نتایج جستجو

قرآن: ۲۸(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... هم من ف ه ل لا فى ها ذرر ثقل ب ارض کون حمل کم ان نن وله عمل سئل اله الى يوم الله رئى وزن سمو مع ام انن

اعمال نيك و خفيف بودن آنها در اثر نبودن اعمال نيك است و ثقل در آنها راجع به اعمال بد نيست زيرا نتيجه ثقل در هر سه آيه رفتن به بهشت است. و از اينكه: نتيجه سبك

دون جىء کيد کذب ريب شکر لما خزن ظلم الى رئى يقن غير امر کثر نن قلب دعو اجر ثقل غرم وعد عهد ولى رسل

ملک قوم عند التى نزل انتم قدح جدر قلب موت غلظ سوف ردد سقى يعقوب الى جبر سود ثقل خول هون رجع ولى لمس مع کثر بشر نبذ ندى وذر

(ع) ثقل. [فرقان:77]. در مجمع فرموده: اصل عب‏ء در لغت به معنى ثقل و به قولى به معنى آماده كردن است. در قاموس گفته: عب‏ء بكسر اول به معنى حمل و ثقل و...

آیات شامل این کلمه «اثّاقَلْتُمْ» از مادّه «ثِقَل» به معناى سنگینى است، و جمله «اثّاقَلْتُمْ اِلَى الأَرْضِ» کنایه از تمایل به ماندن در وطن و حرکت نکردن

(ع) ثقل. [فرقان:77]. در مجمع فرموده: اصل عب‏ء در لغت به معنى ثقل و به قولى به معنى آماده كردن است. در قاموس گفته: عب‏ء بكسر اول به معنى حمل و ثقل و...

حمل نا ب لا کم ان فى ک وضع هن انن قوم الذين قد قول مثل اول يوم وزر کون انس ثقل کلل لم ربب الله الى رئى ذات ايى خطء ثم اله ى ذرر الا يى شىء نفخ انث کره فلک

پناهگاهى نيست و قرارگاه يا قراريافتن به سوى خداى تو است. (بر وزن جسر) به معنى ثقل و سنگينى است طبرسى گفته اشتقاق آن از وَزَر (بر وزن فرس) است. راغب گفته: وزر

اعمال نيك و خفيف بودن آنها در اثر نبودن اعمال نيك است و ثقل در آنها راجع به اعمال بد نيست زيرا نتيجه ثقل در هر سه آيه رفتن به بهشت است. و از اينكه: نتيجه سبك

اعمال نيك و خفيف بودن آنها در اثر نبودن اعمال نيك است و ثقل در آنها راجع به اعمال بد نيست زيرا نتيجه ثقل در هر سه آيه رفتن به بهشت است. و از اينكه: نتيجه سبك

اعمال نيك و خفيف بودن آنها در اثر نبودن اعمال نيك است و ثقل در آنها راجع به اعمال بد نيست زيرا نتيجه ثقل در هر سه آيه رفتن به بهشت است. و از اينكه: نتيجه سبك

تکرار در قرآن: ۹(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... (بروزن فلس) ثقل سامعه. [فصّلت:44]. آنانكه ايمان نمى‏آورند در گوشهايشان سنگينى هست - گوش بدهكار

مسئولیت سنگینى به دوش مى کشد. هم‌ (۳۸۹۶ بار) وزر (۲۷ بار) (بر وزن جسر) به معنى ثقل و سنگينى است طبرسى گفته اشتقاق آن از وَزَر (بر وزن فرس) است. راغب گفته: وزر

اعمال نيك و خفيف بودن آنها در اثر نبودن اعمال نيك است و ثقل در آنها راجع به اعمال بد نيست زيرا نتيجه ثقل در هر سه آيه رفتن به بهشت است. و از اينكه: نتيجه سبك

آیات شامل این کلمه ثقل‌ (۲۸ بار) فَلَمّا دَعَوَا بِه اللّه فَمَرّت رَبّهُمَا خَفِيفا لَئِن حَمْلا آتَيْتَنَا حَمَلَت صَالِحا تَغَشّاهَا لَنَکُونَن مِن

آیات شامل این کلمه ثقل‌ (۲۸ بار) ال وَ السّحَاب يُسَبّح يُنْشِئ الرّعْد بِحَمْدِه طَمَعا الْمَلاَئِکَة خَوْفا مِن الْبَرْق خِيفَتِه يُرِيکُم الّذِي در

على انن ما فدى شدد قتل يتم ارث اذا اتى سکن ورث ه خلق هو بدل ان شىء رعب نا ثقل حبب نحن ل ارض عدو حرم ب قلب يوم وجه ورى اثم دور مثل فى الله اله سطر قذف خرج

ى امم کود کما نصب ن اتى عسر قطر لا بدو فئد صبح ک ها شعر مع ما لما ثبت جىء ثقل قدم طوع انن رغب جند وفى الو نور سلم هم جالوت جعل لو ظهر ملء ولد نصر برز حتى

ه ک ف ها شدد کون ما عدد قوم سبل صوب هى ارض ان عدو علم ليل کم نشء حلل امن ثقل مول خمص على نهر کلل عرر نسو سبح الا دور شىء ب قدر غير الذين نصب کتب رجل

تكرار فعل دارد. ها زلزل ارض قول امن الذين اذ شدد اذا خرج بلو کم هنالک نفق ثقل هنا ظنن انس هم ضرر وله سوع انن حتى فى بئس شىء قلب رسل يوم ربب عظم ب وقى مسس

ظلم اذا جمع الذى شمس يوم حوط دنو زوج نزل نشء فضض اين بطن قلب هو سحب کلل ولى ثقل فرش اذن ايان سقى ما ارک سبح ائى عن ضوء الو موه اوى نعم سئل علو کبر حور ربب

سرح کن ب متع ان عرف او کون يا مسک حين کم ايى عدد لا رود نبو الله علو حمل ثقل حلل اله ل حسن روح الى بلد زين لم وله فى من نا مرر دنو رسل طلق بلغ ضرر حکم

جزى نخل خرج رفرف خبل نسو حلم بطن قبل فضل خضر سمع يوم سمو بسط نصر بغى ودد ثقل رمن شئن کرم سلط قدم انى غشى روح زوج غفر قوم دنو ان بيت خوف عثو فرش شهر هذا

کون قوم مسو لا روح وقى دخل بئس لم سرح رحم حمل جمل فتو الذين ظهر اکل ثوب قرر ثقل الا خرج او ى شىء اول عشو فتى حضر اتى نن اذ ولى بعد نا صدق سجن صبر نذر عتو

ثم ى امن صلو عزز غنى بغى عشر ربع اخر حجج هلل صور اجل جبل انتم کم على اخذ ثقل جىء سبع فرج جلو ليس اول ن لفف فسد ما رجف نبت سبل جنن هل برر سئل شىء تبع ارض

فضل عمل يا سخر سمع الذى حتى خرج بغى فتن نا جهنم فوز بلو هدى مرج جىء ليس صير ثقل ضرر کلل ريب نذر وسل اتى جبى کره درج خير وجد لما نفر ثوى ظلم نصر اجر غير

به انسان مى‌رسد بدون اينكه جنايت يا خيانتى كرده باشد. «مُثْقَلُونَ»، از «ثقل» به معناى سنگينى است، خواه مادى باشد، خواه روحى. «مَكْظُومٌ» به كسى گويند

به انسان مى‌رسد بدون اينكه جنايت يا خيانتى كرده باشد. «مُثْقَلُونَ»، از «ثقل» به معناى سنگينى است، خواه مادى باشد، خواه روحى. «مَكْظُومٌ» به كسى گويند

‌در‌ محشر و بياض‌ وجه‌ و اعطاء كتاب‌ بيمين‌ و حساب‌ يسير و عبور ‌از‌ صراط و ثقل‌ ميزان‌ و غفران‌ الهي‌ و ساير تفضلات‌ ‌که‌ ‌از‌ همه‌ بالاتر حشر ‌با‌ انبياء

