آل عمران ١١٧

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۳۵ توسط 127.0.0.1 (بحث) (افزودن سال نزول)


ترجمه

آنچه آنها در این زندگی پست دنیوی انفاق می‌کنند، همانند باد سوزانی است که به زراعت قومی که بر خود ستم کرده (و در غیر محل و وقت مناسب، کشت نموده‌اند)، بوزد؛ و آن را نابود سازد. خدا به آنها ستم نکرده؛ بلکه آنها، خودشان به خویشتن ستم می‌کنند.

حكايت آنچه در اين زندگى دنيا [براى تخريب دين‌] هزينه مى‌كنند، همچون حكايت بادى است كه سرماى سوزانى در بر دارد كه به كشتزار كسانى كه در حق خويش ستم كرده‌اند بزند و آن را تباه سازد، و خدا به آنان ستم نكرده بلكه خود بر خويشتن ستم مى‌كنند
مثَل آنچه [آنان‌] در زندگى اين دنيا [در راه دشمنى با پيامبر] خرج مى‌كنند، همانند بادى است كه در آن، سرماى سختى است، كه به كشتزار قومى كه بر خود ستم نموده‌اند بوزد و آن را تباه سازد؛ و خدا به آنان ستم نكرده، بلكه آنان خود بر خويشتن ستم كرده‌اند.
مثل مالی که کافران برای پیشرفت مقاصد دنیوی خود صرف کنند (و از آن بهره نیابند) بدان ماند که باد سرد شدیدی به کشتزار ستمکاران برسد و همه را نابود کند (که حاصلی از آن به دست نیاید). و خدا ستمی بر آنها نکرده، لیکن آنها به خود ستم می‌کنند.
داستان آنچه [کافران] در این زندگی دنیا انفاق می کنند، مانند بادی آمیخته با سرمایی سخت است که [به عنوان مجازات] به کشتزار قومی که بر خود ستم کرده اند برسد و آن را نابود کند؛ و خدا به آنان ستم نکرده است، ولی آنان به خویشتن ستم می ورزند.
آنچه اينان در اين جهان انفاق مى‌كنند، همانند آن است كه تندبادى سرد بر كشتزار قومى بر خويش ستم‌كرده بوزد، و آن كشته را نابود سازد. خدا بر آنها ستم روانداشت. آنان خود بر خود ستم كردند.
داستان آنچه در زندگانی دنیا می‌بخشند، همچون داستان بادی است که سرمای سوزانی در بردارد و به کشتزار کسانی که در حق خویش ستم کرده‌اند، بزند و آن را نابود سازد، و خداوند به آنان ستم نکرد بلکه خود بر خویشتن ستم کردند
داستان آنچه در اين زندگى دنيا هزينه مى‌كنند چون داستان بادى است با سرمايى سخت كه به كشتزار گروهى كه به خود ستم كرده‌اند برسد و آن را نابود كند و خدا به آنان ستم نكرد و ليكن خود بر خويشتن ستم مى‌كنند.
مَثَل آنچه کافران در این جهان (در راه خوشگذرانی و جاه‌طلبی و کسب قدرت و شهرت، و حتّی آنچه که در راه خیرات و حسنات) بذل و بخشش می‌کنند، همانند سرمای سختی است که به کشتزار قومی اصابت کند که (با کفر و معاصی) بر خود ستم کرده‌اند، و آن را نابود سازد. و خداوند (با هدر دادن اعمالشان) بر آنان ستم ننموده است و بلکه خودشان (با ارتکاب پلشتیها و زشتیها) به خویشتن ستم روا می‌دارند.
مَثَل آنچه آنان در این زندگی دنیا (بی‌مهابا) خرج می‌کنند، همانند بادی است که در آن سرمای سختی است (که) به کشتزار قومی که بر خود ستم نموده‌اند برخورد کرده، پس آن را تباه ساخته است. و خدا به آنان ستم نکرده، بلکه آنان خود بر خویشتن ستم می‌کنند.
مثل آنچه انفاق‌کنند در این زندگانی دنیا مانند بادی است که در آن است سرمائی سخت وزیده باشد به کشتزار گروهی که خویشتن را ستم کردند پس نابودش ساخته باشد و خدا ستم بر آنان نکرد و لیکن بودند خویشتن را ستم‌کنندگان‌


