البقرة ١٥٣: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=ای آنان که ایمان آوردید کمک جوئید از صبر و نماز همانا خداوند است با صبرکنندگان‌
|-|معزی=ای آنان که ایمان آوردید کمک جوئید از صبر و نماز همانا خداوند است با صبرکنندگان‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره البقرة | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::153|١٥٣]] | قبلی = البقرة ١٥٢ | بعدی = البقرة ١٥٤  | کلمه = [[تعداد کلمات::12|١٢]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره البقرة | نزول = [[نازل شده در سال::21|٩ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::153|١٥٣]] | قبلی = البقرة ١٥٢ | بعدی = البقرة ١٥٤  | کلمه = [[تعداد کلمات::12|١٢]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«إسْتَعِینُوا»: یاری جوئید.
«إسْتَعِینُوا»: یاری جوئید.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۹


ترجمه

ای افرادی که ایمان آورده‌اید! از صبر (و استقامت) و نماز، کمک بگیرید! (زیرا) خداوند با صابران است.

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از صبر و نماز كمك بگيريد كه خداوند با صابران است
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از شكيبايى و نماز يارى جوييد؛ زيرا خدا با شكيبايان است.
ای اهل ایمان، (در پیشرفت کار خود) از صبر و مقاومت کمک گیرید و به ذکر خدا و نماز توسّل جویید که خدا با صابران است.
ای اهل ایمان از صبر و نماز [برای حل مشکلات خود و پاک ماندن از آلودگی ها و رسیدن به رحمت حق] کمک بخواهید زیرا خدا با صابران است.
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از شكيبايى و نماز مدد جوييد كه خدا با شكيبايان است.
ای مؤمنان از صبر و نمازی یاری بجویید که خدا با صابران است‌
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، به شكيبايى و نماز يارى خواهيد كه خدا با شكيبايان است.
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از بردباری و نماز (در برابر حوادث سخت زندگی) کمک بگیرید (و بدانید که) خدا با بردباران است (و یار و یاور ایشان است).
هان ای کسانی که ایمان آوردید! از شکیبایی و نماز یاری جویید (که) خدا بی‌گمان(همواره) با شکیبایان است.
ای آنان که ایمان آوردید کمک جوئید از صبر و نماز همانا خداوند است با صبرکنندگان‌


البقرة ١٥٢ آیه ١٥٣ البقرة ١٥٤
سوره : سوره البقرة
نزول : ٩ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٢
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إسْتَعِینُوا»: یاری جوئید.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - صبرپیشگى و برپایى نماز، توصیه و فرمان خدا به مؤمنان یأیها الذین ءامنوا استعینوا بالصبر و الصلوة

۲ - ایمان به رسالت پیامبر(ص)، در پى دارنده مشکلات و ناملایماتى براى ایمان آورندگان یأیها الذین ءامنوا استعینوا بالصبر و الصلوة توصیه به صبر و نماز و استعانت از آنها، پس از بیان رسالت پیامبر و مخاطب قرار دادن مؤمنان، این نکته را به مخاطبان القا مى کند که ایمان به سالت پیامبر، مستلزم مشکلات و ناملایماتى خواهد بود.

۳ - پیشه ساختن صبر و اقامه نماز، دو طریق کارساز براى موفقیت و پیروزى بر مشکلات و ناملایمات راه ایمان یأیها الذین ءامنوا استعینوا بالصبر و الصلوة

۴ - صبر و نماز، عامل جلب حمایتهاى الهى است. یأیها الذین ءامنوا استعینوا بالصبر و الصلوة

۵ - خداوند یاور صبرپیشگان و مقاومان راه ایمان است. إن اللّه مع الصبرین

۶ - صبر و نماز، مددکار مؤمنان براى به یاد خدا بودن و زدودن غفلت ایشان از یاد خداوند است. * فاذکرونى أذکرکم ... یأیها الذین ءامنوا استعینوا بالصبر و الصلوة برداشت فوق و نیز برداشت بعدى، بیانگر وجه ارتباط میان آیه مورد بحث و آیه پیشین است; یعنى، آیه مورد بحث در حقیقت رهنمودى است براى اینکه، چگونه مى توان غفلت از یاد خدا را، از دلها زدود و روحیه سپاسگزارى در برابر خداوند را، در قلبها گنجانید.

۷ - صبر و نماز دو عامل کارساز براى ایجاد روحیه سپاسگزارى به درگاه خدا و دورى از کفرورزى به او * و اشکروا لى و لاتکفرون. یأیها الذین ءامنوا استعینوا بالصبر و الصلوة

روایات و احادیث

۸ - «عن ابى عبداللّه(ع) فى قول اللّه عز و جل «واستعینوا بالصبر» قال الصبر الصیام;[۱] از امام صادق(ع) درباره سخن خداوند عز و جل که فرموده: «واستعینوا بالصبر» روایت شده که مراد از صبر، روزه است».

موضوعات مرتبط

  • استمداد: استمداد از روزه ۸
  • ایمان: آثار ایمان به محمّد(ص) ۲
  • خدا: امدادهاى خدا ۵; توصیه هاى خدا ۱; عوامل جلب حمایتهاى خدا ۴
  • ذکر: زمینه ذکر خدا ۶
  • روزه: اهمیّت روزه ۸
  • سختى: روش تسهیل سختى ۳
  • شکر: ایجاد روحیه شکر ۷
  • صابران: امداد به صابران ۵
  • صبر: آثار صبر ۳، ۴، ۶، ۷; اهمیّت صبر ۱
  • غفلت: زمینه رفع غفلت ۶
  • کفر: عوامل اجتناب از کفر ۷
  • مؤمنان: تکلیف مؤمنان ۱; توصیه به مؤمنان ۱; مشکلات مؤمنان ۲
  • موفقیت: عوامل موفقیت ۳
  • نماز: آثار نماز ۳، ۴، ۶، ۷; اهمیّت نماز ۱

منابع

  1. کافى، ج ۴، ص ۶۳، ح ۷; نورالثقلین، ج ۱، ص ۷۶- ، ح ۱۸۲.