روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۴۹۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

قال الصادق ع :

وَ فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لاََ خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِنْ نَجْوََاهُمْ‏ إِلاََّ مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلاََحٍ بَيْنَ اَلنََّاسِ‏ فَقَالَ يَعْنِي‏ بِالْمَعْرُوفِ اَلْقَرْضَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۵۲

و امام صادق عليه السّلام در معنى آيه شريفه لا خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِنْ نَجْواهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلاحٍ بَيْنَ النَّاسِ نساء: ۱۱۴» (خير در نجواى شما نيست مگر اينكه در امر به دادن صدقه يا احسان يا اصلاح ميان مردم باشد) فرمود: مراد از معروف در آيه، قرض الحسن است.