روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۵۵۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي عن منصور بن حازم قال :

سَأَلَ‏ سَلَمَةُ بْنُ مُحْرِزٍ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ وَ أَنَا حَاضِرٌ فَقَالَ إِنِّي طُفْتُ‏ بِالْبَيْتِ‏ وَ بَيْنَ‏ اَلصَّفَا وَ اَلْمَرْوَةِ ثُمَّ أَتَيْتُ‏ مِنًى‏ فَوَقَعْتُ عَلَى أَهْلِي وَ لَمْ أَطُفْ طَوَافَ اَلنِّسَاءِ فَقَالَ بِئْسَ مَا صَنَعْتَ فَجَهَّلَنِي فَقُلْتُ اُبْتُلِيتُ فَقَالَ لاَ شَيْ‏ءَ عَلَيْكَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۱۳

و از منصور بن حازم روايت شده است كه گفت: سلمة بن محرز، در حالى كه من حاضر بودم، از امام صادق عليه السّلام سؤال كرد، و گفت: من طواف بيت و سعى بين صفا و مروه را بجا آوردم، سپس بمنى آمدم، و با همسرم مقاربت كردم، و طواف نساء را انجام نداده بودم، پس امام فرمود: كار بدى كردى، و مرا بجهل نسبت داد، پس گفتم: گرفتار شدم. پس فرمود: غرامتى بتو تعلّق نميگيرد.