نتایج جستجو

رده:سوگند به شب رده:سوگند به شب هاى دهگانه رده:سوگند به شفع رده:سوگند به فجر رده:سوگند به ملائکه رده:سوگند به ملائکه وحى رده:سوگند به مکان ستارگان رده:سوگند

خوب و بد و صلاح و فساد را مى‏فهمد. اين لفظ فقط يكبار در قرآن آمده است. ها ف فجر سوى ما نفس قد طحى وقى فلح من

شامل این کلمه «فُجّار» جمع «فاجر» در اصل از «فَجْر» به معناى شکافتن وسیع است، و طلوع صبح را به این جهت طلوع فجر مى گویند که گویى پرده سیاهى شب با سپیده دم

صدر خلل زربيه صفف حين خبث بيت انم سلح کوب نسى حرب قوم جىء جنح سرر ثلث فدى فجر خبل مرض حظظ بثث نور جناح اصر شرک عصو اجل طغو بغى خسر سجد کمم

«تفعیل» برده شود (همانند آیه فوق) معناى تکثیر و تشدید را مى رساند. فجر (۲۴ بار) شكافتن. «فَجَرَ الْقَناةَ: شَقَّهُ» بعضى قيد وسعت را به آن اضافه كرده‏اند [اسراء:90]

requires Javascript to function. آيات ۱ - ۳۰ سوره فجر مضامين سوره مباركه فجر وجوه مختلف درباره مراد از «فجر»، «ليال عشر» و «شفع» و «وتر»، كه به آن ها، سوگند

اختیار طلوع فجر است. (بربّ الفلق) «فلق»، به معناى صبح یا فجر است (قاموس). تناسب این کلمه با معناى «فَلْق» (شکافتن)، از این جهت است که طلوع فجر، تاریکى را

۳(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... فرد. مقابل شَفْعْ و زوج [فجر:1-3]. قسم به فجر و شبهاى ده گانه و قسم به جفت و طاق. «وتر» در آيه به فتح واو و كسر

در افق است. ولى اقرب صباح را اول روز و صبح را فجر يا اول روز گفته قاموس نيز و احتمال مى‏دهد. صحاح فقط فجر است. به نظر مى‏آيد قول دوم درست‏تر باشد تا صبح

requires Javascript to function. آيات ۱ - ۳۰ سوره فجر مضامين سوره مباركه فجر وجوه مختلف درباره مراد از «فجر»، «ليال عشر» و «شفع» و «وتر»، كه به آن ها، سوگند

requires Javascript to function. آيات ۱ - ۳۰ سوره فجر مضامين سوره مباركه فجر وجوه مختلف درباره مراد از «فجر»، «ليال عشر» و «شفع» و «وتر»، كه به آن ها، سوگند

كفاره‌ ‌هر‌ مجلسي‌ ذكر ‌است‌. «5» قيام‌ ‌بر‌ صلوة فجر. «6» قيام‌ ‌بر‌ كليه صلوات‌. «7» قيام‌ ‌بر‌ نافله فجر. اقول‌: تمام‌ ‌اينکه‌ اقوال‌ بدون‌ مدرك‌ ‌است‌

آسمان، وقت طلوع فجر، درآيد در خانه يكى از شما، پس هر كه اين ستاره در خانه او فرود آيد آن كس وصى و خليفه من و امام بعد از من است. پس چون نزديك فجر شد هر يك از

آیات شامل این کلمه فجر (۲۴ بار) ال مَا سِجّين کِتَاب لَفِي إِن وَ الْعَالَمِين کَلاّ لِرَب أَدْرَاک النّاس يَقُوم يَوْم در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه فجر (۲۴ بار) ک‌ (۱۴۷۸ بار) کِتَاب أَنْزَلْنَاه الْمُتّقِين نَجْعَل إِلَيْک أَم مُبَارَک لِيَدّبّرُوا الْأَرْض آيَاتِه وَ فِي کَالْمُفْسِدِين

آیات شامل این کلمه فجر (۲۴ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) أَمَامَه يَسْأَل الْإِنْسَان أَيّان يُرِيد بَنَانَه بَل يَوْم الْقِيَامَة نُسَوّي فَإِذَا بَرِق أَن عَلَى

«انفجار» به معناى جریان شدید و بیرون ریختن آب با فشار و کثرت است. ف‌ (۲۹۹۹ بار) فجر (۲۴ بار) مِنْه الْحَجَر اثْنَتَا بِعَصَاک اضْرِب عَشْرَة عَيْنا فَقُلْنَا

