تفسیر:نمونه جلد۲ بخش۷۳: تفاوت میان نسخه‌ها

__TOC__

<span id='link245'><span>

==آيه و ترجمه ==

ترجمه :

۲۶۱ - كسانى كه اموال خود را در راه خدا انفاق مى كنند، همانند بذرى هستند كه هفت خوشه بروياند، كه در هر خوشه ، يكصد دانه باشد، و خداوند آن را براى هر كس بخواهد (و شايستگى داشته باشد)، دو يا چند برابر مى كند، و خدا (از نظر قدرت و رحمت ،) وسيع ، و (به همه چيز) داناست .

<span id='link249'><span>

==آيه و ترجمه ==

ترجمه :

۲۶۲ - كسانى كه اموال خود را در راه خدا انفاق مى كنند، سپس به دنبال انفاقى كه كرده اند، منت نميگذارند و آزارى نميرسانند، پاداش آنها نزد پروردگارشان (محفوظ) است ، و نه ترسى دارند، و نه غمگين مى شوند.

<span id='link252'><span>

==آيه و ترجمه ==

ترجمه :

۲۶۳ - گفتار پسنديده (در برابر نيازمندان )، و عفو (و گذشت از خشونتهاى آنها)، از بخششى كه آزارى به دنبال آن باشد، بهتر است ، و خداوند، بى نياز و بردبار است .

و نيز ممكن است جمله مزبور اشاره به اين باشد كه خداوند از انفاقهاى شما بى نياز است و آنچه انجام مى دهيد به سود خود شما است ، بنابراين منتى بر كسى نداريد به علاوه او در برابر خشونتهاى شما بردبار است و در عقوبت عجله نميكند تا بيدار شويد و خود را اصلاح كنيد.

[[رده:تفسیر نمونه]]