آل عمران ١١٦ آیه ١١٧ آل عمران ١١٨
سوره : سوره آل عمران
نزول : ٣ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢٥
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«رِیحٍ»: باد. «صِرٌّ»: سرمای سخت. «رِیحٍ فِیهَا صِرُّ»: مراد باد صرصر است (نگا: حاقّه / و فصّلت ). «حَرْثَ»: کشتزار. «أَنفُسَهُمْ»: مفعول مقدّم (یَظْلِمُونَ) است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- آنچه اهل کفر در این دنیا انفاق مى کنند، همچون باد سرد سُوزانى است که بر زراعت قوم ستمکارِ بر خویش بوزد و آن را نابود سازد. (مثل ما ینفقون فى هذه الحیوة الدنیا ... فاهلکته)

۲- کفر، موجب محرومیّت آدمى از ثمره انفاقات (اعمال خیر) خویش (انّ الّذین کفروا ... مثل ما ینفقون فى هذه الحیوة الدنیا ... فاهلکته)

۳- تباهى امکانات مادى، ثمره انفاقهاى کافران (مثل ما ینفقون فى هذه الحیوة الدنیا کمثل ریح فیها صرّ اصابت حرث قوم ظلموا انفسهم فَاَهلکته)

۴- ایمان، شرط بهره مندى آدمى، از ثمره انفاقهاى خویش* (انّ الّذین کفروا ... مثل ما ینفقون ... کمثل ریح فیها صرّ اصابت حرث قوم) از مفهوم «ان الذین کفروا ... » استفاده مى شود.

۵- بى ثمر بودن انفاقهاى اهل کفر، نمونه اى از کارا نبودن امکانات مادّى، در بى نیاز ساختن آنان از خدا (انّ الذین کفروا لن تغنى عنهم اموالهم ... من اللّه ... مثل ما ینفقون ... کمثل ریح فیها صرّ اصابت حرث قوم)

۶- کفر آدمى، ظلم به خویشتن (انّ الذین کفروا حرث قوم ظلموا انفسهم ... و ما ظلمهم اللّه و لکن انفسهم یظلمون)

۷- انگیزه کافران در انفاقهاى خویش، رسیدن به زندگى پَست دنیاست.* (مثل ما ینفقون فى هذه الحیوة الدنیا) تقیید انفاق به حیات دنیا، مى تواند گویاى انگیزه کافران به انفاق در محدوده حیات دنیا باشد.

۸- انگیزه قرار دادن دنیا در انفاق، ستمى است بر خویشتن.* (مثل ما ینفقون فى هذه الحیوة الدنیا کمثل ریح فیها صرّ اصابت حرث قوم ظلموا انفسهم)

۹- خداوند به اهل کفر ستمى روا ندارد، بلکه آنها، خود بر خویشتن ستم روا مى دارند. (و ما ظلمهم اللّه و لکن انفسهم یظلمون)

۱۰- بى ثمرى انفاق (اعمال خیر) و دستاوردهاى اهل کفر، ناشى از عملکرد آنان است و نه از جانب خداوند. (مثل ما ینفقون فى هذه الحیوة الدنیا کمثل ریح فیها صرّ اصابت حرث قوم ... و ما ظلمهم اللّه و لکن انفسهم یظلمون)

موضوعات مرتبط

  • اللّه: عدل اللّه ۹ ; اللّه و ظلم ۹
  • امکانات مادى:۳، ۵
  • انسان: نیازهاى مادى انسان ۵
  • انفاق:۲، ۳، ۵، ۷، ۱۰ آثار انفاق ۲، ۳، ۵، ۷، ۱۰ ۲، ۴ ; انگیزه انفاق ۲، ۳، ۵، ۷، ۱۰ ۸
  • انگیزش: عوامل انگیزش ۷
  • ایمان: آثار ایمان ۴
  • دنیاپرستى:۷، ۸
  • ظلم:۹ به نفس ۶، ۸، ۹
  • عمل:۱، ۲، ۵، ۷، ۱۰ آثار عمل ۱، ۲، ۵، ۷، ۱۰ ۱۰ ; شرایط صحّت عمل ۱، ۲، ۵، ۷، ۱۰ ۴
  • قرآن: مثالهاى قرآن ۱
  • کافران: انفاق کافران ۱، ۳، ۵، ۷، ۱۰ ; دنیاپرستى کافران ۷ ; ظلم کافران ۹ ; عمل صالح کافران ۱، ۲، ۵، ۷، ۱۰
  • کفر: آثار کفر ۲، ۶، ۱۰ صبطانةَّ به معنى آستر لباس در مقابل صظهارةَّ، که رویه لباس است; کنایه است از کسى که او را براى اطلاع از کار خود برگزینى (مفردات راغب). جمله صلا یألونکم ... َّ، بیان علت براى صلا تتخذوا ...َّ است.

منابع