يس ٦

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۷:۵۱ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

تا قومی را بیم دهی که پدرانشان انذار نشدند، از این رو آنان غافلند!

تا مردمى را بيم دهى كه پدرانشان بيم داده نشدند و از اين رو ناآگاهند
تا قومى را كه پدرانشان بيم‌داده نشدند و در غفلت ماندند، بيم دهى.
تا قومی که پدرانشان به کتب آسمانی پیشین بیم داده (و وعظ و اندرز) شدند تو هم خود آنها را (به این قرآن) بیم دهی (و از قهر حق بترسانی) که ایشان سخت غافلند.
تا مردمی را بیم دهی که پدرانشان را بیم نداده اند و به این علت [از حقایق] بی خبرند.
تا مردمى را بيم دهى كه پدرانشان بيم داده نشدند و در بى خبرى بودند.
تا قومی را که پدرانشان هشدار نیافته بودند، و خود غافلند، هشدار دهی‌
تا مردمى را بيم دهى كه پدرانشان بيم داده نشده‌اند، از اينرو ناآگاهند.
(آن را برای تو فرو فرستاده است) تا قومی را بیم دهی که پدران و نیاکان (نزدیک) ایشان (توسّط پیغمبران) بیم داده نشده‌اند، و به همین علّت است که غافل و بی‌خبر (از قانون آسمانی، نسبت به خدا و خود و مردمان) هستند.
تا قومی را هشدار دهی که پدرانشان هشدار داده نشدند. پس آنان (همچنان) در (ژرفای) غفلتند.
تا بیم دهی قومی را که بیم‌داده نشدند پدران ایشان پس آنانند ناآگاهان‌


يس ٥ آیه ٦ يس ٧
سوره : سوره يس
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٧
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«قَوْماً»: مراد کفّار مکّه در آغاز نبوّت پیغمبر اسلام است. «مَآ أُنذِرَ»: بیم داده نشده است (نگا: سجده / . «آبَاؤُهُمْ»: مراد پدران و نیاکان قریب قریش همعصر پیغمبر است، والاّ پدران و نیاکان بعید ایشان توسّط انبیاء، از جمله ابراهیم و اسماعیل بیم داده شده است (نگا: فاطر / و ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - پیامبراسلام، وظیفه دار انذار و اخطار به مردم برپایه تعالیم قرآن (تنزیل العزیز الرحیم . لتنذر قومًا)

۲ - تعالیم قرآن، مبنا و پایه تبلیغ و انذار پیامبراسلام(ص) (تنزیل العزیز الرحیم . لتنذر قومًا) «لام» در «لتنذر» براى تعلیل و متعلق به «تنزیل...» است. بر این اساس نزول قرآن، براى اخطار به مردم از سوى پیامبر(ص) بوده است و این کتاب، پایه و اساس دعوت آن حضرت بود.

۳ - انسان منهاى ایمان، مواجه با خطرها، آسیب ها و دشوارى هاى علاج ناپذیر است.* (لتنذر قومًا ما أُنذر ءاباؤهم) از این که خداوند قرآن را وسیله انذار و اخطار قرار داده است، به دست مى آید که بر سر راه انسان ها، خطرها و آسیب هاى بسیارى وجود دارد که پیامبر(ص) به آنان اخطار و انذار کرده است و اگر انسان از رهنمودهاى قرآن بهره نگیرد و به آن ایمان نیاورد، گرفتار آنها خواهد شد.

۴ - بعثت پیامبراسلام(ص)، در عصرى بود که مردمِ آن و پدرانشان هیچ پیامبرى را درک نکرده و از وجود رسولان الهى محروم بودند. (لتنذر قومًا ما أُنذر ءاباؤهم) گفتنى است طبق آیات گوناگون از جمله آیه ۲۴- سوره فاطر (و إن من أُمّة إلاّ خلا فیها نذیر) تمامى امت ها از انذارگران الهى برخوردار بودند. بنابراین مقصود از آیه شریفه، این نیست که مردم عصر رسالت، در تمامى اعصار گذشته از وجود پیامبران الهى محروم بودند; بلکه مقصود پدران نزدیک آنان است و یا مراد این است که هیچ پیامبرى به صورت مباشر و از نزدیک به هدایت آنان نپرداخته است.

۵ - پدران و اجداد مردم صدراسلام، پیش از آن به وسیله پیامبران الهى انذار و اخطار شده بودند.* (لتنذر قومًا ما أُنذر ءاباؤهم) برداشت یاد شده مبتنى بر این احتمال است که «ما» در «ما اُنذر» نافیه نباشد; بلکه مصدریه و یا موصوله باشد.

۶ - مردم در آغاز بعثت و اجداد آنان در عصر جاهلیت، در غفلت و بى خبرى بسر مى بردند. (ما أُنذر ءاباؤهم فهم غفلون) برداشت یاد شده مبتنى بر این نکته است که ضمیر «هم» به مجموع «قوم» و «آباء» بازگردد.

۷ - غفلت و بى خبرى مردم در آغاز بعثت و اجداد آنان در جاهلیت، ناشى از نبودن پیامبر و منذر الهى در میان آنها بوده است. (ما أُنذر ءاباؤهم فهم غفلون) برداشت یاد شده بر این اساس مبتنى است که «ما» در «ما اُنذر» نافیه و جمله «فهم غافلون» متفرع بر نفى انذار باشد; یعنى، انذار نشدنشان موجب غفلت آنان گردید.

۸ - غفلت زدایى از مردمِ غافل و بیدار کردن آنان، از اهداف رسالت و فلسفه بعثت رسولان الهى (لتنذر قومًا ما أُنذر ءاباؤهم فهم غفلون)

۹ - مردمِ بى بهره از تعالیم پیامبران و ادیان الهى، مردمى غافل و بى خبراند. (لتنذر قومًا ما أُنذر ءاباؤهم فهم غفلون)

روایات و احادیث

۱۰ - «عن أبى بصیر عن أبى عبداللّه(ع) ... قال: و سألته عن قول اللّه «لتنذر قوماً ما أُنذر آباؤهم فهم غافلون» قال: لتنذر القوم الذین أنت فیهم کما أنذر آباؤهم فهم غافلون عن اللّه و عن رسوله و عن وعیده...;[۱] ابوبصیر گوید: از امام صادق(ع) درباره سخن خداوند: «لتنذر قوماً ما أنذر آباؤهم فهم غافلون» سؤال کردم، فرمود: مقصود این است: تا انذار کنى گروهى را که در میان آن ها هستى، همان گونه که پدرانشان انذار شدند که اینان از خدا و از رسول او و از وعیدهاى خدا غافل اند...».

موضوعات مرتبط

  • ادیان آسمانى: نقش ادیان آسمانى ۹; هدایتگرى ادیان آسمانى ۹
  • انبیا: انذارهاى انبیا ۵، ۸; اهداف انبیا ۸; فلسفه بعثت انبیا ۸; نقش انبیا ۷، ۹; هدایتگرى انبیا ۸، ۹
  • انسان: انذار انسان ها ۱; زمینه آسیب پذیرى انسان ۳; زمینه تنبه انسان ها ۸
  • ایمان: آثار ایمان ۳
  • بعثت: تاریخ مقارن بعثت ۴، ۶
  • خطر: زمینه خطر ۳
  • سختى: زمینه سختى ۳
  • غفلت: عوامل غفلت ۹
  • قرآن: نقش قرآن ۱، ۲
  • محمد(ص): انذارهاى محمد(ص) ۱، ۲، ۱۰; تبلیغ محمد(ص) ۲; رسالت محمد(ص) ۱; ویژگیهاى بعثت محمد(ص) ۴
  • مردم: انذار مردم صدراسلام ۵، ۱۰; انذار نیاکان مردم صدراسلام ۵، ۱۰; غفلت مردم جاهلیت ۶; غفلت مردم صدراسلام ۱۰; غفلت مردم مقارن بعثت ۶، ۷
  • منذران: نقش منذران ۷، ۱۰

منابع

  1. کافى، ج ۱، ص ۴۳۲، ح ۹۰; نورالثقلین، ج ۴، ص ۳۷۵، ح ۶.