حاجات‌، و توفيق‌ عبادات‌، و حفظ ‌از‌ خطرات‌ و امّا ‌در‌ آخرت‌ يسر حساب‌ و ثقل‌ ميزان‌ و عبور ‌از‌ صراط و دخول‌ جنات‌. ذلِك‌َ هُوَ الفَوزُ المُبِين‌ُ چه‌

بهشت‌ فضولات‌ ندارد ‌که‌ بايد دفع‌ گردد و توليد مرض‌ و كسالت‌ و خستگي‌ و ثقل‌ و سده‌ نميكند. بِما أَسلَفتُم‌ پيش‌ فرستاده‌ايد ‌از‌ ايمان‌ و اعمال‌ صالحه‌

مضطر به چيزى باشد بر انفكاك از آن و غلظت مستعار است از اجرام غليظه. مراد شدت ثقل است بر معذب‌ «1». در معالم الزلفى- از جابر جعفى از حضرت باقر عليه السّلام

موسى الکتب و جعلنا معه أخاه هرون وزیرًا) «وزیر» - که از واژه «وزر» (به معناى ثقل) گرفته شده است - اسم براى شخصى است که بارسنگین مسؤولیت پادشاهى را بر دوش گیرد

‌را‌ تعيين‌ مي‌نمايد و ميزان‌ قيامت‌ ‌که‌ اعمال‌ صالحه‌ ‌را‌ معين‌ ميكند ثقل‌ و خفت‌ ‌آن‌ ‌را‌ و ‌در‌ اينجا مميز ‌بين‌ حق‌ و باطل‌ مراد ‌است‌ و اطلاقش‌

اللّه‌ِ نفر ‌براي‌ جهاد ‌است‌ و نفر حركت‌ جماعتيست‌ دسته‌ دسته‌ اثّاقَلتُم‌ ثقل‌ بمعني‌ سنگيني‌ ‌است‌ كنايه‌ ‌از‌ سكون‌ و ترك‌ نفر ‌است‌ ‌الي‌ الارض‌ مكان‌

است. (قل مایعبؤا بکم ربّى لولا دعاؤکم) «عبأ» (ریشه «یعبؤا») در اصل به معناى ثقل و سنگین است و «ما» در «مایعبؤا» نافیه مى باشد. بر این اساس جمله «مایعبؤا بکم»

«أثقال»، جمع كلمۀ «ثَقَل» - به فتحه ثاء و فتحه قاف - است، كه به معناى متاع و كالا و يا خصوص متاع مسافران است. ممكن هم هست جمع كلمۀ «ثِقل» - به كسره ثاء و

ع‏ هَرِيسَةً بِالْجَاوَرْسِ وَ قَالَ أَمَا إِنَّهُ طَعَامٌ لَيْسَ فِيهِ ثِقَلٌ وَ لاَ لَهُ غَائِلَةٌ وَ إِنَّهُ أَعْجَبَنِي فَأَمَرْتُ أَنْ يُتَّخَذَ لِي

ثَقُلَ اِبْنٌ‏ لِجَعْفَرٍ وَ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ جَالِسٌ فِي نَاحِيَةٍ فَكَانَ إِذَا دَنَا مِنْهُ إِنْسَانٌ قَالَ لاَ تَمَسَّهُ فَإِنَّهُ إِنَّمَا يَزْدَادُ

رَجُلٌ وَ كَانَ زَمِيلِي فَلَمَّا كَانَ فِي بَعْضِ اَلطَّرِيقِ مَرِضَ وَ ثَقُلَ ثِقْلاً شَدِيداً فَكُنْتُ أَقُومُ عَلَيْهِ ثُمَّ أَفَاقَ حَتَّى لَمْ يَكُنْ

جَعْفَرٍ ع‏ وَ أَنَا شَابٌّ فَوَصَفَ لِيَ اَلتَّطَوُّعَ وَ اَلصَّوْمَ فَرَأَى ثِقْلَ ذَلِكَ فِي وَجْهِي فَقَالَ لِي إِنَّ هَذَا لَيْسَ كَالْفَرِيضَةِ مَنْ تَرَكَهَا

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ رَجُلٌ تَوَضَّأَ وَ هُوَ مُعْتَمٌّ وَ ثَقُلَ عَلَيْهِ نَزْعُ اَلْعِمَامَةِ لِمَكَانِ اَلْبَرْدِ فَقَالَ لِيُدْخِلْ إِصْبَعَهُ‏

مقصود اين مى شود - و خدا داناتر است -: ما در زمين پاره اى موجودات داراى وزن و ثقل مادى كه استعداد زياده و نقصان دارند چه نباتى و چه ارضى رويانديم . و بنابر

مَنْ خَذَلَهُمُ اَللَّهُمَّ مَنْ كَانَ لَهُ مِنْ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ ثَقَلٌ وَ أَهْلُ بَيْتٍ‏ فَعَلِيٌ‏ وَ فَاطِمَةُ وَ اَلْحَسَنُ‏ وَ اَلْحُسَيْنُ‏

يحْذَرُونَ»: كلمه ((من (( - به طورى كه از كلام راغب استفاده مى شود - در اصل به معناى ثقل و سنگينى بوده ، و از همين جهت واحد وزن را هم در سابق ((من (( مى گفتند، و منت

سنگينى را به كوه تشبيه مى كنند. از گناه هم به «وِزر» تعبير مى كنند و هم به «ثقل»، همچنان كه در قرآن كريم آمده. يك جا فرموده: «لِيَحمِلُوا أوزَارَهُم كَامِلَةً»،

تا به سهولت بتوانيد به مقاصد خود برسيد. در كشتيها خاصيتى آفريد كه با تمام ثقل و سنگينى بر روى آب باقى بماند، تفسير نمونه ، جلد: ۲۰، صفحه : ۱۹۰ و جريان بادها

ريخت ، و با آن اين گوساله را درست كرد. كلمه ((اوزار(( جمع ((وزر((، به معناى ثقل و سنگينى است و كلمه ((زينت (( به معناى زيور است ، مانند گردن بند و گوشواره

هُوَ مُؤْمِنٌ وَ لاَ يَسْفِكُ اَلدَّمَ اَلْحَرَامَ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَقَدْ ثَقُلَ عَلَيَّ هَذَا وَ حَرِجَ مِنْهُ‏ صَدْرِي حِينَ أَزْعُمُ أَنَّ هَذَا اَلْعَبْدَ

لا تحمل علينا اصرا(( نيز به همين معنا است ، گر چه بعضى ها گفته اند معنايش ثقل و سنگينى است ، و ليكن ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۳۶۲ تحقيقش همان است

است كه به انسان مى رسد بى آنكه جنايت و خيانتى كرده باشد، و «مثقل » از ماده «ثقل » به معنى سنگينى است ، و به اين ترتيب بهانه ديگرى از دست بهانه جويان مى گيرد

اعتنايى نكردم و باكم نشد، و اصل اين كلمه از ماده عبا گرفته شده كه به معناى ثقل است گويا فرموده : اينان نزد پروردگار من وزن و قدرى ندارند و در آيه «قل ما

. در جمله و لا يوده حفظهما - يؤ ده در اصل از ريشه اود بر وزن قول به معنى ثقل و سنگينى مى باشد - يعنى حفظ آسمانها و زمين براى خداوند هيچگونه سنگينى و مشقتى

به معناى حمل سنگينى است ، و اگر وزير را وزير گفتند، بدين جهت بوده كه حامل ثقل و سنگينى هاى پادشاه است ، بعضى گفته اند: از وزر - به فتحه واو و زاء - اشتقاق

داده ايم تا قرآن تفسير نمونه جلد ۱۲ صفحه ۱۴۴ را درك نكنند و در گوشهايشان ثقل و سنگينى » (و جعلنا على قلوبهم اكنة ان يفقهوه و فى آذانهم وقرا). و لذا «هنگامى