روایت:الکافی جلد ۱ ش ۵۱۱
آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة
علي بن ابراهيم باسناده عن ابي عبد الله ع :
| الکافی جلد ۱ ش ۵۱۰ | حدیث | الکافی جلد ۱ ش ۵۱۲ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۱۰۳
امام صادق (ع) در تفسير قول خداى تعالى: «آنان كه پيروى مىكنند از اين پيغام بر و خبرگزار درس ناخوانده ما كه اوصاف او را در تورات و انجيل نبشته مىيابند كه آنها را امر به معروف و نهى از منكر مىنمايد و طيبات را بر آنان حلال و پليدىها را بر آنان حرام مىكند» تا آنجا كه مىفرمايد: «و پيروى كردند نورى را كه با او فرود آمده است همانها رستگارانند» فرمود: نور در اينجا على امير المؤمنين و ائمه عليهم السلاماند.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۲۷۷
امام صادق (ع) راجع بقول خداى تعالى (۱۵۷ سوره ۷) «كسانى كه پيروى ميكنند از رسول و پيغمبرى كه درس ناخوانده است و اوصافش را در توراة و انجيل نزدشان نوشته مييابند، ايشان را بكار نيك واميدارد و از كار زشت نهى ميكند و پاكيزهها را براى ايشان حلال و پليدىها را برايشان حرام ميسازد- تا آنجا كه فرمايد- و پيروى كنند از نورى كه با او نازل شده، تنها ايشان رستگارند» فرمود مقصود از نور در اينجا [على] امير مؤمنان و ائمه (ع) ميباشند.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۶۱۵
على بن ابراهيم، به اسناد خويش، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است در قول خداى عزّوجلّ: «الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ الْإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّباتِ وَ يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبائِثَ» تا قول آن جناب «وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»، كه آن حضرت فرمود كه: «نور در اين موضع، امير المؤمنين على و امامانند عليهم السلام». (و آنچه از آيه ذكر نشده، اين است كه: «وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتِي كانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ» «۱»). و ترجمه آن به ترتيب آيه اين است كه: «پرهيزكاران و مؤمنان كه رحمت براى ايشان مىفرستيم، آنانند كه پيروى مىكنند فرستاده خدا را كه محمد است. و صفتش اين است كه پيغمبرى است نانويسنده و ناخواننده (يا منسوب است به مكّه كه امّ القرى است كه در مكّه متولّد گرديده). آنكه مىيابند او را (يعنى نام و وصف او را) نوشته نزد ايشان در تورات موسى و در انجيل عيسى. امر مىفرمايد ايشان را به نيكى (كه توحيد است و توابع آن) و باز مىدارد ايشان را از كار ناشايست (كه شرك است و لوازم آن)، و حلال مىكند از براى ايشان چيزهاى پاكيزه را، و حرام مىگرداند بر ايشان چيزهاى پليد را، و وضع مىكند از ايشان، بار گران ايشان را (كه تكاليف شاقّه را از ايشان برمىدارد و نيز بر مىدارد از ايشان غلها و بندهايى كه بود بر ايشان، چون تعيين قصاص در قتل، بدون جواز عفو و ديه و غير آن از آنچه در زمان موسى عليه السلام بود كه آنها را مانند غلها در گردن داشتند). پس آنان كه ايمان آوردند به اين پيغمبر، و تعظيم كردند او را، و يارى دادند او را بر دشمنان، و پيروى نمودند آن نورى را كه فرو فرستاده شد با او، اين گروه مذكورين، ايشانند رستگاران از عذاب و رسندگان به رحمت و ثواب». __________________________________________________
(۱). اعراف، ۱۵۷.
