روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۵۵۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

: 

وَ إِنَّمَا صُيِّرَ اَلْمَوْقِفُ‏ بِالْمَشْعَرِ وَ لَمْ يُصَيَّرْ بِالْحَرَمِ‏ لِأَنَ‏ اَلْكَعْبَةَ بَيْتُ اَللَّهِ وَ اَلْحَرَمَ‏ حِجَابُهُ وَ اَلْمَشْعَرَ بَابُهُ فَلَمَّا قَصَدَهُ اَلزَّائِرُونَ أَوْقَفَهُمْ بِالْبَابِ يَتَضَرَّعُونَ حَتَّى أَذِنَ لَهُمْ بِالدُّخُولِ ثُمَّ أَوْقَفَهُمْ بِالْحِجَابِ اَلثَّانِي وَ هُوَ مُزْدَلِفَةُ فَلَمَّا نَظَرَ إِلَى طُولِ تَضَرُّعِهِمْ أَمَرَهُمْ بِتَقَرُّبِ قُرْبَانِهِمْ فَلَمَّا قَرَّبُوا وَ قَضَوْا تَفَثَهُمْ وَ تَطَهَّرُوا مِنَ اَلذُّنُوبِ اَلَّتِي كَانَتْ لَهُمْ حِجَاباً دُونَهُ أَمَرَهُمْ بِالزِّيَارَةِ عَلَى طَهَارَةٍ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۷

و حكمت اينكه مشعر را موقف قرار دادند، و حرم را موقف نساختند اينست كه كعبه خانه خدا، و حرم حجاب و محلّ پرده‏دارى آن و مشعر در آنست، از اين رو چون زائران آهنگ خانه خدا كنند ايشان را بر در خانه متوقّف ميسازد، كه همچنان زارى كنند تا اذن دخول به ايشان بخشد، سپس ايشان را در حجاب دوّم كه همان مزدلفه است متوقّف مى‏كند، تا چون بطول مدّت تضرّع و زاريشان مى‏نگرد، ايشان را فرمان ميدهد تا قربانيهاى خود را تقديم كنند. پس چون قربانيها را گذراندند، و گرد و غبار و آلودگيهاى زمان سفر را از خود بيفشاندند، و خويش را از لوث گناهانى كه از فيض حضور او محروم و محجوب ساخته بود، پاك و پاكيزه ساختند، ايشان را فرمان همى دهد تا در آن حال پاكى و پاكيزگى بزيارت او نائل شوند. و علّت اينكه روزه داشتن در ايّام تشريق (سه روز بعد از عيد قربان) مكروه شده اينست كه گروه حاجّ زائرين خداى عزّ و جلّ هستند، و بهمين جهت در ضيافت او بسر ميبرند، و براى ميهمان شايسته نيست كه نزد كسى كه بزيارت او آمده و در ضيافت او قرار گرفته است روزه بدارد.