فصلت ١٧

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۸:۱۴ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

امّا ثمود را هدایت کردیم، ولی آنها نابینایی را بر هدایت ترجیح دادند؛ به همین جهت صاعقه -آن عذاب خوارکننده- به خاطر اعمالی که انجام می‌دادند آنها را فروگرفت!

|و امّا ثموديان، پس آنها را هدايت كرديم، ولى كورى را بر هدايت برگزيدند، پس به خاطر آنچه مرتكب مى‌شدند صاعقه‌ى عذاب خفّت‌بار آنها را در گرفت
و اما ثموديان: پس آنان را راهبرى كرديم و[لى‌] كوردلى را بر هدايت ترجيح دادند، پس به [كيفر] آنچه مرتكب مى‌شدند صاعقه عذاب خفت‌آور آنان را فروگرفت.
اما قوم ثمود را نیز (رسول فرستادیم و) هدایت کردیم لیکن آنها خود کوری (جهل و ضلالت) را بر هدایت بگزیدند، پس آنها را هم صاعقه عذاب خواری و هلاکت به کیفر کردارشان فرا گرفت.
و اما ثمودیان، پس آنان را هدایت کردیم، ولی آنان کوردلی را بر هدایت ترجیح دادند، پس به کیفر اعمالی که همواره مرتکب می شدند، بانگ عذاب خوارکننده آنان را فراگرفت؛
اما قوم ثمود، هدايتشان كرديم. و آنها كورى را از هدايت بيشتر دوست مى‌داشتند. تا آنكه به خاطر اعمالى كه مى‌كردند صاعقه عذاب خواركننده آنها را فروگرفت.
و اما قوم ثمود هدایتشان کردیم، ولی سرگشتگی را از هدایت خوشتر داشتند، آنگاه به خاطر کار و کردارشان، صاعقه عذاب رسواگر آنان را فرو گرفت‌
و اما قوم ثمود- قوم صالح-، آنان را راه نموديم ولى كورى- گمراهى- را بر رهيابى برگزيدند پس به سزاى آنچه مى‌كردند بانگ عذاب خواركننده آنان را بگرفت.
و امّا قوم ثمود، ما ایشان را رهنمود کردیم (و راه خیر و راه شرّ را بدیشان نمودیم) و آنان کوردلی (و گمراهی) را بر هدایت (و رهنمود الهی) ترجیح دادند، و لذا به سبب کارهائی که می‌کردند، صاعقه‌ی عذاب خوارکننده‌ای ایشان را فرو گرفت.
و اما ثمودیان؛ پس آنان را راه نمودیم؛ پس کوردلی (و گمراهی) را بر هدایت ترجیح دادند. پس به (کیفر) آنچه مرتکب می‌شده‌اند، خروش آتشِ زبانه‌دارِ عذابِ خفّت‌بار آنان را بر گرفت.
و امّا ثمود پس راهنمائیشان کردیم پس برگزیدند کوری را بر رهبری پس بگرفتشان صاعقه شکنجه خواری بدانچه بودند دست می‌آورند


فصلت ١٦ آیه ١٧ فصلت ١٨
سوره : سوره فصلت
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٥
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الْعَمی»: کوردلی. گمراهی «صَاعِقَةٌ الْعَذَابِ»: اضافه صفت به موصوف است. مثل: مُهْلِکُ الْعَذَابِ، که در اصل «الْعَذَابُ الْمُهْلِکُ» است (نگا: قرطبی). «الْهُونِ»: مصدر است و به عنوان اسم فاعل یعنی مُهین به کار رفته است. به معنی: خوارکننده و رسواگر (نگا: انعام / ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - خداوند، راه هدایت را به قوم ثمود نشان داد. (و أمّا ثمود فهدینهم)

۲ - هدایت و راهنمایى پیامبران، پرتوى از هدایت و راهنمایى خداوند است. (إذ جاءتهم الرسل ... و أمّا ثمود فهدینهم)

۳ - راهنمایى مردمان، رسالت پیامبران الهى (إذ جاءتهم الرسل ... و أمّا ثمود فهدینهم)

۴ - انتخاب گمراهى از سوى قوم ثمود، با وجود روشن شدن راه هدایت براى آنان (و أمّا ثمود فهدینهم فاستحبّوا العمى على الهدى) «استحباب» (مصدر «فاستحبّوا») به معناى دوست داشتن است و آن گاه که با «على» متعدى شود به معناى انتخاب و برگزیدن خواهد بود.

۵ - شرک ورزى و پرستش غیر خدا، گمراهى و کورى است. (فاستحبّوا العمى على الهدى) مصداق بارز براى ضلالت و کوردلى قوم ثمود - به قرینه «ألاّ تعبدوا إلاّ اللّه» در آیه ۱۴ - شرک و پرستش غیر خداوند است.

۶ - یکتاپرستى و پیروى از دعوت پیامبران، نشانه هدایت و بینایى است. (فهدینهم فاستحبّوا العمى على الهدى)

۷ - هلاکت قوم ثمود، با صاعقه خوارکننده و خفت آور (فأخذتهم صعقة العذاب الهون)

۸ - گرفتار آمدن قوم ثمود به عذاب دفعى و ناگهانى (فأخذتهم صعقة العذاب الهون) «صاعقة» به معناى صداى شدید آسمانى است و با توجه به مفرد بودن آن، معنا چنین مى شود: «ثمودیان با یک فریاد آسمانى از میان رفتند». بنابر این مردم قوم ثمود بر خلاف قوم عاد - که چندین روز عذاب آنان به طول انجامید -، به عذابى ناگهانى گرفتار شدند.

۹ - نزول عذاب بر جوامع ضلالت پیشه، پس از اتمام حجت الهى بر آنان (فهدینهم فاستحبّوا العمى ... فأخذتهم صعقة العذاب)

۱۰ - عذاب و هلاکت قوم ثمود، ره آورد عملکرد خود آنان (فأخذتهم صعقة العذاب ... بما کانوا یکسبون)

۱۱ - جوامع گمراه و گنه کار، در خطر گرفتار شدن به عذاب هاى دنیوى اند. (فاستحبّوا العمى على الهدى فأخذتهم صعقة العذاب الهون بما کانوا یکسبون)

۱۲ - انسان، داراى اختیار و آزادى در انتخاب هدایت و گمراهى و تعیین سرنوشت خویش (فاستحبّوا العمى ... فأخذتهم ... بما کانوا یکسبون)

روایات و احادیث

۱۳ - «قال الصادق(ع): فى قوله عزّوجلّ: «و أمّا ثمود فهدیناهم فاستحبّوا العمى على الهدى» قال: وجوب الطاعات و تحریم المعاصى...;[۱] از امام صادق(ع) درباره سخن خداوند عزّوجلّ که فرموده «و أمّا ثمود فهدیناهم فاستحبّوا العمى على الهدى» روایت شده که فرمود: [هدایت در این جا ]بیان کردن وجوب طاعات و حرمت گناهان است».

موضوعات مرتبط

  • اطاعت: اطاعت از انبیا ۶; وجوب اطاعت از خدا ۱۳
  • انبیا: رسالت انبیا ۳; منشأ هدایتهاى انبیا ۲
  • انسان: اختیار انسان ۱۲; هدایت انسان ها ۳
  • ایمان: ایمان به توحید ۶
  • بصیرت: نشانه هاى بصیرت ۶
  • خدا: اتمام حجت خدا ۹; قانونمندى عذابهاى خدا ۹; هدایتگرى خدا ۱; هدایتهاى خدا ۲
  • سرنوشت: عوامل مؤثر در سرنوشت ۱۲
  • شرک: گمراهى شرک ۵
  • عذاب: عذاب ناگهانى ۸
  • قوم ثمود: آثار عمل قوم ثمود ۱۰; تاریخ قوم ثمود ۸; ذلت قوم ثمود ۷; زمینه هدایت قوم ثمود ۱; غافلگیرى قوم ثمود ۸; لجاجت قوم ثمود ۴; منشأ گمراهى قوم ثمود ۴; منشأ هلاکت قوم ثمود ۱۰; ویژگیهاى عذاب قوم ثمود ۸; هدایت ناپذیرى قوم ثمود ۴; هلاکت قوم ثمود ۷
  • گمراهان: اتمام حجت به گمراهان ۹; عذاب دنیوى گمراهان ۱۱; قانونمندى عذاب گمراهان ۹
  • گمراهى: انتخاب گمراهى ۱۲
  • گناه: حرمت گناه ۱۳
  • گناهکاران: عذاب دنیوى گناهکاران ۱۱
  • محرمات : ۱۳
  • مشرکان: کوردلى مشرکان ۵
  • هدایت: انتخاب هدایت ۱۲; مراد از هدایت ۱۳; نشانه هاى هدایت ۶
  • هلاکت: هلاکت با صاعقه ۷

منابع

  1. نورالثقلین، ج ۴، ص ۵۴۳، ح ۲۳.