الفرقان ٢
ترجمه
| الفرقان ١ | آیه ٢ | الفرقان ٣ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«قَدَّرَهُ»: آن را اندازه‌گیری کرده است. آن را آماده کرده است برای همان ویژگی و کاری که خود خواسته است و انجام وظیفه‌ای که بدان واگذار فرموده است و میان اشیاء موازنه برقرار نموده است.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۳ - ۱، سوره فرقان
- توضيح آيه : ((تبارك الذى نزل الفرقان على عبده ليكون للعالمين نذيرا))
- اثبات ملك مطلق براى خداوند (له ملك السموات و الارض )
- استنتاج فرزند و شريك نداشتن و انحصار خلقت ، تقدير و تدبير در اوعزوجل
- توضيح اينكه خلقت ، تقدير و تدبير منحصرا از آن خداوند است
- نكوهش مشركين كه آلهه اى گرفتند كه خالق چيزى نبوده و خود مخلوقند و مالك نفع وضرر، و موت و حيات و نشورى نيستند
- بحث روايتى (دو روايت درباره مقصود از تسميه قرآن به ((فرقان )) )
نکات آیه
۱ - فرمان روایى جهان(آسمان ها و زمین) تنها از آن خدا است. (تبارک ... الذى له ملک السموت و الأرض)
۲ - فرمان روایى خداوند بر جهان هستى، نشانگر منشأ خیرات بودن او براى جهانیان است. (تبارک الذى نزّل الفرقان على عبده ... الذى له ملک السموت و الأرض) برداشت یاد شده بر این مبنا استوار است که جمله «الذى له...» بدل براى جمله «الذى نزّل...» باشد. بر این اساس، ارتباط میان مبارک بودن خداوند و پادشاهى او، حقیقت یاد شده را، مى رساند.
۳ - فرمان روایى و حکومت خداوند بر آسمان ها و زمین، خاستگاه نزول کتابى که تبیین کننده حق از باطل براى انسان ها است. (تبارک الذى نزّل الفرقان على عبده ... الذى له ملک السموت و الأرض)
۴ - جهان آفرینش، داراى آسمان هاى متعدد (له ملک السموت و الأرض)
۵ - خداوند، هیچ کسى را به فرزندى برنگزیده است. (لم یتّخذ ولدًا) «ولداً» نکره است و نکره در سیاق نفى، دلالت بر عموم و شمول دارد.
۶ - فرمان روایى و حاکمیت خداوند بر جهان آفرینش، ابدى بوده و هیچ کس وارث آن نیست. (له ملک السموت و الأرض و لم یتّخذ ولدًا) جمله «لم یتّخذ ولداً» مى تواند کنایه از این باشد که خداوند، حاکم آسمان ها و زمین، فرزندى انتخاب نکرده است تا حاکمیتش را به او منتقل کند.
۷ - خداوند، در فرمان روایى خویش بر جهان هستى، هیچ شریک و همتایى ندارد. (و لم یکن له شریک فى الملک)
۸ - پادشاهى و حاکمیت مطلق خداوند بر جهان، دلیل بى نیازى او از گزینش فرزند و داشتن شریک و همتا (الذى له ملک السموت و الأرض و لم یتّخذ ولدًا و لم یکن له شریک فى الملک) ذکر حاکمیت و پادشاهى و حاکمیت مطلق خداوند بر هستى در ابتداى آیه، مى تواند مقدمه و زمینه چینى براى ابطال عقیده فرزندگزینى و شریک داشتن خدا باشد که از اصول اعتقادات مشرکان است.
۹ - فرمان روایى مطلق و بى همتاى خداوند، حکایت گر حاکمیت نظم و مدیریت واحد بر جهان (الذى له ملک السموت و الأرض ... و لم یکن له شریک فى الملک)
۱۰ - فرمان روایى و حاکمیت مطلق خداوند بر جهان، جلوه اى از عظمت و منزه بودن او هر گونه عیب و نقص است. (تبارک الذى نزّل الفرقان ... الذى له ملک السموت ... و لم یکن له شریک فى الملک) برداشت فوق مبتنى بر این است که جمله «الذى له ملک السماوات...» بدل براى «الذى نزّل الفرقان...» و «تبارک» به معناى «تنزه» و «تعاظم» باشد; که یکى از معانى لغوى «تبارک» است (لسان العرب).
۱۱ - خداوند، آفریننده همه پدیدهاى جهان هستى است. (و خلق کلّ شىء)
۱۲ - همه پدیده هاى جهان، از هر جهت، داراى اندازه و مقدار مشخص است. (و خلق کلّ شىء فقدّره تقدیرًا)
۱۳ - جهان آفرینش، جهانى هدف مند، داراى نظم و قانون و سامان یافته است. (له ملک السموت ... و خلق کلّ شىء فقدّره تقدیرًا) برداشت فوق، به خاطر این نکته است که لازمه تقدیرِ (اندازه گرفتن) پدیده ها، قانون مندى، هدفدارى و نظم و سامان یافتگى است.
۱۴ - جهان آفرینش، جلوه تقدیر خداوند (الذى له ملک السموت ... و خلق کلّ شىء فقدّره تقدیرًا)
موضوعات مرتبط
- آسمان: تعدد آسمان ها ۴; حاکم آسمان ها ۱، ۳
- آفرینش: تقدیر آفرینش ۱۴; حاکم آفرینش ۲، ۶; قانونمندى آفرینش ۱۳
- اسماء و صفات: صفات جلال ۵، ۸
- توحید: توحید افعالى ۱۱; دلایل توحید ربوبى ۹
- جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۱، ۷، ۱۱
- حق: ممیز حق و باطل ۳
- خدا: اختصاصات خدا ۱، ۶، ۷; بى نظیرى حاکمیت خدا ۷، ۹; تنزیه خدا ۱۰; جاودانگى حاکمیت خدا ۶; حاکمیت خدا ۱، ۲، ۳، ۸، ۱۰; خالقیت خدا ۱۱; خدا و فرزند ۵، ۸; خدا و نقص ۱۰; دلایل بى نظیرى خدا۸; دلایل بى نیازى خدا ۸; مقدرات خدا ۱۲، ۱۴; نشانه هاى عظمت خدا ۱۰
- خیر: منشأ خیر ۲
- زمین: حاکم زمین ۱، ۳
- کتب آسمانى: زمینه نزول کتب آسمانى ۳; نقش کتب آسمانى ۳
- موجودات: تقدیر موجودات ۱۲; خالق موجودات ۱۱
