روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۲۶۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ النِّكَاح

: 

وَ قَضَى‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ أَنْ تُنْكَحَ اَلْحُرَّةُ عَلَى اَلْأَمَةِ وَ لاَ تُنْكَحَ اَلْأَمَةُ عَلَى اَلْحُرَّةِ وَ مَنْ تَزَوَّجَ حُرَّةً عَلَى أَمَةٍ قَسَمَ لِلْحُرَّةِ ضِعْفَيْ مَا يَقْسِمُ‏ لِلْأَمَةِ مِنْ مَالِهِ‏ وَ نَفْسِهِ وَ لِلْأَمَةِ اَلثُّلُثَ مِنْ مَالِهِ وَ نَفْسِهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۶۸

و نيز امير مؤمنان عليه السّلام حكم فرمود: كه زن آزاد را ميتوان بر روى كنيز گرفت (مراد كنيزيست كه بعقد نكاح خويش در آورده) ولى بعكس آن جايز نيست، (يعنى كنيز را نمى‏توان بر سر زن آزاد هوو آورد) و هر كس زن آزاد را با كنيز جمع كند بايد نفقه آزاد را دو چندان كنيز دهد و دو شب نزد آزاد و يك شب نزد كنيز باشد، و براى كنيز يك سوّم از مال و از نفس است (يعنى از نفقه و قسمت شبها).