روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۱۹۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ مَوَاقِيتِ الصَّلَاة

و قال سماعه بن مهران :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فِي اَلْمَغْرِبِ إِنَّا رُبَّمَا صَلَّيْنَا وَ نَحْنُ نَخَافُ أَنْ تَكُونَ اَلشَّمْسُ خَلْفَ اَلْجَبَلِ أَوْ قَدْ سَتَرَنَا مِنْهَا اَلْجَبَلُ فَقَالَ لِي لَيْسَ عَلَيْكَ صُعُودُ اَلْجَبَلِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۲۷

سماعة بن مهران گويد: در مورد نماز مغرب بامام صادق عليه السّلام عرضكردم: بسا اتّفاق مى‏افتد كه ما نماز ميخوانيم در حالى كه نگرانيم خورشيد در پس كوه باشد و كوه آن را از چشم ما پوشانيده باشد (واقعا خورشيد غروب نكرده باشد) آن حضرت بمن فرمود: بر تو بالا رفتن از كوه واجب نيست (يا همين كه روى زمين پر تو خورشيد را نبينى كافيست ديگر لازم نيست بالاى كوه بروى تا ببينى كه خورشيد در افق فرو رفته است يا نه). براى كسى كه در سفر در طلب منزل باشد وقت نماز مغرب (از هنگام فرو رفتن قرص خورشيد) تا يك چهارم شب است (بعبارت ديگر در سفر كراهت ندارد كه شخص در خواندن نماز مغرب تأخير كند در صورتى كه گمان داشته باشد قبل از ربع شب بمنزل ميرسد) و نيز حاجى كه از عرفات به جانب مشعر الحرام روانه شده بهمين ترتيب نماز مغرب را تأخير ميكند تا مشعر الحرام و در آنجا نماز مغرب و عشاء را بجا مى‏آورد.