روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۴۱۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ النَّوَادِر

في روايه ربعي بن عبد الله :

وَ أَنَّهُ لَمَّا بَايَعَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ اَلنِّسَاءَ وَ أَخَذَ عَلَيْهِنَّ دَعَا بِإِنَاءٍ فَمَلَأَهُ ثُمَّ غَمَسَ يَدَهُ فِي اَلْإِنَاءِ ثُمَّ أَخْرَجَهَا فَأَمَرَهُنَّ أَنْ يُدْخِلْنَ أَيْدِيَهُنَّ فَيَغْمِسْنَ فِيهِ وَ كَانَ ع‏ يُسَلِّمُ عَلَى اَلنِّسَاءِ وَ يَرْدُدْنَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمَ وَ كَانَ‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ يُسَلِّمُ عَلَى اَلنِّسَاءِ وَ كَانَ يَكْرَهُ أَنْ يُسَلِّمَ عَلَى اَلشَّابَّةِ مِنْهُنَّ وَ قَالَ أَتَخَوَّفُ أَنْ يُعْجِبَنِي صَوْتُهَا فَيَدْخُلَ مِنَ اَلْإِثْمِ عَلَيَّ أَكْثَرُ مِمَّا أَطْلُبُ مِنَ اَلْأَجْرِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۳۵

و در روايت ربعى بن عبد اللَّه آمده كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله هنگامى كه با زنان مهاجره بيعت ميكرد و از آنان پيمان ميگرفت ظرف آبى طلبيد و دست مبارك خويش در آن آب فرو برده سپس بيرون آورد، آنگاه زنان را امر فرمود تا دستهاى خود را در آن فرو برند (به اين نحو از ايشان بيعت گرفت). و آن حضرت صلّى اللَّه عليه و آله بر زنان سلام ميكرد و آنان پاسخ ميگفتند، و نيز امير مؤمنان عليه السّلام بر زنان سلام ميكرد ولى خوش نداشت بر زنان جوان سلام كند و ميفرمود: ترس دارم كه آهنگ صدايشان مرا خوش آيد و بيش از آنكه اميد ثواب دارم در گناه افتم. مؤلّف اين كتاب كه خدايش رحمت كند گويد: اين سخن را حضرت براى‏ تعليم ديگران گفت هر چند بخود نسبت داد، و نيز ميتوان گفت مرادش از اين ترس آنست كه مبادا فردى چنين پندارد كه آن حضرت صوت زن جوان را خوش ميداشت و از اين رو كافر گردد؛ و سخن امامان صلوات اللَّه عليهم را جهات و گذرگاههائى است كه جز دانشمندان ندانند.