نتایج جستجو

گذرد، بى آن که پایان یابد; و هر زمانى که مى گذرد، زمان دیگرى جانشین آن مى شود. (بر وزن عنق) دهر. زمان. (مجمع) جمع آن احقاف است [كهف:60] آرام نگيرم تا به

مى‏گويد: کان عبارت است از زمان گذشته. در صحاح گفته: كان را اگر عبارت از زمان گذشته دانستى احتياج به خبر خواهد داشت زيرا فقط به زمان دلالت كرده و اگر آن را

علیه وآله) نازل شد یک بار به طور جمعى، و یک بار تدریجى و به حسب نیازها و در زمان هاى مختلف. بنابراین، «سَبْعاً مِنَ الْمَثانِى» یعنى هفت سوره مهم، از مجموعه

گرفته است بعضى‏ها آن را زمان بين آدم و نوح و بعضى ما بين ادريس و نوح و بعضى زمان داود و سليمان، بعضى زمان ولادت ابراهيم و بعضى زمان فترت ما بين حضرت عيسى

آنها «أوستا» است ولى تاريخ حيات و زمان ظهور وى خيلى مبهم است، در غلبه اسكندر به ايران كتاب اوستا از بين رفت سپس در زمان ساسانيان آن را از نو نوشتند لذا به

اجتماع دارد خواه اجتماع در مكان باشد مثل «هُما مَعاً فَى الدَّارِ» و خواه در زمان مثل «هُما وُلِدا مَعاً» آن دو با هم زائيده شدند. و خواه در مقام مثل «هُما

دانسته و برخى مهاجرين پيش از هجرت (مجمع البيان). نا گفته نماند اهل هر زمان نسبت به زمان آينده سابق است ولى قيد «الاولون» روشن مى‏كند مراد پيشروان اوليه‏اند

است و مشروح آن چنين مى‏باشد: ناصره شهرى است در منطقه جليل از فلسطين. چون زمان كودكى و طفوليت مسيح «عليه‏السلام» سپرى گشته لذا به آن حضرت عيساى ناصرى مى‏گفتند،

این کلمه درباره «افراد شریف» یک قوم، به کار مى رود، و نیز در مورد «زمان مقدم بر زمان حال» این تعبیر به کار رفته، همان گونه که در آیه مورد بحث آمده است.

كه در قيامت زمان مى‏ايستد و محسوس نمى‏شود زيرا احساس زمان در اثر تغىِّ و تبدّل اشياء و فاصله دو حركت است و اگر اينها از بين برود ديگر زمان محسوس نمى‏شود

معنى استمرار تلاوت است. به كهنه شدن اثر «درس الاثر» گويند زيرا كه با گذشت زمان كهنه شده است. پس يكبار خواندن درس نيست [انعام:105 ]يعنى همين طور آيات را

متفرق و پراکنده «امّت» گفته نمى شود. این کلمه به معناى «وقت و زمان» نیز آمده; چرا که اجزاى زمان به هم پیوسته اند، و یا به خاطر این که هر جماعت و گروهى در عصر

روزى بخير تو روزى بر عليه تو. مراد از يوم وقت و زمان است. [فاتحه:4]. مراد از يوم چنانكه مى‏دانيم وقت و زمان است [بقره:259]. روز در اين آيه همان روز معمولى

معناى استقرار، و یا اسم زمان و مکان، به معناى محل استقرار. در صورت اول خبر از اصل تحقق وعده هاى الهى مى دهد، و در صورت دوم خبر از زمان و مکان این وعده ها است

شکوه کرده اند. زمان. چنانكه در صحاح و قاموس گفته است. ابن اثير و اقرب الموارد آن را زمان طويل گفته‏اند، مجمع گذشتن شب و روز گفته كه همان زمان باشد. راغب مى‏گويد:

آیات شامل این کلمه «عِتِىّ» از مادّه «عُتُوّ» به معناى کسى است که بر اثر طول زمان، اندامش خشکیده شده همان حالتى که در سنین بسیار بالا براى انسان پیدا مى شود

روزى بخير تو روزى بر عليه تو. مراد از يوم وقت و زمان است. [فاتحه:4]. مراد از يوم چنانكه مى‏دانيم وقت و زمان است [بقره:259]. روز در اين آيه همان روز معمولى

پروردگارت مانند هزار سال از سال هایی است که شما می شمارید [برای او زمان نزدیک، زمان دور، امروز، دیروز، گذشته و آینده مفهومی ندارد؛ بنابراین فاصله زمانی

واقع نهى از انجام عقد ازدواج به صورت مؤکد است، یعنى حتى نیت چنین کارى را در زمان عدّه نکنید. عزم‌ (۹ بار) وَ لا عُقْدَة النّکَاح مَعْرُوفا حَتّى قَوْلا يَبْلُغ

«اتقان» از مادّه «تقن» که به معناى منظم ساختن و محکم نمودن است نیز تناسب با زمان برقرارى نظام جهان دارد; نه زمانى که این نظام فرو مى ریزد، و متلاشى و ویران

نظر به این که معمول عرب این بود که در هر سال، یک حج به جا مى آوردند و از زمان ابراهیم(علیه السلام) به یادگار مانده بود. حجج‌ (۳۳ بار) فَإِن أَن ثَمَانِي

است و در اصل از «حصى» به معناى «ریگ» گرفته شده است; زیرا بسیارى از مردم در زمان هاى قدیم که به خواندن و نوشتن آشنا نبودند، حساب موضوعات مختلف را با ریگ ها

«یوم القیامة»، «یوم الازفة» گفته شده، تا بى خبران نگویند: هنوز تا قیامت، زمان بسیار زیادى است، فکر خود را مشغول قیامت نکنید که وعده اى است نسیه! ازف‌ (۳

آن را اسم زمان گرفت يعنى: شب را لباس و زمان ستر قرار داديم كه با ظلمت خود اشياء را مى‏پوشاند و مردم را به استراحت مجبور مى‏كند و روز را زمان زندگى قرار

آن را اسم زمان گرفت يعنى: شب را لباس و زمان ستر قرار داديم كه با ظلمت خود اشياء را مى‏پوشاند و مردم را به استراحت مجبور مى‏كند و روز را زمان زندگى قرار

آداب تهجد ۸، ۱۰، ۱۱ ; ارزش تهجد ۶ ; زمان تهجد ۴ توابین: تهجد توابین ۱۰، ۱۱ خضوع: ارزش خضوع ۶ دعا: آداب دعا ۴، ۵ ; زمان دعا ۵ ; شرایط اجابت دعا ۵ صبر: ارزش

بر استمرار دارد (در اصل «تَتَنَزَّلُ» بوده) روشن مى شود که شب قدر مخصوص به زمان پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و نزول قرآن مجید نبوده، بلکه امرى است مستمر

خطاکاران ۹; عفو خطاکاران ۹ دعا: آداب دعا ۶; زمان در اجابت دعا ۱۰; زمینه اجابت دعا ۷ ذکر: ذکر ربوبیت خدا ۶ زمان: نقش زمان ۱۰ صفات: صفات پسندیده ۹ عمل: عمل پسندیده

روزى بخير تو روزى بر عليه تو. مراد از يوم وقت و زمان است. [فاتحه:4]. مراد از يوم چنانكه مى‏دانيم وقت و زمان است [بقره:259]. روز در اين آيه همان روز معمولى

است و در اصل از «حصى» به معناى «ریگ» گرفته شده است; زیرا بسیارى از مردم در زمان هاى قدیم که به خواندن و نوشتن آشنا نبودند، حساب موضوعات مختلف را با ریگ ها

السلام) از صبح تا به ظهر، با این مرکب راهوار، به اندازه یک ماه مسافران آن زمان راه مى رفت و نیم دوم روز، نیز به همین مقدار راه مى پیمود. روح‌ (۵۷ بار) ها

کتب لغت نیز مى خوانیم که «یوم» گاهى به مقدار زمان میان طلوع و غروب آفتاب گفته مى شود و گاهى به مدتى از زمان، هر مقدار بوده باشد. ج ـ در روایات و سخنان پیشوایان

«یوم القیامة»، «یوم الازفة» گفته شده، تا بى خبران نگویند: هنوز تا قیامت، زمان بسیار زیادى است، فکر خود را مشغول قیامت نکنید که وعده اى است نسیه! نزديك

ما آن (مجازات) را، جز تا زمان محدودی، تأخیر نمی‌اندازیم! و ما آن را جز تا زمانى محدود به تأخير نمى‌اندازيم و ما آن را جز تا زمان معيّنى به تأخير نمى‌افكنيم

السلام) از صبح تا به ظهر، با این مرکب راهوار، به اندازه یک ماه مسافران آن زمان راه مى رفت و نیمه دوم روز، نیز به همین مقدار راه مى پیمود.( غدو (۱۶ بار)

علیه وآله) نازل شد یک بار به طور جمعى، و یک بار تدریجى و به حسب نیازها و در زمان هاى مختلف. بنابراین، «سَبْعاً مِنَ الْمَثانِى» یعنى هفت سوره مهم، از مجموعه

معناى «کشیده» است که در اینجا ناظر به گستردگى، حجم اموال او یا کشش از نظر زمان و یا از نظر مکان است. بعضى گفته اند: اموال او (ولید) به قدرى گسترده بود که

علم و دانش (کتاب آسمانی تورات) برگزیدیم. و آنان را از روی آگاهی بر جهانیان [زمان خودشان] برگزیدیم؛ و از روى علم بر اهل جهانشان برگزيديم. و به راستی که ایشان

موعدکم یوم الزینة ) کلمه «موعد» در این آیه، اسم زمان و به معناى زمان وعده است. تعیین قاطع و روشن زمان وعده و انتخاب روز عید و اجتماع مردم، جملگى حکایت

گويندكه در زمان واحد نزديك به هم زندگى مى‏كنند، جمع آن قرون است «اَلْقَرْنُ: الْقَوْمُ الْمُقْتَرِنُونَ فى زَمَنِ واحِدٍ» طبرسى فرموده: قرن مردم هر زمان است و

قصرهایى است که بسیار محکم بنا مى شود تا از حوادث روزگار مصون بماند; زیرا در آن زمان بیشتر خانه ها از گِل ساخته مى شده است، و خانه هایى که با گچ مى ساختند نسبت

تو شايد آنها بحق و حقيقت راه يابند و از ثمرات آن بهره‌مند گردند چون آن زمان زمان فترت و جهالت مردم بود و بعد از حضرت عيسى عليه السّلام ديگر پيغمبرى نيامده

مشاهده كنيد، يا مر شما راست زمان وعده‌اى كه چون برسد، لا تَسْتَأْخِرُونَ عَنْهُ ساعَةً: بازپس نرويد از آن روز مقدار اندكى از زمان، وَ لا تَسْتَقْدِمُونَ‌:

ماه صفر، شوم است كه آن حضرت از دنيا رفته، و گرنه وقت من حيث وقت، و زمان من حيث زمان به شومى و بركت توصيف نمى‏شود و اينكه فرموده [قدر:3]. از آن جهت است

براى کسى بر خود قائل نیست، اینها همه از صفات بارز طاغوتیان و مستکبران در هر زمان است. ولى کلمه «جبّار» گاهى بر خداوند نیز اطلاق مى شود که به معناى دیگرى است

كلمه هم اسم و هم ظرف زمان و مكان به كار مى‏رود، و هر گاه به مكان اضافه شود ظرف مكان است مثل دو آيه فوق و چون به زمان اضافه شود ظرف زمان است مثل: «اَزُورك

كنيد. «2» زيرا بر اساس اين سوره، فرشتگان هر سال در شب قدر نازل مى‌شوند. در زمان حيات پيامبر بر وجود شريف حضرتش وارد مى‌شدند. پس از آن حضرت بر چه كسانى نازل

منظور، بازگشت به سوى خدا و بازگشت به سوى سرشت توحیدى مى باشد به این معنا که هر زمان عاملى پیدا شود که انسان را از نظر عقیده و عمل از اصل توحید منحرف سازد، باید

عاقل و دانایى ممکن نیست احتمال بدهد مطلبى بر خدا پوشیده باشد و سپس با گذشت زمان بر او آشکار گردد; اصولاً این سخن کفر صریح و زننده اى است و لازمه آن نسبت

جلد 13 - صفحه 408 بتحقيق آمد پيش از اين به زمان اندك بر آدمى، حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ: هنگامى محدود و معين از زمان ممتد غير محدود، لَمْ يَكُنْ شَيْئاً مَذْكُوراً: