نتایج جستجو

جانب من) نيست خدا شما را مى‏آمرزد. على عليه السلام در نامه خود به عمر بن ابى سلمه مخزومى كه وى را از بحرين خواند، نوشت: «نَزَعْتُ يَدَك بِلاذّمٍ (لك) وَلاتَثْرِبَ

را دعّى بن الدعّى خواند كه يعنى او به زياد چسبانده شده چنانكه زياد نيز به ابى سفيان چسبانده شده بود. زنيم همان دعّى است طبرسى اين شعر را نقل مى‏كند. زنيم

منصورعباسى جعفربن محمد«عليه‏السلام» را به عراق آورد در محضر آن حضرت بودم، ابن ابى العوجاء ملحد پيش آن جناب آمد گفت در باره اين آيه «كُلَّما نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ

عِنْدَكَ الْقُرْآنُ وَجَبَ عَلَيْكَ الْاِنْصاتُ وَ الْاِسْتِماعُ». 3- ايضا از ابى كهمس از امام صادق «عليه السلام» نقل نموده: اين كواء (يكى از خوارج) در پشت

تا از امام صادق و يكى از امام رضا «عليه السلام» است و بقيه از ابن عباس و ابى مالك و ابوعبدالرحمن مى‏باشد از پنج روايت فوق كه از ائمه «عليه السلام» نقل

صحّه گذاشته است. لازم است به آن اشاره شود. وهب بن منّبه گويد: عبداللّه بن ابى قلابه، براى پيدا كردن شتر خود در صحراهاى عدن مى‏گشت ناگاه به شهرى رسيد، اطراف

مناقب خويش ما را خبرده. فرمود:آرى من وعبّاس و عثمان بن ابى شيبه درمسجد الحرام بوديم. عثمان بن ابى شيبه گفت:رسول خدا كليدهاى كعبه را به من داد. عباس گفت:

لا کم ذمم فى رقب امن هم رضو اول ان عمل کون عدو ب ف ما فوه على ظهر توب سوء ابى کيف قلب

مى‏كنند. *** شيعه و اهل سنت اتفاق دارند در اينكه آيه فوق در باره وليدبن عقبة بن ابى معيط نازل شده آنگاه كه از طرف رسول خدا«صلى الله عليه و آله» مأمور جمع آورى

مى‏كنند. *** شيعه و اهل سنت اتفاق دارند در اينكه آيه فوق در باره وليدبن عقبة بن ابى معيط نازل شده آنگاه كه از طرف رسول خدا«صلى الله عليه و آله» مأمور جمع آورى

مى‏كنند. *** شيعه و اهل سنت اتفاق دارند در اينكه آيه فوق در باره وليدبن عقبة بن ابى معيط نازل شده آنگاه كه از طرف رسول خدا«صلى الله عليه و آله» مأمور جمع آورى

«اِمْرَئَةٌ مَمْسُودَةٌ» زنى را گويند كه آشفته خلق باشد معنى آيه: در گردن او (زن ابى لهب) ريسمانى است از ليف يا شاخه خرما. رجوع شود به «تبب» اين لفظ فقط يكبار

آن‌ها عتبة بن ربیعة و ابى بن خلف و ولید بن مغیرة و عاص بن سعید بودند به حال اعتراض نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمدند و ابى بن خلف از میان آن‌ها استخوان

علم و شك نيز به كار رود. طبرسى فرموده: ظّن به عقيده ابى هاشم از جنس اعتقاد است و به نظر قاضى و ابى على جنس مستقلى است غير از اعتقاد، چنان كه سيد مرتضى

از شما مسلمانان، أَنْ تَفْشَلا: اينكه بد دلى كنند و برگردند، وقتى كه «ابن ابى» آنها را از قريش ترسانيد و گفت به مدينه برگرديد و خود را به مهلكه نياندازيد

خدا ۹ ذلت: تهدید به ذلت ۷ شکست: تهدید به شکست ۷ عبدالله بن ابى: ادعاى پیروزى عبدالله بن ابى ۵ غزوه بنى مصطلق: منافقان در غزوه بنى مصطلق ۱ مؤمنان: اختیار

عثمان بن سعيد، ابان بن سعيد، يزيدبن ابى سفيان، حاطب بن عمرو، علاءبن حضرمى، ابوسلمة بن عبدالاشهل، عبدالله بن ابى سعدبن ابى سرح، حويطب بن عبدالعزى، ابوسفيان،

حكمت‌هاى شكست مسلمين در جنگ احد امتياز مؤمنين از منافقين بود و چون عبد اللّه ابن ابى و معتب ابن قشير و اتباع آنها عازم رجوع بمدينه شدند عبد اللّه ابن خرام بآنها

44 به زيادبن ابيه مى‏نويسد:«وَنَزْغَةٌ مِنْ نَزَغاتِ الشَّيْطانِ» يعنى قول ابى سفيان در باره تو وسوسه‏اى بود از وسوسه‏هاى شيطان. [اسراء:53]. به بندگان من

قول دخل هم على لا ان عذب کم رود اهل انن حدث هؤلاء هما اتى طمس کرم ک ا الم ابى وجد اله وقى الله خزى نبء اولاء ليس ل نطق هل عين فضح بشر هو من وله نذر قد جدر

«اِمْرَئَةٌ مَمْسُودَةٌ» زنى را گويند كه آشفته خلق باشد معنى آيه: در گردن او (زن ابى لهب) ريسمانى است از ليف يا شاخه خرما. رجوع شود به «تبب» اين لفظ فقط يكبار

زبانيه گفته شده كه انسانها را به آتش دفع و پرتاب مى‏كنند واحد زبانيه به نظر ابى عبيده زبنة و در عقيده كسانى زبنى و بقول اخفش زابن است (مجمع) اين كلمه فقط

دَنَّكُمْ فى اَطْرافِ الْاَرْضِ» به خدا شما را در اطراف زمين متفرق مى‏كندو از اين ابى الحديد نقل شده كه آن اشاره به عبدالملك مروان است. اين كلمه در كلام اللّه يك

رفتند تا چون به كشتى سوار شدند آن را سوراخ كرد. [ص:6]. يعنى اشراف قريش از پيش ابى طالب برفتند و گفتند: برويد و در دفاع از خدايان خويش پا بر جا باشيد. در كريمه:

با رسول خدا«صلى اللَّه عليه و آله» به جنگ «احد» خارج شدند و چون عبدالله بن ابى با ياران خويش از راه برگشت آنها نيز قصد كردند كه برگردند ولى برنگشتند يعنى:

با رسول خدا«صلى اللَّه عليه و آله» به جنگ «احد» خارج شدند و چون عبدالله بن ابى با ياران خويش از راه برگشت آنها نيز قصد كردند كه برگردند ولى برنگشتند يعنى:

جانب من) نيست خدا شما را مى‏آمرزد. على عليه السلام در نامه خود به عمر بن ابى سلمه مخزومى كه وى را از بحرين خواند، نوشت: «نَزَعْتُ يَدَك بِلاذّمٍ (لك) وَلاتَثْرِبَ

على بن ابى طالب كه افضل آنها است و در جوامع از آنحضرت نقل نموده كه پيش قدمترين امّتها بايمان سه نفرند كه كافر نشدند بخدا يك چشم بهمزدن على ابن ابى طالب عليه

تا تو را پيغمبر بوجود آورد از ابن عباس و در روايتى از عكرمه و عطاء و آن از ابى جعفرباقر و جعفرصادق «صلوات الله‏عليهما» نقل شده كه كه فرمودند: «فى اَصْلابِ

را منهدم كرد و امواليكه در بتكده بود پيش آن حضرت آورد ازجمله دو تاشمشير كه ابى شمر غسانى پادشاه غسان به آنجا هديه كرده بود، يكى بنام مخدم و ديگرى رسوب آن

صفحه ۱۳۵ و در همان كتاب است كه: احمد، ابن جرير، ابن ابى حاتم و ابو نعيم - در كتاب الدلائل - از ابى ايوب انصارى روايت كرده اند كه گفت: يكى از علماى يهود،

الكرتين و مثله فى الاية كمثل ذى القرنين و ذلك مولاى على أبي طالب عليه السّلام. سوگند به خدا على بن ابى طالب عليه السّلام يكى از ثقلين است كه حضرت رسالت صلّى

