روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۶۵۹
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ طَلَاقِ الْعَبْد
روي محمد بن قيس عن ابي جعفر ع قال :
| من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۶۵۸ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۶۶۰ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۴۹
محمّد بن قيس گويد: امام باقر عليه السّلام فرمود: امير مؤمنان عليه السّلام در باره مرديكه كنيزى داشت و براى او فرزند آورده بود سپس آن مرد كنيز را كه از او صاحب فرزند شده بوصيّت آزاد شد و فرزند مالك شوهر مادر خود را ارث برد سپس فرزند نيز از دنيا رفت و آن زن شوهر خود را (به ارث از پسر) مالك شد، و هر دو (يعنى كنيز آزاد شده و شوهرش كه برده است) نزد امير المؤمنين عليه السّلام آمده و شكايت كردند مرد مىگفت كه اين زوجه من است و زن مىگفت كه اين غلام من است و نبايد با من جمع شود، از زن سؤال شد از آن هنگام كه برده تو شد با تو مقاربت كرده است يا نه؟ زن پاسخ داد: نه، حضرت فرمود: اگر از آن هنگام كه بنده تو شده، با تو همبسترى كرده باشد تو را عقوبت خواهم كرد، باز گرد، او بنده تو است و راهى بر تو ندارد خواهى او را بفروش و خواهى بحال بردگى باز نگهدار و خواهى آزادش كن.
