نتایج جستجو

بر اين وجه ديده و دانسته بودند و از رفع آن اطلاع نداشتند و فرعون به جهت اهانت آن را ذكر نمود. و چون آن زمان رسم بود هر كه را پيشواى خود مى‌گردانيدند دستوانهاى

را در ترجمه آورديم و معناى دوم آن است كه مردم مكّه اهانت تو را در آن حلال مى‌دانند، پس به شهرى كه اهانت تو را جلد 10 - صفحه 484 حلال مى‌شمرند سوگند نمى‌خورم

را در ترجمه آورديم و معناى دوم آن است كه مردم مكّه اهانت تو را در آن حلال مى‌دانند، پس به شهرى كه اهانت تو را جلد 10 - صفحه 484 حلال مى‌شمرند سوگند نمى‌خورم

بودن خود از ديگران مى گذارد حکایت انسانی که آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را، اهانت و خوارى مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت: «و جاء ربّك و الملك...»

بودن خود از ديگران مى گذارد حکایت انسانی که آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را، اهانت و خوارى مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت: «و جاء ربّك و الملك...»

به حساب ممتاز بودنخود از ديگران مى گذارد و آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را اهانت و خوارى از ناحيه خدا مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت (و جاء ربّك

را در ترجمه آورديم و معناى دوم آن است كه مردم مكّه اهانت تو را در آن حلال مى‌دانند، پس به شهرى كه اهانت تو را جلد 10 - صفحه 484 حلال مى‌شمرند سوگند نمى‌خورم

بودن خود از ديگران مى گذارد حکایت انسانی که آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را، اهانت و خوارى مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت: «و جاء ربّك و الملك...»

به حساب ممتاز بودنخود از ديگران مى گذارد و آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را اهانت و خوارى از ناحيه خدا مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت (و جاء ربّك

به حساب ممتاز بودنخود از ديگران مى گذارد و آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را اهانت و خوارى از ناحيه خدا مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت (و جاء ربّك

را در ترجمه آورديم و معناى دوم آن است كه مردم مكّه اهانت تو را در آن حلال مى‌دانند، پس به شهرى كه اهانت تو را جلد 10 - صفحه 484 حلال مى‌شمرند سوگند نمى‌خورم

را در ترجمه آورديم و معناى دوم آن است كه مردم مكّه اهانت تو را در آن حلال مى‌دانند، پس به شهرى كه اهانت تو را جلد 10 - صفحه 484 حلال مى‌شمرند سوگند نمى‌خورم

بودن خود از ديگران مى گذارد حکایت انسانی که آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را، اهانت و خوارى مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت: «و جاء ربّك و الملك...»

بنابراين امتنان تو بر من به سبب تعبيد قوم من و تذليل و ذبح آنها باشد كه محض اهانت و تحقير و ايذاى من است و حبط كننده انعام تو بر من. «1» 2- «همزه انكار» مقدر

متعدى از جميع حدود راست عذابى خوار كننده، يعنى عذاب او بر وجه استخفاف و اهانت است، چنانچه ثواب مطيع، بر وجه كرامت است. تنبيه: بدان كه چون مؤمن عاصى در

دوزخ، همراه با ملامت، طرد و اهانت است. (فتلقى فى جهنّم ملومًا مدحورًا) «مدحوراً» به معناى «مطرود» است که در آن معناى اهانت و استخفاف اشراب شده است. ۱۳-

بودن خود از ديگران مى گذارد حکایت انسانی که آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را، اهانت و خوارى مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت: «و جاء ربّك و الملك...»

به حساب ممتاز بودنخود از ديگران مى گذارد و آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را اهانت و خوارى از ناحيه خدا مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت (و جاء ربّك

ناتوانند. بِأَصْحابِ الْفِيلِ‌ ... كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ‌ 9- سخت‌ترين كيفر براى اهانت به مقدسات است. (اقوام ديگر كه هلاك شدند هيچ كدام مثل كاه جويده نشدند، بلكه

غضب فرمود، حضرت الياس هر چند آنها را موعظه نمود فايده نبخشيد. آن حضرت را اهانت و تهديد قتل نمودند، طغيان و فساد آنها زيادتر شد. حق تعالى سوگند به ذات مقدس