ریشه علم

از الکتاب

تکرار در قرآن: ۸۵۴(بار)

لیست کلمات مشتق شده

قاموس قرآن

دانستن. دانش. [بقره:60]. هر گروه محل آب خوردن خود را دانستند [بقره:32]. علم گاهى به معنى اظهار و روشن كردن آيد مثل [كهف:12]. پيداست كه خدا پيش از برانگيختن اصحاب كهف مى‏دانست كدام گروه از آنها مدّت توقّف خود را بهتر مى‏دانند و بعثت آنها براى اظهار و روشن كردن آن بود. طبرسى ذيل آيه 140 از آل‏عمران «وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ الَّذينَ آمَنُوا...» فرموده خدا قبل از اظهار مى‏داند كه آنها از حيث ايمان متمايز مى‏شوند و پس از اظهار مى‏داند ك متمايزاند پس تغيير در معلوم است نه در علم. و به قولى معنى آن است: تا خدا معلوم را ظاهر سازد. در الميزان ذيل «لِنَعْلَمَ اَىُّ الْحِزْبَيْنِ» فرموده: مراد علم فعلى است و آن ظهور شى‏ء و حضورش به وجود خاصّ نزد خداست، علم به اين معنى در قرآن زياد است مثل [حديد:25]. [جن:28]. على هذا همه آيات كه در اين سياق‏اند مراد از علم در آنها اظهار است. *** علم گاهى به معنى دليل و حجّت آيد مثل [كهف:4و5]. يعنى دليلى به اين گفته ندارند [حج:3]. يعنى به غير دليل مجادله مى‏كند [لقمان :15]. [انعام:100]. دليل اينكه علم در اين آيات به معنى دليل و برهان است اولا لسان خود آيات است كه علم به معنى دانستن جور درنمى آيد. ثانياً لفظ سلطان است كه در نظير اين آيات آمده است مثل [يونس:68]. يعنى دليلى بر اين گفته نداريد. [زخرف:61]. ضمير «اِنَّهُ» راجع به عيسى «عليه‏السلام» است در معنى آيه گفته‏اند: چون آن حضرت بدون پدر به دنيا آمده اين نشانه آن است كه در آفريده شدن روز قيامت احتياجى به پدر نيست و انسان از زمين كه به حكم مادر است مى‏رويد على هذا وجود عيسى يكى از نشانه‏هاو شواهد قيامت است. «عالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهادَةِ» از اسماء حسنى است و آن يازده مرتبه به لفظ فوق و دو دفعه به لفظ «عالِمُ الْغَيْبِ» در قرآن مجيد آمده است [رعد:9]. جّن:26]. عَليم: بسيار دانا. صيغه مبالغه است در مجمع از سيبويه نقل كرده: چون اراده مبالغه كنند به جاى فاعل فعيل گويند مثل عليم و رحيم. [بقره:32]. اين كلمه صد و شصت و دو بار در كلام‏اللَّه آمده است صد و پنجاه و شش بار درباره خدا و هشت بار درباره ديگران مثل [اعراف:112]. [يوسف:55]. [يونس:79]. [يوسف:76]. [حجر:53].[شعراء:34-37]. [ذاريات:28]. عّلام: بسيار دانا. صيغه مبالغه است [مائده:109]. و آن چهار بار و همه به صورت «عَلَّامُ الْغُيُوب» در قرآن آمده است [مائده:109-116]. [توبه:78]. [سباء:48].

کلمات مشتق شده در قرآن

کلمه تعداد تکرار در قرآن
الْعَالَمِينَ‌ ۶۱
يَعْلَمُونَ‌ ۸۳
تَعْلَمُونَ‌ ۵۶
فَيَعْلَمُونَ‌ ۱
عَلِيمٌ‌ ۱۰۰
أَعْلَمُ‌ ۵۸
عَلَّمَ‌ ۴
عِلْمَ‌ ۳
عَلَّمْتَنَا ۱
الْعَلِيمُ‌ ۲۸
عَلِمَ‌ ۱۰
عَلِمْتُمُ‌ ۲
يَعْلَمُ‌ ۷۲
يُعَلِّمُونَ‌ ۱
يُعَلِّمَانِ‌ ۱
فَيَتَعَلَّمُونَ‌ ۱
يَتَعَلَّمُونَ‌ ۱
عَلِمُوا ۱
تَعْلَمْ‌ ۴
الْعِلْمِ‌ ۱۲
يُعَلِّمُهُمُ‌ ۳
لِنَعْلَمَ‌ ۳
لَيَعْلَمُونَ‌ ۱
يُعَلِّمُکُمُ‌ ۲
يُعَلِّمُکُمْ‌ ۱
اعْلَمُوا ۲۱
مَعْلُومَاتٌ‌ ۱
يَعْلَمْهُ‌ ۲
فَاعْلَمُوا ۶
عَلَّمَکُمْ‌ ۱
عَلَّمَهُ‌ ۴
عِلْمِهِ‌ ۱
اعْلَمْ‌ ۱
يَعْلَمُهُ‌ ۱
الْعِلْمُ‌ ۶
يُعَلِّمُهُ‌ ۲
عِلْمٌ‌ ۱۱
تُعَلِّمُونَ‌ ۲
لِلْعَالَمِينَ‌ ۱۲
لِيَعْلَمَ‌ ۹
يَعْلَمِ‌ ۳
يَعْلَمَ‌ ۵
نَعْلَمُ‌ ۶
عَلِيماً ۲۲
تَعْلَمُوا ۵
لَعَلِمَهُ‌ ۱
عَلَّمَکَ‌ ۱
تَعْلَمُ‌ ۵
عِلْمٍ‌ ۲۹
بِعِلْمِهِ‌ ۴
عَلَّمْتُمْ‌ ۱
تُعَلِّمُونَهُنَ‌ ۱
عَلَّمَکُمُ‌ ۳
فَاعْلَمْ‌ ۳
لِتَعْلَمُوا ۴
عَلاَّمُ‌ ۴
عَلَّمْتُکَ‌ ۱
نَعْلَمَ‌ ۲
عَلِمْتَهُ‌ ۱
بِأَعْلَمَ‌ ۲
يَعْلَمُهَا ۲
عَالِمُ‌ ۷
عِلْماً ۱۴
عُلِّمْتُمْ‌ ۱
الْعَلِيمِ‌ ۴
بِعِلْمٍ‌ ۲
عَلِيمٍ‌ ۶
عِلْمُهَا ۴
تَعْلَمُونَهُمُ‌ ۱
يَعْلَمُهُمْ‌ ۳
تَعْلَمَ‌ ۱
يَعْلَمُوا ۵
عَالِمِ‌ ۵
تَعْلَمُهُمْ‌ ۱
نَعْلَمُهُمْ‌ ۱
بِعِلْمِ‌ ۱
تَعْلَمُهَا ۱
عَلِمْتَ‌ ۳
لَتَعْلَمُ‌ ۱
يُعَلِّمُکَ‌ ۱
لِنُعَلِّمَهُ‌ ۱
عَلَّمَنِي‌ ۱
بِعَالِمِينَ‌ ۱
عَلِمْنَا ۶
عَلَّمْنَاهُ‌ ۴
عَلِمْتُمْ‌ ۳
عَلَّمْتَنِي‌ ۱
سَيَعْلَمُ‌ ۲
عِلْمُ‌ ۵
لِيَعْلَمُوا ۲
مَعْلُومٌ‌ ۴
مَعْلُومٍ‌ ۵
الْمَعْلُومِ‌ ۲
عَلاَمَاتٍ‌ ۱
الْعِلْمَ‌ ۱۰
تُعَلِّمَنِ‌ ۱
عُلِّمْتَ‌ ۱
فَسَيَعْلَمُونَ‌ ۲
لَتَعْلَمُنَ‌ ۲
فَسَتَعْلَمُونَ‌ ۳
عَالِمِينَ‌ ۲
مَعْلُومَاتٍ‌ ۱
لَعَلِيمٌ‌ ۱
لِيُعْلَمَ‌ ۱
عِلْمِي‌ ۱
يَعْلَمَهُ‌ ۱
عُلَمَاءُ ۱
عُلِّمْنَا ۱
عِلْمُهُمْ‌ ۱
لَيَعْلَمُ‌ ۱
لِتَعْلَمَ‌ ۱
عَلِمْتُ‌ ۱
فَعَلِمُوا ۱
يَعْلَمْ‌ ۳
فَلَيَعْلَمَنَ‌ ۱
لَيَعْلَمَنَ‌ ۳
الْعَالِمُونَ‌ ۱
لِلْعَالِمِينَ‌ ۱
الْعُلَمَاءُ ۱
عَلِمَتِ‌ ۱
عَالِمَ‌ ۱
کَالْأَعْلاَمِ‌ ۲
لَعِلْمٌ‌ ۱
مُعَلَّمٌ‌ ۱
فَعَلِمَ‌ ۲
تَعْلَمُوهُمْ‌ ۱
سَيَعْلَمُونَ‌ ۳
عَلِمْتُمُوهُنَ‌ ۱
لَنَعْلَمُ‌ ۱
عَلِمَتْ‌ ۲

ریشه‌های مرتبط