ریشه حمل: تفاوت میان نسخهها
از الکتاب
Added root proximity by QBot
(افزودن نمودار دفعات) |
(Added root proximity by QBot) |
||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
=== قاموس قرآن === | === قاموس قرآن === | ||
(به فتح اوّل) برداشتن باروبار. [طلاق:6] بر آنها خرجى دهيد تا بار خويش را بگذارند. حمل (به كسر اوّل) بار ظاهرى مثل باريكه بر دوش گيرند مثل [يوسف:72] پيمانه پادشاه را مىجوئيم هر كه آن را بياورد براى اوست يك بار شتر و من به آن عهده دارم . راغب گويد: حمل يك معنى دارد و در چيزهاى بسيار بكار مىرود فعل آن در همه يكى است ولى در ظاهر حمل مىشود مثل باريكه بر دوش گيرند حمل (به كسر اوّل) گفتهاند و به اشيائيكه در باطن حمل مىشوند مثل فرزند در شكم، آب در ابر، ميوه بر درخت، حمل (به فتح اوّل) گفتهاند . طبرسى ذيل آيه 72 يوسف فرموده: حمل به كسر اوّل بار منفصل و به فتح اوّل بار متصل است. در صحاح از ابن سكيّت نقل مىكند: حمل (به فتح) آن است كه در شكم و بر درخت باشد و حمل (به كسر) آن است كه بر سر يا دوش باشد . ولى فعل آن دربار متّصل و منفصل و معنوى يكسان است مثل [احقاف:15] و مثل [ طه: 111] و مثل [حاقّه :11]. * [طه:101]، [فاطر:18]. در اين دو آيه مراد از حمل (به كسر اوّل)بار گناه است ولى چرا حمل گفته شده بنابر آنچه از اهل لغت نقل شد لازم بود حمل (به فتح) گفته شود زيرا گناه بار متصل و بار معنوى است ؟ بايد دانست گناه بار منفصل و مانند بار بر دوش است گرچه در دنيا مجسّم و محسوس نيست، آيات [زلزله:7-8-9]، [بقره:167]، [آل عمران:30] مجسّم و محسوس بودن آن را روشن مىكند على هذا بايد به آن حمل (به كسر) گفته شود چنانكه در قرآن مجيد آمده است. آيه گذشته خود از دلائل روشن اين مسئله است و ما قبل آن چنين است «مَنْ اَعْرَضَ عَنْهذ فَاِنَّهُ يَحْمِلُ يَوْمَ الْقِيمَةِ وِزْراً. خالِدينَ فيهِ وَ ساءَلَهُمْ يَوْمَ االْقِيمَةِ حِمْلاً» ضمير «فيه» به «وزر» راجع است يعنى آنها در آن وزر ابدىاند على هذا وزر يك موجود خارجى است أ پس آن بار منفصل مىباشد . * [ذاريات:1-3]. در (ج ر ى) گذشت كه مراد از حاملات ابرهاى حامل باران و بخار آب اند و نيز از كتاب آغاز و انجام جهان نقل شد كه حاملات را باتمها حمل كرده است رجوع شود به «جرى». * «تحميل. بار كردن. [جمعه:5] يعنى تورات بر آنها بار شده و به آنها بار شده و به آنهاداده شده است [بقره:286] پروردگار ما آنچه را كه طاقت نداريم بر ما بار مكن *حمولة: شتريكه بر آن بار نهند، اسم جمع است و از لفظ خود مفرد ندارد (مجمع) [انعام:142] و از چهار پايان بار بردار و كوچك از آنها به شما داد بخوريد از آنچه خدا روزى داده است . * [عنكبوت:60] در الميزان فرموده: حمل رزق ذخيره آن است كه انسان و از حيوانات مورچه، زنبور عسل و موش ذخيره مىكند. احتمال: به معنى حمل است (اقرب) [رعد:17]، [نساء:112] ممكن است احتمال براى طلب يا مبالغه باشد كه اين دو از معناى افتعال اند. معنى دو آيه چنين مىشود: سيل به شدّت كف بلندى برداشت حقّا كه بهتان و گناه آشكار را برخود بار كرده است . | (به فتح اوّل) برداشتن باروبار. [طلاق:6] بر آنها خرجى دهيد تا بار خويش را بگذارند. حمل (به كسر اوّل) بار ظاهرى مثل باريكه بر دوش گيرند مثل [يوسف:72] پيمانه پادشاه را مىجوئيم هر كه آن را بياورد براى اوست يك بار شتر و من به آن عهده دارم . راغب گويد: حمل يك معنى دارد و در چيزهاى بسيار بكار مىرود فعل آن در همه يكى است ولى در ظاهر حمل مىشود مثل باريكه بر دوش گيرند حمل (به كسر اوّل) گفتهاند و به اشيائيكه در باطن حمل مىشوند مثل فرزند در شكم، آب در ابر، ميوه بر درخت، حمل (به فتح اوّل) گفتهاند . طبرسى ذيل آيه 72 يوسف فرموده: حمل به كسر اوّل بار منفصل و به فتح اوّل بار متصل است. در صحاح از ابن سكيّت نقل مىكند: حمل (به فتح) آن است كه در شكم و بر درخت باشد و حمل (به كسر) آن است كه بر سر يا دوش باشد . ولى فعل آن دربار متّصل و منفصل و معنوى يكسان است مثل [احقاف:15] و مثل [ طه: 111] و مثل [حاقّه :11]. * [طه:101]، [فاطر:18]. در اين دو آيه مراد از حمل (به كسر اوّل)بار گناه است ولى چرا حمل گفته شده بنابر آنچه از اهل لغت نقل شد لازم بود حمل (به فتح) گفته شود زيرا گناه بار متصل و بار معنوى است ؟ بايد دانست گناه بار منفصل و مانند بار بر دوش است گرچه در دنيا مجسّم و محسوس نيست، آيات [زلزله:7-8-9]، [بقره:167]، [آل عمران:30] مجسّم و محسوس بودن آن را روشن مىكند على هذا بايد به آن حمل (به كسر) گفته شود چنانكه در قرآن مجيد آمده است. آيه گذشته خود از دلائل روشن اين مسئله است و ما قبل آن چنين است «مَنْ اَعْرَضَ عَنْهذ فَاِنَّهُ يَحْمِلُ يَوْمَ الْقِيمَةِ وِزْراً. خالِدينَ فيهِ وَ ساءَلَهُمْ يَوْمَ االْقِيمَةِ حِمْلاً» ضمير «فيه» به «وزر» راجع است يعنى آنها در آن وزر ابدىاند على هذا وزر يك موجود خارجى است أ پس آن بار منفصل مىباشد . * [ذاريات:1-3]. در (ج ر ى) گذشت كه مراد از حاملات ابرهاى حامل باران و بخار آب اند و نيز از كتاب آغاز و انجام جهان نقل شد كه حاملات را باتمها حمل كرده است رجوع شود به «جرى». * «تحميل. بار كردن. [جمعه:5] يعنى تورات بر آنها بار شده و به آنها بار شده و به آنهاداده شده است [بقره:286] پروردگار ما آنچه را كه طاقت نداريم بر ما بار مكن *حمولة: شتريكه بر آن بار نهند، اسم جمع است و از لفظ خود مفرد ندارد (مجمع) [انعام:142] و از چهار پايان بار بردار و كوچك از آنها به شما داد بخوريد از آنچه خدا روزى داده است . * [عنكبوت:60] در الميزان فرموده: حمل رزق ذخيره آن است كه انسان و از حيوانات مورچه، زنبور عسل و موش ذخيره مىكند. احتمال: به معنى حمل است (اقرب) [رعد:17]، [نساء:112] ممكن است احتمال براى طلب يا مبالغه باشد كه اين دو از معناى افتعال اند. معنى دو آيه چنين مىشود: سيل به شدّت كف بلندى برداشت حقّا كه بهتان و گناه آشكار را برخود بار كرده است . | ||
