روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۵۷

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن محمد بن سنان عن عمار بن مروان عن سماعه عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْعَمَ عَلَى قَوْمٍ فَلَمْ يَشْكُرُوا فَصَارَتْ عَلَيْهِمْ وَبَالاً وَ اِبْتَلَى قَوْماً بِالْمَصَائِبِ فَصَبَرُوا فَصَارَتْ عَلَيْهِمْ نِعْمَةً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۸۱

فرمود: خدا عز و جل بر مردمى نعمت داد و شكر نكردند و براى آنها وبال شد و مردمى را گفتار كرد و صبر كردند و براى آنها نعمت شد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۴۶

و فرمود: همانا خداى عز و جل بمردمى نعمت داد و آنها شكر نكردند تا وبال آنها شد، و مردمى را بمصيبتها مبتلى كرد و صبر كردند تا بر آنها نعمت شد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۵۳

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن سنان، از عمّار بن مروان، از سماعة، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «خداى عز و جل بر گروهى انعام مى‏فرمايد و شكر نمى‏كنند، و آن نعمت بر ايشان وبال مى‏شود، و قومى را به مصيبت‏ها مبتلى مى‏گرداند و صبر مى‏كند، و آن مصيبت بر ايشان نعمت مى‏شود».