روایت:الکافی جلد ۸ ش ۲۹۶

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن عبد الله بن الصلت عن رجل من اهل بلخ قال :

كُنْتُ مَعَ‏ اَلرِّضَا ع‏ فِي سَفَرِهِ إِلَى‏ خُرَاسَانَ‏ فَدَعَا يَوْماً بِمَائِدَةٍ لَهُ فَجَمَعَ عَلَيْهَا مَوَالِيَهُ مِنَ‏ اَلسُّودَانِ‏ وَ غَيْرِهِمْ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ لَوْ عَزَلْتَ لِهَؤُلاَءِ مَائِدَةً فَقَالَ مَهْ إِنَّ اَلرَّبَّ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَاحِدٌ وَ اَلْأُمَّ وَاحِدَةٌ وَ اَلْأَبَ وَاحِدٌ وَ اَلْجَزَاءَ بِالْأَعْمَالِ‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۳۴

مردى از اهل بلخ گويد: من در آن سفرى كه حضرت رضا عليه السّلام بخراسان كرد در ركاب آن حضرت بودم، روزى سفره غذا خواست و همه غلامان سياه پوست و غير آنها را بر سر سفره گرد آورد (تا با او غذا بخورند) من گفتم: قربانت خوبست براى اينها سفره‏اى جداگانه بيندازيد؟ فرمود: دم مزن، زيرا پروردگار تبارك و تعالى يكى است (و همه بنده يك خدائيم) و مادر (ما همه) هم يكى است، و پدرمان هم يكى است، و پاداش هم در برابر كردار و اعمال است.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۲۷۳

مردى از اهل بلخ مى‏گويد: من در سفر امام رضا عليه السّلام به خراسان ملتزم ركاب آن حضرت بودم. روزى حضرت فرمود سفره بگسترانند و بر سر سفره غلامان سياه پوست و ديگران را دعوت كرد. عرض كردم: جانم به قربانت، خوب است براى اينها سفره‏اى جداگانه بيندازى، حضرت فرمود: اين سخن را كنار نه، خداوند تبارك و تعالى يكى است و مادر و پدر يكى و پاداش آدميان نيست مگر به اعمال آنان‏