نتایج جستجو

رحم آوردنند: عزيزى كه پس از عزّت ذلّتى به او اصابت كرده است، و توانگرى كه پس از توانگرى حاجتى به او اصابت كرده، و عالمى كه خانواده‏اش و گروه جاهل او را

هر كه بامداد كند و شامگاهان نمايد و آخرت مهمّ اكبر او باشد، خدا در دلش توانگرى و بى‏نيازى مقرر سازد و كار زندگى او را جمع و فراهم نمايد. و نيز آن حضرت

امام ابو ابراهيم عليه السّلام روايت كرده است كه گفت: از آن امام در باره زن توانگرى سؤال كردم كه حجة الاسلام را بجا آورده است، ولى بشوهرش ميگويد: بار ديگر مرا

اللَّه- چگونه در جواب من گفتى شترى فربه بر ذمّه او است. امام گفت: تو مردى توانگرى و از اين رو چنان شترى بر ذمه دارى. و آن سائل كه متوسط بود گاوى بر ذمّه او

قال : حلبى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است، كه فرمود: اگر شخص توانگرى باشد، كه بيمارى يا امرى ميان او و حجّ حائل شده باشد، خداى عزّ و جلّ او را

اندازه مرگ و زندگى و اندازه خورشيد و ماه و اندازه يارى و وانهادن و اندازه توانگرى و درويشى، بار خدايا بركت بده به من در دينم و دنيايم و در تنم و خاندانم و

صادق و يزيد بن عبدالملك، از آن حضرت روايت كرده‏اند كه فرمود: «هر كه مؤمن توانگرى را طعام دهد، از برايش در برابر و همتاى آن باشد كه يكى از فرزندان اسماعيل

خود و لجاج و عناد با پيامبر اسلام خداوند نعمت را از آن‌ها گرفت و به جاى توانگرى به بيچارگى افتادند و از زمره آن‌ها فنحاص بن عازورا بود كه مي‌گفت: (يداللّه

برهنه بودن او بپوشاند، خدا به او از استبرق بهشت بپوشاند و هر كه به مؤمن توانگرى جامه‏اى بپوشاند، تا از آن جامه پاره‏اى مانده، در حفظ خدا باشد. امام صادق

رحمت و آسودگى و پيروزى و كمك و كاميابى و بركت و بزرگوارى و آمرزش و ايمنى و توانگرى و مژده و رضوان و تقرب و يارى و توانائى و اميد و دوستى خداى عز و جل، براى

خَلِدِينَ فِيهَا وَ نِعْمَ أَجْرُ الْعَمِلِينَ(۱۳۶) ترجمه : ۱۳۴ - همانها كه در توانگرى و تنگدستى انفاق مى كنند؛ و خشم خود را فرو مى برند؛ و از خطاى مردم مى گذرند،

حالتى را مى گيريم ، كه يك انسان فقير كه خود را پست احساس مى كند در برابر توانگرى كه خود را عزيز و عالى پنداشته ، بخود مى گيرد، دست خود را در مقابل او دراز

يوشع دم بر نمى آورد. از آنجا هر دو به قريه ديگرى سفر مى كنند و به خانه توانگرى وارد مى شوند، در اين خـانـه اليـاس دسـت به كار گل مى شود، و ديوارى را كه

بگيرد: كه اين زندگى آميخته اى از مرگ و حيات ، و سلامتى و بيمارى ، و فقر و توانگرى ، و راحت و تعب ، و وجدان و فقدان است ، و نيز در نظر بگيرد: كه همه اين دنيا