===ریشههای [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
ه:100, من:84, ها:75, ما:67, ف:64, على:59, هم:54, ل:52, حمل:48, نا:42, ب:42, لا:38, کم:38, ان:36, فى:33, ک:29, وضع:28, هن:28, انن:27, قوم:26, الذين:25, قد:25, قول:24, مثل:24, اول:23, يوم:23, وزر:22, کون:22, انس:22, ثقل:21, کلل:20, لم:19, ربب:19, الله:19, الى:19, رئى:19, ذات:19, ايى:18, خطء:18, ثم:18, اله:18, ى:18, ذرر:17, الا:17, يى:17, شىء:17, نفخ:17, انث:17, کره:17, فلک:16, نوح:16, رزق:16, او:16, وله:16, لما:16, رضع:16, ملک:16, مع:16, امر:16, جرى:15, امم:15, ذرو:15, حتى:15, اکل:15, اثم:15, قدر:15, موه:15, عظم:15, عرش:15, توراة:15, بهت:15, امن:15, خفف:15, ولد:15, حمر:15, اذا:14, حين:14, اتى:14, ظلم:14, اوى:14, جعل:14, فضل:14, لو:14, آدم:14, فوق:14, يا:14, ظهر:14, نور:14, اجل:14, جبل:14, غشى:14, شفق:14, کذب:14, صور:14, هما:14, سکر:14, علم:14, اصر:14, ائى:14, ارض:14, وحد:14, بين:14, اهل:14, جىء:14, رحم:14, قضى:13, غشو:13, هدى:13, وجد:13, نفق:13, مرر:13, سفر:13, زوج:13, لئک:13, عمل:13, دعو:13, دکک:13, الک:13, طوع:13, اذ:13, سيل:13, عن:13, تبع:13, سوء:13, فصل:13, رسل:13, سرف:13, حيض:13, اخر:13, عين:13, وکل:13, بئس:13, لهث:13, وهن:13, سرح:13, ثلث:13, شهر:13, ربو:13, حسن:13, قبل:13, فرش:12, سبل:12, وقى:12, ابى:12, نعم:12, حطب:12, لکن:12, بعر:12, ولى:12, وصى:12, خلد:12, ذا:12, هارون:12, سطر:12, دبب:12, نن:12, طغى:12, کلب:12, صحب:12, وقر:12, تنور:12, انا:12, ن:12, رئس:12, ترک:12, مرء:12, روح:12, جيد:12, بنو:12, سبح:12, رجو:12, خيب:12, لهب:12, کفر:12, زبد:12, کمم:12, زين:12, فور:12, اللائى:12, طغو:12, حبب:12, برء:12, حول:12, ذلک:12, کسب:12, کرم:12, نبو:12, برر:12, کاين:11, حبل:11, ذو:11, يسر:11, لوح:11, کمل:11, بلد:11, سمو:11, بلغ:11, اخذ:11, نبذ:11, بحر:11, ودى:11, غيض:11, طوق:11, موسى:11, فرط:11, شحم:11, خبز:11, حوى:11, مريم:11, جمل:11, صلح:11, حشر:11, عرض:11, لقى:11, نزل:11, دون:11, صلى:11, هو:11, زعم:11, دسر:11, قسم:11, غير:11, جرم:11, ثمر:11, شحن:11, خلق:11, صدر:11, طير:11, عبد:11, وهى:11, مسد:11, ابراهيم:11, حيى:11, قذف:11, رمى:11, نطف:11, وعد:11, ثنى:11, س:11, صوع:11, وجه:11, حرم:11, ضيق:11, کثر:11, خلط:11, فيض:11, خرج:11, ذکر:11, زيد:11, قرب:11, نسى:11, حمد:11, جهل:11, وقد:11, اسرائيل:11, شکر:11, عذب:11, خلف:10, اياکم:10, قصو:10, ثمن:10, طيب:10, خمر:10, حسر:10, فقد:10, حوج:10, عنى:10, غنم:10, هوى:10, عفو:10, ذهل:10, عنو:10, شدد:10, سئل:10, ترب:10, اذى:10, فرى:10, سوع:10, عصر:10, ضرر:10, عدد:10, سکن:10, دمع:10, بقر:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == |