نتایج جستجو

عَمَّااَنْعَمَ اللهُ عَلَيْهابِرَسُولِهِ ثُمَّ بِالْاَئِمَةِ» و در روايت سوم از حضرت باقر «عليه‏السلام» كه فرمود:«اِنَّمَّايَسْئَلُكُمْ عَمَّااَنْتُمْ

طور سينين ذا تين هذا ب جنن خلف بلد کلل امن نظر ل دنو انن کم عرش قنو الى فى سوم نبت ها طلع اذا ذلک اوى

ب ف نصو کذب اخذ سفع ل نهى دعو خطء لم ربب قدم ها ايى هو انن ان الا هم الو سوم ى دبب على من ندو الى ندى ما کلا صرط جرم رئى قوم عرف کم

نمى‏شود انكار كرد كه «ماتُنْهَوْنَ عَنهُ» در آيه اول و «الْاِثْمِ» در آيه دوم و سوم اعم از كبائر است و كبائر قسمتى از آن مى‏باشد. آيه اول كه در سوره نساء است

(۱۰ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) كَىْ در كلام عرب سه جور است اول مخفف كيف،دوم تعليل، سوم به معنى ان مصدريه. اولى در قرآن يافته نيست [طه:40-33-32]. آن در هردو آيه به

غلب زيت ثمر ب متع ابب خلف وقد ل لم دنو هذا عرش کم کلل نا مسس يى بلد قنو نور سوم درر نظر طلع کوکب انن الى على کان ذلک

خدا را تسبيح مى‏كند. در «صعق» تأثير رعد و برق در عالم خواهد آمد. در دعاى سوم صحيفه آمده «وَ الَّذى بِصَوْتِ زَجْرِهِ يُسْمَعُ زَجَلُ الرُّعُودِ» يعنى صلوات

خوانده شده. اول:به سكون فاء و همزه آخر. دوم: به ضم فاء و واو در آخر نه همزه. سوم: به ضم فاء و همزه آخر (مجمع) و كاف در همه مضموم است يعنى: خدا چيزى را نزاده

ل من غنى ب ان کون هم الله ف علم لا اله وله هن خير وسع عرف الذين زين جهل سوم وجد برج کبر حسب غير نکح فقر اکل ه فضل حتى بدر سئل ارض سمع فى انس سرف ثوب وضع

را; و بعضى مانند «سید قطب» در «فى ظلال» و «آلوسى» در «روح المعانى» معناى سوم را. کسانى که آن را منحصر به ارث مال دانسته اند، به ظهور کلمه «ارث» در این

را; و بعضى مانند «سید قطب» در «فى ظلال» و «آلوسى» در «روح المعانى» معناى سوم را. کسانى که آن را منحصر به ارث مال دانسته اند، به ظهور کلمه «ارث» در این

را براى فريب القامى كند. آن به معنى مفعول (مزخرف) است. زخرف نام سوره چهل و سوم از قرآن است گوئى به مناسبت آيه 35 همان سوره، زخرف خوانده شده است «وَلِبُيُوتِهِمْ

[لقمان:17]. و در آيه [شورى:43]. نيز آمده است. ممكن است «ذلك» در آيه اول و سوم اشاره به صبر و نيز به تقوى و گذشت باشد كه از نتائج صبراند. على هذا در آيه

وَالْفاجِرِ»به نظر راغب: آن فارسى معرب است و در كلام عرب اسم مفرديكه حرف سوم آن الف باشد و بعد از آن دو حرف آيد يافته نيست و گويند: خانه مُسردق خانه ايست

است. يعنى او اهل مجلس خود را بخواند كا نيز آتشبانان را خواهيم خواند در دعاى سوم صحيفه آمده فَصَلَّ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى... الزَّبانِيَةِ الَّذينَ اِذا قيلَ

است و آن به معنى تائب است. دوم اينكه مصدر است و به فرد و جمع صلاحيت دارد. سوم آنكه اصل آن يهود است و ياء آن حذف شده است. اقرب الموارد پس از نقل قول اول

ثم جعل هم کم اذا فى هىء على خرج انن ا طير انس سلل ربب نفخ اجل ها نور عند سوم لزب الذى بل عجب نسل قضى بشر هامان سوى رئى هبط حجر سخر نطف اذ يا انجيل ذکر

اوى اله جعل ک اذى قد رئى مرض عقب ذا ما عجز جرم وضع سمو ائى حقق عجل نضد سلح سوم شرق ودى وله ايى الى مدن امر سلم صيح اهل جىء روح اخذ قبل لما حذر جنح

بيست و سوم تأكيد بيشترى داشته‌اند. چنانكه شخصى از پيامبر پرسيد: منزل ما از مدينه دور است، يك شب را معيّن كن تا به شهر بيايم. حضرت فرمود: شب بيست و سوم به مدينه

آيه اول با دوم و سوم آن است كه در اول كواكب ذكر شده و «السموات» مطلق آمده ولى در دوم و سوم مصابيح و سموات سبع گفته شده و نيز در آيه سوم مصلبيح را رجوم شياطين