روایت:الکافی جلد ۲ ش ۹۸۷

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عنه عن ابن محبوب قال :

كَتَبَ مَعِي‏ بَعْضُ أَصْحَابِنَا إِلَى‏ أَبِي اَلْحَسَنِ ع‏ يَسْأَلُهُ عَنِ اَلْكَبَائِرِ كَمْ هِيَ‏ وَ مَا هِيَ فَكَتَبَ اَلْكَبَائِرُ مَنِ اِجْتَنَبَ‏ مَا وَعَدَ اَللَّهُ عَلَيْهِ اَلنَّارَ كَفَّرَ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ إِذَا كَانَ مُؤْمِناً وَ اَلسَّبْعُ اَلْمُوجِبَاتُ قَتْلُ اَلنَّفْسِ اَلْحَرَامِ وَ عُقُوقُ اَلْوَالِدَيْنِ وَ أَكْلُ اَلرِّبَا وَ اَلتَّعَرُّبُ بَعْدَ اَلْهِجْرَةِ وَ قَذْفُ اَلْمُحْصَنَاتِ وَ أَكْلُ مَالِ اَلْيَتِيمِ وَ اَلْفِرَارُ مِنَ اَلزَّحْفِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۱۳۵

از ابن محبوب، گويد: يكى از اصحابِ ما به همراه من براى ابى الحسن (ع) نامه‏اى نوشت و از كبائر پرسيد، كه چيستند و چندند؟ در پاسخ نوشت: كبائر (كه مورد سؤال است بايد دانست) هر كه از آنچه خدا بر آن به دوزخ و آتشِ جهنم تهديد كرده كناره كند بدكرداريهاى او هر گاه مؤمن باشد جبران گردد و آن هفت گناه كه موجب آتشند: ۱- قتل نفس ۲- ناسپاسى از پدر و مادر ۳- ربا خوردن ۴- تعرّب پس از هجرت ۵- متّهم كردن زنان پارسا به زنا ۶- خوردن مال يتيم ۷- گريز از جبهه جهاد ..

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۷۹

ابن محبوب گويد: يكى از اصحاب نامه‏ئى نوشت و بمن داد كه بحضرت ابو الحسن عليه السّلام دهم، در آن نامه پرسيده بود: كبائر چند تاست و چيست؟ حضرت نوشت: كبائر: كسى كه از آنچه خدا بر آن بدوزخ تهديد كرده دورى كند، كردارهاى بدش پوشيده مى‏شود، اگر مؤمن باشد، و هفت گناهى كه موجب دوزخ مى‏شود: ۱- آدمكشى حرام (نه كشتن قاتل و مهاجم و مانند آن). ۲- آن نافرمانى پدر و مادر (بدرجه‏اى كه عاق آنها شود). ۳- رباخوارى. ۴- تعرب بعد از هجرت. ۵- متهم ساختن زنان پارسا بزنا. ۶- خوردن مال يتيم. ۷- فرار از جهاد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۶۷

از او، از ابن‏محبوب روايت است كه گفت: بعضى از اصحاب ما عريضه‏اى به‏خدمت امام موسى‏كاظم عليه السلام نوشت و به من داد كه به آن حضرت برسانم، و در آن نامه حضرت را از گناهان كبيره سؤال كرده بود كه شماره آنها چند است و آنها چيست؟ حضرت در جواب نوشت كه: «از گناهان كبيره سؤال كرده بودى. هر كه اجتناب كند از آن‏چه خدا بر كردن آن وعده آتش فرموده، گناهان ديگر او را بيامرزد و از آن عفو فرمايد، هرگاه آن گناه‏كار، مؤمن باشد. و هفت گناهى كه البتّه باعث و موجب دخول جهنّم‏اند، كشتن نفس محرّم است كه كسى به ناحق كسى را بكشد، و عقوق پدر و مادر، و خوردن ربا، و اعرابى شدن بعد از هجرت «۱»، و فحش گفتن به زن عفيفه (يعنى نسبت زنا به او دادن)، و خوردن مال يتيم (يعنى تصرّف در مال طفل بى‏پدر به غير وجه شرعى)، و گريختن از جنگ واجب» (بيرون رفتن از لشكرى كه به جهاد دشمنان دين رفته باشند). __________________________________________________

(۱). و در نهايه [از ابن اثير] مذكور است كه تعرّب بعد از هجرت، آن است كه بازگردد به سوى باديه و با اعراب وباديه‏نشينان بماند، بعد از آنكه هجرت نموده و مهاجر گرديده. و پيشتر بنا چنين بود كه هر كه بعد از هجرت به جاى خود برمى‏گشت، او را چون مرتد حساب مى‏كردند. (مترجم)