مى‏كند. اول: حقاً كه قول كسائى و پيروان اوست. دوم: الاء استفتاحيه كه عقيده ابى حاتم و تابعان اوست. سوم: حرف جواب به منزله «اى» و «نعم» آنگاه قول دوم را اختيار

قال:... على بن أبى طالب صلوات اللّه علیه; از امام صادق(ع) درباره سخن خداوند عزّوجلّ «...و قلیل من الأخرین» روایت شده که مراد امام على بن ابى طالب - صلوات

به افك واقع در صدر آيه است گويند مراد از «وَالَّذى تَوَلَّى» عبداللَّه بن ابى است كه در اشاعه افك پافشارى مى‏كرد. يعنى: آنكه به معظم افك مباشرت كرده براى

صفحه 224 4- سدى از ابى مالك روايت نموده كه من از ابن عباس شنيدم كه مراد به صالح المؤمنين، على عليه السّلام است. 5- كلبى و مجاهد و ابى صالح نيز روايت نموده

«لئن شكرتم لازيدنكم». و در الدر المنثور است كه ابن ابى الدنيا و بيهقى در كتاب «شعب الايمان»، از ابى زهير يحيى بن عطارد بن مصعب، از پدرش روايت كرده اند

است در تفسير عياشى از اباعبداللّه عليه السلام نقل فرمود:صبر روزه است. و از ابى الحسن عليه السلام نقل كرده «ايصَّبْرُ الصِّوْمُ. اذا نَزَلَتْ بِالرَّجُلِ

برائت را كسى جز ابى خزيمة بن ثابت نداشت ابى بكر گفت : آن را هم بنويسيد، زيرا رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) فرموده بود شهادت ابى خزيمه به جاى دو

على بن ابى طالب عليه السّلام نازل شده و روايت نموده: شنيدم از منصور حشادى گفت: شنيدم از محمّد بن عبد اللّه حافظ از ابى الحسن على بن الحسن از ابى حامد محمّد

تا تو را پيغمبر بوجود آورد از ابن عباس و در روايتى از عكرمه و عطاء و آن از ابى جعفرباقر و جعفرصادق «صلوات الله‏عليهما» نقل شده كه كه فرمودند: «فى اَصْلابِ

بقولى مراد آن است كه كمتر شبى بر آنها مى‏گذشت كه در آن نماز نخوانند و اين از ابى عبدالله «صلى الله عليه واله» نقل شده است. ظاهرا مراد از آيه همان است كه از

در قرآن مجيد آمده و نكره است يعنى پيراهن آنها از قطران بخصوصى است در روايت ابى الجارود از حضرت باقر«عليه السلام» قطران مس مذاب شديدالحراره معنى شده ولى سند

پس چون فجر طالع شد فرود آمد از آسمان كوكبى و ساقط شد در خانه حضرت على بن ابى طالب عليه السّلام. چون حضرت رسول صلّى الله عليه و آله فرمود: يا على، قسم به

ثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ‌: و گروهيند از پسينيان و امت اخر الزمان. تفسير برهان- ابى سعيد مدائنى روايت نموده كه از حضرت صادق عليه السّلام سؤال نمودم از اين آيه،

كه اهل صدقه دادن و انفاق نمودن بود پس برادر رضاعى او عبد اللّه بن سعد بن ابى سرح باو گفت اين چه كار است كه ميكنى نزديك است كه باقى نماند براى تو چيزى عثمان

ولى لباس تقوى، آن از همه بهتر است واللّه اعلم. در الميزان از تفسير قمى از ابى الجارود از امام باقر عليه السلام نقل شده كه ريش را متاع و مال فرموده‏اند.

الْعِلْمِ إِلاَّ قَلِيلاً (85) شأن نزول‌ «1»: مشركين مكه نضربن حارث و ابى بن خلف و عتبه بن ابى معيط را بمدينه فرستادند براى استفسار حال پيغمبر از يهود مدينه.

كافرى است، مرا بشكن و او را بيرون آور و بكش. ج5، ص 73 2- العياشى عن ابى المقدام عن ابى جعفر عليه السّلام فى قول اللّه‌ «لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ

منظور على بن ابى طالب است. و در تفسير برهان، از ابن شهر آشوب روايت كرده كه گفته است: محمد بن مسلم و ابى حمزه ثمالى و جابر بن يزيد، از ابى جعفر (عليه السّلام)،

على بن ابى طالب كه افضل آنها است و در جوامع از آنحضرت نقل نموده كه پيش قدمترين امّتها بايمان سه نفرند كه كافر نشدند بخدا يك چشم بهمزدن على ابن ابى طالب عليه

خدا تخلّف نمى‌نمايد جلد 4 صفحه 245 او از وعده خود ولى بيشتر مردم از قبيل ابى بن خلف ميباشند كه اعتقاد و اعتماد بوعده حق ندارند براى جهل و نادانى خودشان

فرمود آرى اگر چيزى به قدر (خداوند) سبقت مى‏كرد هر آينه آن چشم زخم بود. ابن ابى الحديد در ذيل حكمت فوق كه قسمتى از آن نقل شده و به شماره شرح او 408 است به

روايت نموده از ابان بن ابى محمود: مردى از شيعه نوشت به حضرت على بن موسى الرضا عليهما السّلام: فدايت شوم بدرستى كه من شك دارم در اسلام ابى طالب. پس نوشت حضرت

كه اهل صدقه دادن و انفاق نمودن بود پس برادر رضاعى او عبد اللّه بن سعد بن ابى سرح باو گفت اين چه كار است كه ميكنى نزديك است كه باقى نماند براى تو چيزى عثمان

آتش آمد قربان هابيل را خورد و از قربان قابيل كنار شد آنگاه فرمود: اين از ابى جعفرباقر«عليه السلام»نقل شده. در تفسير برهان ‏از كافى ازامام باقر «عليه السلام»در

شده كه فرموده: آن فقط در خصوص ما است. اى ابا اسحق اما سابق به خيرات على بن ابى طالب، حسن، حسين، و شهيد از ماست. اما مقتصد صائم در نهار و قائك در ليل است

ترمذى ابواب الصلوة باب 341 ما جاءَ فى صِفَةِ الصَّلوةِ عَلَى النَّبىِّ، سنن ابى داود كتاب الصلوة على النبى بعد التشهّد. صلوة اسلام‏ صلوة اسلام همان عبادت

مستفيض است و در جوامع حديث از عده اى از صحابه مانند ابى سعيد خدرى - كه قبلا روايتش نقل شد - و ابى هريره ، عبد الله عمر، ابن عباس ، حذيفه ، عبد الله بن

رسانيدن دعوت به حق بود. اعجاز: مفسرين نقل نموده چون اين سوره فرود آمد، عتبه پسر ابى لهب‌ «1» شواهد التنزيل ج 2 ص 205 و غاية المرام باب 141 ص 409. جلد 12 - صفحه

رسول خدا صلى الله علیه و آله سخن بگویند. لذا با همراهى عبدالله بن ابى و عبدالله بن ابى سرح و طعمة بن ابیرق نزد پیامبر آمده و گفتند: یا محمد از ذکر نام خدایان

و جعلى بودن رواياتى كه حاكى از نمازگزاردن پيامبر (ص ) بر جنازه عبدالله بن ابى و حضور او در كنار قبر او و... مى باشد چند روايت در مورد خوالف (كسانى كه با

فعل ماضى مؤنث و «يداابى لهب» فاعل آنست «تّب» فعل ماضى و فاعلش ضمير مستتر به ابى لهب برمى‏گردد يعنى: دو دست ابالهب و خود او به زيان و خسران افتاد. ابولهب عموى

شده كه فرموده: آن فقط در خصوص ما است. اى ابا اسحق اما سابق به خيرات على بن ابى طالب، حسن، حسين، و شهيد از ماست. اما مقتصد صائم در نهار و قائك در ليل است

ترمذى ابواب الصلوة باب 341 ما جاءَ فى صِفَةِ الصَّلوةِ عَلَى النَّبىِّ، سنن ابى داود كتاب الصلوة على النبى بعد التشهّد. صلوة اسلام‏ صلوة اسلام همان عبادت

الْأَنْفَالُ‌ لِلَّهِ‌ وَ الرَّسُولِ‌... (۲) «شیخ طوسى» گویند: این آیه درباره سعد بن ابى وقاص نازل شده است زیرا وقتى که سعد مهاجرت نمود، مادرش سوگند یاد کرد که از

بايد هر لحظه با پوست جديد كيفر شوند. چنانكه در تفسير صافى آمده است: «ابن ابى العوجاء» يكى از مخالفان دين در عصر ائمه، از امام صادق عليه السلام پرسيد: گناه

تكذيب بود، چنانچه كفار معاصر تو را هم به سبب آن مؤاخذه نمود. در كافى- ابى اسامه عن ابى عبد اللّه عليه السّلام قال سمعته يقول: تعوّذوا باللّه من سطوات اللّه

486، چاپ كتابفروشى اسلاميّه. جلد 9 - صفحه 510 هيچيك جواب ندادند مگر على بن ابى طالب عليه السّلام، و در مرتبه دوم و سوم نيز حضرت تكرار فرمود باز كسى جواب

«عن على بن أبى طالب(ع) فى قوله «لتفسدنّ فى الأرض مرّتین» قال: الأولى قتل زکریا علیه الصلوة و السلام و الأخرى قتل یحیى علیه السلام; از على بن ابى طالب(ع) روایت

على بن ابى طالب كه افضل آنها است و در جوامع از آنحضرت نقل نموده كه پيش قدمترين امّتها بايمان سه نفرند كه كافر نشدند بخدا يك چشم بهمزدن على ابن ابى طالب عليه

خدا تخلّف نمى‌نمايد جلد 4 صفحه 245 او از وعده خود ولى بيشتر مردم از قبيل ابى بن خلف ميباشند كه اعتقاد و اعتماد بوعده حق ندارند براى جهل و نادانى خودشان

آله دختر خود فاطمه زهرا علیهاالسلام را براى على تزویج فرمود و اگر على بن ابى طالب نمى بود هر آینه کفو و همسرى از براى فاطمه وجود نداشت. محمد بن العباس

مِنْ آلِ يَعْقُوبَ‌ و آيات ديگر؛ آنگاه فرمود يا بن ابى قحافة! أ فى كتاب اللّه آن ترث اباك و لا ارث أبى؟ لقد جئت شيئا فريّا! افعلى عمد تركتم‌ جلد 10 - صفحه

صحرائى هست پر از ريگ روان، آنها شريعت را تغيير و تبديل نكرده‏اند و آن از ابى جعفر «عليه السلام» منقول است. گفته‏اند: هيچ يك از آنها مال به خصوصى ندارد

مورد غضب خدا شده است. در مجمع از عدّه‏اى نقل شده كه مراد از آيه اميّه بن ابى صلت ثقفى شاعر است كتابها را خواند و دانست كه خداوند به زودى پيامبرى خواهد

روايت 4، به نقل از معانى الاخبار، چاپ 1386. جلد 9 - صفحه 513 تفسير برهان- ابى الجارود روايت نموده از حضرت باقر عليه السّلام پرسيدم از فرمايش خداى عزّ و

على بن ابى طالب كه افضل آنها است و در جوامع از آنحضرت نقل نموده كه پيش قدمترين امّتها بايمان سه نفرند كه كافر نشدند بخدا يك چشم بهمزدن على ابن ابى طالب عليه

بر هر يادى دلالت دارد. و در تفسير قمى، از پدرش از محمد بن ابى عمير، از هشام بن سالم، از ابى عبداللّه (عليه السّلام) روايت شده كه در ضمن حديث معراج، رسول

برهان- از حضرت باقر عليه السّلام مروى است در اين آيه شريفه فرمود حضرت على بن ابى طالب عليه السّلام: جمع نشود دوستى ما و دوستى دشمن ما در جوف انسانى، بدرستى

سوره حمد است نزد ما يعنى در عالم بالا بوجود جمعى نورانى خود هر آينه على بن ابى طالب عليه السّلام است كه بر طبق حكمت و مصلحت حكم فرمائى بفرمان الهى مينمايد

تفصيلش خواهد آمد ان شاء اللّه تعالى . در تفسير عياشى از ابى بصير روايت كرده گفت : من از امام ابى جعفر (عليه السّلام ) شنيدم كه داستان يوسف و يعقوب را نقل

على بن ابى طالب كه افضل آنها است و در جوامع از آنحضرت نقل نموده كه پيش قدمترين امّتها بايمان سه نفرند كه كافر نشدند بخدا يك چشم بهمزدن على ابن ابى طالب عليه

توصیه به محمد(ص) ۱; خواسته هاى مکذبان محمد(ص) ۳; درخواست از محمد(ص) ۳ ابن ابى حاتم در تفسیر خود از سدى نقل نماید که آیه ۱. درباره اخنس بن شریق نازل شده

و قتادة و عکرمة گویند: علت نزول آیة چنین بوده که نفاق و دوروئى عبدالله بن ابى در میان صحابه پیامبر آشکار شده بود و سخنان زشتى که به زبان رانده بود میان

ابن مبارك ، هناد، ابن ابى شيبه ، عبد بن حميد و احمد - در كتاب الزهد - و ابن ابى الدنيا - در كتاب صفة النار - و ابن جرير، ابن ابى حاتم و بيهقى - در كتاب

شهرآشوب‌ «2» از كتاب ابى بكر شيرازى از ابن عباس نقل نموده در اين آيه شريفه كه خداى تعالى دعاى پيغمبر را مستجاب و عطا فرمود او را حضرت على بن ابى طالب، سلطانى كه

وَ الرَّسُولَ‌: خيانت مكنيد با خدا و رسول در اظهار اسرار. در منهج- از ابى جعفر و ابى عبد اللّه عليهما السلام مروى است: پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم

مصالح محمد(ص) ۹، ۱۰; وعده به محمد(ص) ۶ تفاسیر جامع البیان و ابن ابى حاتم و کتاب مصنف از ابن ابى شیبه.

بوده و بیانگر مطلب یاد شده است. ۳ - «عن أبى بصیر، قال: سمعت أباعبداللّه(ع) یقول: ...«فنزل من حمیم» فى قبره...; ابى بصیر مى گوید: از امام صادق(ع) شنیدم که

و تابعين نيز نقل شده كه مراد از آيه متعه است ازجمله ابن عباس، ابن مسعود، ابى بن كعب، قتاده، سدى، مجاهد، ابن جبير، حسن و غير آنها. اهل سنت در اينكه متعه

السّلام خلق نشد از نطفه. در تفسير اهل البيت مذكور است كه مراد به انسان، على بن ابى طالب عليه السّلام، و استفهام در معنى نفى، يعنى هيچ زمانى بر انسان نگذشت كه

کثرت کافران۲; ویژگیهاى کافران صدراسلام ۳ محمد(ص): هشدار به محمد(ص) ۱ ابن ابى حاتم در تفسیر خود از سدى نقل نماید که آیه ۱. درباره اخنس بن شریق نازل شده

کافران ۴; تهمتهاى کافران۱، ۲; روش برخورد کافران ۲; علم کافران صدراسلام ۳ ابن ابى حاتم در تفسیر خود از سدى نقل نماید که آیه ۱. درباره اخنس بن شریق نازل شده

کافران ۱ گناه: آثار گناه ۳ مکذبان: پیشگویى شکست مکذبان ۲; تهدید مکذبان ۱ ابن ابى حاتم در تفسیر خود از سدى نقل نماید که آیه ۱. درباره اخنس بن شریق نازل شده

بخالق ستاره وقتى كه فرود آيد گمراه نشد مصاحب و معاشر شما در محبّت على بن ابى طالب و خطا نكرد و سخن نميگويد در شأن او بدلخواه خود نيست آن مگر وحى الهى كه

بخالق ستاره وقتى كه فرود آيد گمراه نشد مصاحب و معاشر شما در محبّت على بن ابى طالب و خطا نكرد و سخن نميگويد در شأن او بدلخواه خود نيست آن مگر وحى الهى كه

عمرو بن عبد ود جلد 10 - صفحه 415 است. على عليه السّلام عرض كرد: من على بن ابى طالبم، پس حضرت زره خود را كه ذات الفصول نام داشت بر امير المؤمنين عليه السّلام

البرهان فى تفسیر القرآن از خاصه. تفاسیر ابن ابى حاتم و کشف الاسرار از عامه. تفسیر کشف الاسرار. تفسیر ابن ابى حاتم. تفسیر کشف الاسرار.

ضحاك، كه چون قريش ديدند مقدم داشتن پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم على بن ابى طالب عليه السّلام را بر ساير اصحاب و اعظام و اكرام او را، زبان به ملامت و