مصدر افعال و نيز بامداد است، و آن از اوّل طلوع فجر تا ارتفاع آفتاب مى‏باشد. بيضاوى نيز از اوّل طلوع فجر تا ارتفاع آفتاب تا ارتفاع آن گفته است. على هذا،

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ل صلو شمس حول قوم الى نا غسق سنن ليل قرء وجد فجر لا انن

کلمه صخر (۳ بار) سنگ سخت. در اقرب بزرگى را نيز قيد مى‏كند. واحد آن صخره است [فجر:9]. قوم ثمود كه سنگها را در وادى بريدند و تراشيدند مثل [حجر:82]. [كهف:63]

عجز نا جمع انن اول ل قدر رسل ک رهق سوء لوط نجو قتر نزل کم يوم کفر اذ هذه فجر بشر وجه مرر نظر کيف ضحک قرى رجز ب نذر نن

ح) نزديك صبح. صحاح گويد «السحر قبيل الصبح» طبرسى گويد: سحر وقا قبل از طلوع فجر است اصل آن به معنى خفاء است كه شخص در آن وقت در تاريكى مخفى است به ريه سحر

پس از شنيدن آنها بين حكم مادى و غير مادى مردّد مى‏شود مثلا در آيه [فجر:14]. و [فجر:22]. به نظر مى‏آيد كه احكام ماده و جسم در نظر است يعنى خداوند مانند

پس از شنيدن آنها بين حكم مادى و غير مادى مردّد مى‏شود مثلا در آيه [فجر:14]. و [فجر:22]. به نظر مى‏آيد كه احكام ماده و جسم در نظر است يعنى خداوند مانند

و متعدى) «صبّ الماء و نحوه فصبّ هو: سكبه فانسكب» (اقرب). [عبس:24-25]. * [فجر:13]. نا گفته نماند: صبّ راجع به يك قوم به دليل «عَلَيْهِمْ» كه بعاد و ثمود

معنى ابنيه رفيعه آمده در اين صورت مفردش عماده است رجوع شود به صحاح و اقرب.[فجر:6-8]. احتمال قوى آن است كه «العِماد» در آيه به معنى كاخهاى بلند است رجوع شود

به «جبل» فصل «كوههاميخ زمين‏اند». * [ص:12] كلمه «ذُوالْاَوْتادِ» در سوره فجر آيه 10 نيز در وصف فرعون آمده است گويند: او چون مى‏خواست كسى را شكنجه دهد او

پس از شنيدن آنها بين حكم مادى و غير مادى مردّد مى‏شود مثلا در آيه [فجر:14]. و [فجر:22]. به نظر مى‏آيد كه احكام ماده و جسم در نظر است يعنى خداوند مانند

هذا علم حوط الذين طلب صبح ذا صبر کمم زيت مول الله کون سبل شکر عين کبر سوغ فجر عمل بلد هو صحب ذلکم حصد سنو جبى قلب سوع هما عرش ثم خلص رسو ايى سخر زوج اله

ح) نزديك صبح. صحاح گويد «السحر قبيل الصبح» طبرسى گويد: سحر وقا قبل از طلوع فجر است اصل آن به معنى خفاء است كه شخص در آن وقت در تاريكى مخفى است به ريه سحر

است و چون نزديك طلوع فجر شد هر يك از ما در خانه خود نشسته منتظر افتادن ستاره بوديم و طمع پدر من عبّاس از همه بيشتر بود پس چون فجر طالع شد ستاره‌اى از آسمان

شدّت آن است كه عبارت از امتداد سايه و شدّت آن است و مراد از قبض سايه طلوع فجر و آمدن خورشيد و روز است كه سايه و تاريكى به اسانى قبض شده و زايل مى‏گردد و

آیات شامل این کلمه لما (۱۶۵ بار) [فجر:20-19]. گويند: «لَمَمْتُ الشَّىْ‏ءَ» يعنى آن را جمع و اصلاح كردم در نهج البلاغه خطبه 51 آمده «اَلاَوَاِنَّ مُعاوِيَةَ

ايثاق: بستن. «اَوْثَقَهُ فِى الْوِثاقِ ايثاقاً» يعنى او را به ريسمان بست [فجر:25-26]. وَثْاق مصدر است به معنى بستن چنانكه طبرسى گفته ضمير (عَذابَهُ - وَثاقَهُ)

