نتایج جستجو

بر شما تنگ گرديد. [هود:77]. يعنى در كارشان فرو ماند چنانكه در «ذرع» گذشت. [حجر:97]. ضيقّ: تنگ. [انعام:125]. يعنى سينه او را سخت تنگ مى‏كند. حرج تأكيد ضيقّ

آن صخره است [فجر:9]. قوم ثمود كه سنگها را در وادى بريدند و تراشيدند مثل [حجر:82]. [كهف:63]. مراد از الصخره سنگ معهود است. ايضاً آن در آيه 16 لقمان آمده

بر شما تنگ گرديد. [هود:77]. يعنى در كارشان فرو ماند چنانكه در «ذرع» گذشت. [حجر:97]. ضيقّ: تنگ. [انعام:125]. يعنى سينه او را سخت تنگ مى‏كند. حرج تأكيد ضيقّ

[شورى:28]. او كسى است كه باران مفيد را پس از مأيوس شدن مردم نازل مى‏كند [حجر:55]. * [فصّلت:49]. قَنُوط به فتح اول به معنى قانِط است و ظاهراً يؤس و قنوط

[شورى:28]. او كسى است كه باران مفيد را پس از مأيوس شدن مردم نازل مى‏كند [حجر:55]. * [فصّلت:49]. قَنُوط به فتح اول به معنى قانِط است و ظاهراً يؤس و قنوط

نگاه نكند ظاهراً اين براى آن بود كه زود از منطقه خطر خارج شوند. ايضاً آيه [حجر:65]. وَ مِنْکُم لا أَحَد اللّيْل مِن أَدْبَارَهُم إِلاّ بِقِطْع امْضُوا اتّبِع

. کم نسو هن ک من فى ما اتى ف بنو ل اخو لا رضع ب امم ربب خول ان وله ه دخل حجر هجر اله کتب هون الله قطع على عذب خوف يتم بول رجو زوج اجر نشز فحش ها قعد يدى

آمده است. در اقرب الموارد گفته «بَجَسَ الماء:فَجَرَه - بجس الماء: انفجر». ف حجر ه من ک عصى ثنى عصو عشر ب عين ضرب قد ان علم کلل قوم

«جمل» گذشت [طور:27]، [واقعة:41-42]. مراد از سموم در هر دو آيه عذاب نافذ است [حجر:27]. نار سموم آتش نافذ ظاهراً حرارت و يا نيروى مخصوصى است كه جنّ از آن آفريده

و در مفردات و صحاح گفته است. صديع به معنى صبح است به اعتبار شكافته شدن. [حجر:94]. يعنى مأموريت خويش راآشكار كن و از مشركين اعراض نما. آشكار كردن چيزى نوعى

[قلم:16]. حتما بر بينى او علامت و داغ ذلت مى‏نهيم. رجوع شود به «خرطوم». [حجر:75]. متوسم آن است كه به علامت نگاه كندو از آن به چيز ديگرى پى ببرد و تفرس

انث عدل بقر نسو معز حيى ربب طوف ربع ضئن ابل الى وحد عرف شهر صدق نن خرج غور حجر سبق نور غشو هو هدى أما حين وصى بين خلق صدر عطف جعل فرد ذنب فوق صبح جنح شىء

«جمل» گذشت [طور:27]، [واقعة:41-42]. مراد از سموم در هر دو آيه عذاب نافذ است [حجر:27]. نار سموم آتش نافذ ظاهراً حرارت و يا نيروى مخصوصى است كه جنّ از آن آفريده

در اين دو آيه دميدن متعارف مراد است اولى با منفخ آهنگرى، دومى با دهان. * [حجر:29]. اين تعبير در سوره [سجده:9]. و سوره [ص:72]. نيز آمده است مراد از آن دميدن

ذلک تبع على عظم فرعون ضرب کم نجو يا سلم کفر الذين غير رئى عذب هن حبل صدق ا حجر قبل اثم امن عن اخذ عزز نزع ثم ايى حقق اول وحى لما سوى جبر انا قد لم ائى ولد

ها فى عظم موسى خوف فرعون ذلک نجو على کم يا عذب ضرب الذين سلم غير رئى کفر حجر هن اخذ عن ثم نزع حبل صدق لما سوى قبل نا ا امن عزز لو جبر اول اثم لم بين قد

بر شما تنگ گرديد. [هود:77]. يعنى در كارشان فرو ماند چنانكه در «ذرع» گذشت. [حجر:97]. ضيقّ: تنگ. [انعام:125]. يعنى سينه او را سخت تنگ مى‏كند. حرج تأكيد ضيقّ

شده بود و در اصل، از مادّه «حَجْر» (بر وزن اجر) به معناى منع است; زیرا «حُجْره» مانع ورود دیگران در حریم زندگى انسان است. حجر (۲۱ بار) ال وَ أَکْثَرُهُم

[نساء:102]. و بقيه همه در باريدن سنگ عذاب و فعل آن همه از باب افعال است. نحو [حجر:74]. مگر در آيه «مُمْطِرُنا» كه خواهد آمد. در آياتى نظير: [نمل:58]. مراد از

ارزش است. راجع به [بقره:15]. كه نسبت آن به خدا داده شده رجوع شود به «مكر». [حجر:95]. آيه ماقبل اين است «فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكينَ