روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۹۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

سال هشام بن الحكم ابا عبد الله ع :

عَنْ عِلَّةِ اَلصِّيَامِ فَقَالَ إِنَّمَا فَرَضَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ اَلصِّيَامَ لِيَسْتَوِيَ بِهِ اَلْغَنِيُّ وَ اَلْفَقِيرُ وَ ذَلِكَ أَنَّ اَلْغَنِيَّ لَمْ يَكُنْ لِيَجِدَ مَسَّ اَلْجُوعِ فَيَرْحَمَ اَلْفَقِيرَ لِأَنَّ اَلْغَنِيَّ كُلَّمَا أَرَادَ شَيْئاً قَدَرَ عَلَيْهِ فَأَرَادَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يُسَوِّيَ بَيْنَ خَلْقِهِ وَ أَنْ يُذِيقَ اَلْغَنِيَّ مَسَّ اَلْجُوعِ وَ اَلْأَلَمِ لِيَرِقَّ عَلَى اَلضَّعِيفِ فَيَرْحَمَ اَلْجَائِعَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۸۵

هشام بن حكم از امام صادق عليه السّلام در باره علت روزه گرفتن سؤال كرد، آن حضرت فرمود: همانا كه خداى عزّ و جلّ روزه را از آنرو واجب ساخت كه غنى و فقير بوسيله آن در يك سطح قرار گيرند. و اين بدان سبب است كه غنى چنان نبود كه اثر گرسنگى را احساس كند، تا بر فقير رحم آورد، زيرا غنى هر زمان كه چيزى مى‏خواست بر آن قادر بود، از اين رو خداى عزّ و جلّ اراده كرد تا ميان افراد خلقش تساوى برقرار سازد، و رنج گرسنگى و درد را به غنى بچشاند، تا نسبت به‏ضعيف رقّت كند، و بر گرسنه رحم آورد.