند. از اين جا معلوم مى شود كه

باشيد و خدا بى‏شمشير و خونريزى امامت ظاهره را به شما عطا كند، زيرا با شما بيعت شده و به نام شما سكّه زدند، فرمود: كسى از ما ائمه نيست كه مرجع نامه‏ها گردد

عبد اللَّه آمده كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله هنگامى كه با زنان مهاجره بيعت ميكرد و از آنان پيمان ميگرفت ظرف آبى طلبيد و دست مبارك خويش در آن آب فرو

پيرامون آن جناب دور مى كردم، تا يكى يكى، بيعت كنند، و در آن روز، نفرمود بر سرِ جان با من بيعت كنيد، بلكه فرمود: بر اين بيعت كنيد كه فرار نكنيد. زهرى و عروة بن

كفر خود را مينمود و بعد از رحلت حضرت رسول (ص) خواست با امير المؤمنين (ع) بيعت كند آن حضرت از قصد او مطلع شد و قبول نفرمود و خلفاء او را بحكومت شام قانع

عليه و آله و سلّم»، مردم را دعوت به بيعت فرمود. عثمان، عبد اللّه را آورد، و عرضه داشت: يا رسول اللّه! با عبداللّه بيعت كن. ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه

عرضكردم: قربانت. عمار چگونه بود؟ فرمود: خدا رحمت كند: با اليقظان عمار را كه بيعت كرد و شهيد گشته شد. من با خود گفتم: چيزى بهتر از شهادت نيست (پس چرا عمار

گويد: اين آيه درباره طايفه عرينيان آمده كه با رسول خدا صلی الله علیه و آله بيعت كردند ولى در دل نفاق و كفر داشتند و به پيامبر گفتند: در شهر مدينه نمى توانيم

فرموده از در آن داخل شو، مائيم باب اللّه و بيوتى كه از جانب او است، پس هر كه بيعت كند ما را و اقرار كند به ولايت ما، پس بتحقيق از در خانه وارد شده؛ و هر كه

به على (ع) كرد. يهودى: اگر اين مرد چنان است كه تو مى‏گوئى تو را چه رسد كه بيعت مردم را بپذيرى؟ با اين كه اين مرد داناتر از همه شماها است. عمر در برابر اين

روايت كرده‏اند كه چون پس از كشته شدن عثمان مردم با امير مؤمنان عليه السّلام بيعت كردند آن حضرت بمنبر رفته و فرمود: ستايش خدائى را است كه برتر است و برترى

ممكن است كسانى در آن سوگند و اين بيعت نيز خلاف بگويند اما مقيد بودن بسيارى از مردم حتى مشركان در آن زمان به مساءله بيعت و سوگند به خدا سبب مى شد كه افراد

حاضر بودم سر جنازه ابو بكر در روزى كه مُرد و حضور داشتم هنگامى كه با عُمَر بيعت شد، در آن روز على (ع) در گوشه‏اى نشسته بود، كه يك جوان يهودى زيباروى، ارجمند

حَتَّى يَكْبَرَ ثُمَّ يُجْبَرُ عَلَى قِيمَتِهَا فَإِنْ مَاتَ وَلَدُهَا بِيعَتْ فِي اَلْمِيرَاثِ إِنْ شَاءَ اَلْوَرَثَةُ

أَنَّهُ سُئِلَ عَنِ اَلْخُضَرِ فِيهَا زَكَاةٌ وَ إِنْ بِيعَتْ بِالْمَالِ اَلْعَظِيمِ فَقَالَ لاَ حَتَّى يَحُولَ عَلَيْهِ اَلْحَوْلُ‏

يَكْبَرَ ثُمَّ يُجْبَرَ عَلَى ثَمَنِهَا وَ إِنْ مَاتَ اِبْنُهَا قَبْلَ أُمِّهِ بِيعَتْ فِي مِيرَاثِهِ إِنْ شَاءَ اَلْوَرَثَةُ

مردم را رها كرديم و با فاميل خود مخالفت نموديم (يعنى بخاطر تو با آن سه خليفه بيعت نكرديم) اكنون كه تو بكمترين مقامى رسيدى، احترام ما را تباه كردى و اميد ما

وَ إِذَا بِيعَتِ اَلْأَمَةُ وَ لَهَا زَوْجٌ فَالَّذِي اِشْتَرَاهَا بِالْخِيَارِ إِنْ شَاءَ فَرَّقَ بَيْنَهُمَا وَ إِنْ شَاءَ تَرَكَهَا مَعَهُ فَإِنْ هُوَ

يَدَعْ مِنَ اَلْمَالِ مَا يُؤَدَّى عَنْهَا أُخِذَ وَلَدُهَا مِنْهَا وَ بِيعَتْ فَأُدِّيَ ثَمَنُهَا قُلْتُ فَيُبَعْنَ فِيمَا سِوَى ذَلِكَ مِنْ أَبْوَابِ

پاي‌ منبر ‌آن‌ حضرت‌ ‌در‌ غدير خم‌ حاضر بودند و ‌با‌ ‌علي‌ ‌عليه‌ السّلام‌ بيعت‌ كردند سپس‌ ‌اينکه‌ فرمان‌ نبوت‌ ‌را‌ انكار كردند ‌ يا ‌ بطرف‌ ابي‌ بكر رفتند

«ثقيف » خدمت پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) آمدند و عرض كردند ما با تو بيعت مى كنيم اما به سه شرط: اول در موقع نماز براى ركوع و سجود خم نشويم ! دوم بتهايمان

قال : احمد بن محمد گفت: چون مهتدى (محمد بن واثق بن معتصم كه در سال ۲۵۵ با او بيعت شد و دست به كشتار غلامان تُرك زد و در سال آينده به او شوريدند و صالح بن وصيف

را تكذيب كردند، و امّا فرار از جنگ، با على عليه السّلام از روى طوع و رغبت بيعت كردند سپس او را رها كرده و با دشمن تنها گذاشتند، و امّا انكار حقّ ما پس اين

تَفْعَلُونَ» «۳»، يعنى: و مشكنيد سوگندها را (يعنى: پيمان‏ها را كه در باب بيعت نموديد)، بعد از استوار گردانيدن آنها به سوگند به خدا، و حال آن‏كه گردانيده‏ايد

اين است سرانجام كسانى كه با هم پيمان دوستى بستند و در راه انحراف و ضلالت بيعت كردند كه وقتى نتائج شوم اعمال خود را مى بينند به مخاصمت و دشمنى و نفرين بر

مسلمان شد، و به مدينه هجرت كرد، و با رسول خدا (صلى الله اليه و آله و سلم ) بيعت بر اسلام نمود، در آن هنگام عياش در مدينه نبود و از مسلمان شدن برادرش آگهى

رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» و مؤمنان، و مدح مؤمنان، و خشنوديش از بيعت ايشان، و وعده جميلى كه به ايشان داده، كه در دنيا به غنيمت هاى دنيايى و در

در اين موقع «حاطب بن ابى بلتعه » (يكى از مسلمانان معروف كه در جنگ بدر و بيعت رضوان شركت كرده بود) نزد «ساره » آمد و نامه اى نوشت و گفت : آنرا به اهل مكه

(گردنه اى نزديك مكه ) آمده ، و مخفيانه با پيامبر خدا (صلى اللّه عليه و آله ) بيعت كردند، و به صورت مبلغانى به سوى مدينه بازگشتند، و حتى يكى از مسلمانان مكه