مرصاد با مرصد آنست كه مرصاد به مكانى كه فقط مخصوص كمين است گفته مى‏شود. [فجر:14]. [نباء:21]. جوهرى آن را طريق معنى كرده ولى مراقبت در آن منظور است. ارصاد:

آیات شامل این کلمه ب‌ (۲۶۴۹ بار) يوم‌ (۴۷۵ بار) از طلوع فجر تا غروب آفتاب. و نيز مدتى از زمان و وقت را يوم گويند. چنانكه راغب و ديگران گفته‏اند در نهج

کبر الله فى ب طوع سود بوب ما لفو غرب انس حصر يوم ليس دبب دبر نبو ورى لدى فجر کم ثم عظم نعم ان کفر ضلل مثل عذب نشء صلح جهنم تمم قوم ثوى انث حمر قمص بعد

مرصاد با مرصد آنست كه مرصاد به مكانى كه فقط مخصوص كمين است گفته مى‏شود. [فجر:14]. [نباء:21]. جوهرى آن را طريق معنى كرده ولى مراقبت در آن منظور است. ارصاد:

جبل رحم اول کان قبل کم نزع أما کئس کفر کون طرف ايى قصر اسف ما اما حزن ثعب فجر تسع حول يا غرب حتى قوم الله طوف غول ثم هو عند اله سئل اکل تمم ثمر دخل سلک

است. [هود:32]. گفتند: ای نوح با ما مجادله كردى و جدال را بسيار نمودى و مثل [فجر:12]. در قرآن مجيد لازم نيامده است. استكثار: گويند: «اِسْتَكْثَرَ مِنَ الشَّىْ‏ءِ»

قوم امن ربب سبح ابد لم سمو ارض ان غير الذى کفر امر خلق فوز هما ى دخل لعل فجر کور ا غشى وعد نعم قدر غشو او رضو يوم بل عند خلل عدن قد بغى صلح ذکر وقى الا

كار خلاف مجبور شود در حلى كه قلبش به واسطه ايمان آرام و بى دغدغه است. * [فجر:27-30]. در آيات ما قبل سخن از ندامت بد كار در وقت ديدن جهنّم است لذا عنان

هست و على هذا عقل را حجر گفته‏اند كه شخص را از خواسته‏هاى نفس منع مى‏كند [فجر:5] آيا در آن بر صاحب عقل سوگندى هست؟ و ايضاً حرام را از جهت ممنوع بودن حجر

است و چون نزديك طلوع فجر شد هر يك از ما در خانه خود نشسته منتظر افتادن ستاره بوديم و طمع پدر من عبّاس از همه بيشتر بود پس چون فجر طالع شد ستاره‌اى از آسمان

است و چون نزديك طلوع فجر شد هر يك از ما در خانه خود نشسته منتظر افتادن ستاره بوديم و طمع پدر من عبّاس از همه بيشتر بود پس چون فجر طالع شد ستاره‌اى از آسمان

قوم ملک او کفر سلم بلغ اتى حتى ن امن رسل شدد ذکر صبر رئى وزر وفى جزى يا قسط فجر هن کسب وعد الا سئل صلح جىء نذر انس نعم التى حسب بين انت اذ ردد زوج خير دنو

در حيوان نمى‏گويند:«أَنْعَمَ عَلى فَرَسِهِ» تنعيم: نعمت دادن و مرفه كردن. [فجر:15]. اماانسان آنگاه كه خدايش او را امتحان كرد و محترم نمود و مرفه فرمود گويد:

در حيوان نمى‏گويند:«أَنْعَمَ عَلى فَرَسِهِ» تنعيم: نعمت دادن و مرفه كردن. [فجر:15]. اماانسان آنگاه كه خدايش او را امتحان كرد و محترم نمود و مرفه فرمود گويد:

اسلامى امساك مخصوصى است از طعام و چيزهاى ديگر كه در كتب فقه مذكور است از طلوع فجر شروع شده و با رسيدن شب به پايان مى‏رسد. [بقره:187]. جمله «كَما كُتِبَ عَلَى

امر حمد دين ا وصد قوم ما صرح جعل حبب لم ولد نضد زور ليل زيل اصل سمو خرج رزق فجر لو التى وقد کم فئد هضم ام کان مول نحت زرع قنو عين لا عبد هى خون عن سوى اخذ