۱۳٬۶۷۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۸ بخش۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←مراد از «موازين» و معناى «ثقل موازين» در جمله: «فمن ثقلت موازينه»
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۲۰۴: | خط ۲۰۴: | ||
==مراد از «موازين» و معناى «ثقل موازين» در جمله: «فمن ثقلت موازينه»== | ==مراد از «موازين» و معناى «ثقل موازين» در جمله: «فمن ثقلت موازينه»== | ||
«'''فمن ثقلت موازينه'''» - | «'''فمن ثقلت موازينه'''» - «موازين» بنابر بيانى كه گذشت، جمع «ميزان» است. آيه «۴۷» سوره «انبياء» هم كه قبلا ذكر شد، اين معنا را تأييد مى كند. و اگر به آن معنايى باشد كه جمهور مفسران گفته اند، مناسب تر آن است كه «موازين»، جمع «موزون» باشد، و لو اين كه با صرف نظر از معنايى كه ما براى ميزان كرديم، ممكن هم هست آن را به اعتبار تعدد اعمالى كه سنجيده مى شود، جمع «ميزان» گرفت، و بدين وسيله معنايى را كه مفسران كرده اند، توجيه نموده، ليكن تصور اين كه ميزان با حسنات سنگين و با سيئات سبك شود، مشكل است. زيرا چنين چيزى كه با حسنات سنگين و با سيئات سبك شود، تصور ندارد. | ||
علاوه بر | علاوه بر اين كه «حق» را صفت «وزن» گرفتن صحيح نيست. زيرا «حق» كه همان «قسط» و «عدل» مى باشد، صفت خداوندى است كه اعمال را وزن مى كند، نه صفت وزن. به شهادت اين كه مى فرمايد: «و نضع الموازين القسط...». چون ظاهر جمله «فلا تظلم...» اين است كه خداوند به آنان ظلم نمى كند، نه ميزان. پس عدالت صفت خدا است، نه صفت ميزان - دقت فرماييد. | ||
غفلت از همين | غفلت از همين نكته، مفسران را بر آن داشته كه به نوعى از تجوز، «ثقل موازين» را به رجحان اعمال تفسير كرده، آن را چنين معنا كنند كه: | ||
«در روز قيامت، سنجش، عادلانه است. پس كسى كه اعمالش به خاطر غلبه حسناتش رجحان داشته باشد، رستگار و كسى كه اعمالش به خاطر غلبه سيئاتش رجحان داشته باشد، او از زيانكاران خواهد بود، و به سبب ظلمى كه به آيات ما كردند، سرمايه هاى شان كه همان نفس شان است، از دست مى رود». | |||
از آيه شريفه بر مى آيد كه چنين چيزى در روز قيامت | از اين مفسران سؤال مى شود: آن ملاك و محكى كه رجحان حسنات بر سيئات را - مخصوصا در آن جا كه كسى هم حسنه دارد و هم سيئه - معلوم مى كند، چيست؟ و با اين كه حسنات همه مثل هم نيستند و سيئات هم، همه از حيث زشتى و مفسده، در يك درجه نيستند، آن ملاكى كه غلبه يكى را بر ديگرى معلوم كند، كدام است؟ | ||
از آيه شريفه بر مى آيد كه چنين چيزى در روز قيامت هست، و يقينا ميزان عادلانه اى كه حجت را بر بندگان تمام كند، در كار هست. و يقينا آن ميزان چيزى است كه تنها حسنات بر آن مشتمل است نه سيئه، و در جايى كه از هر كدام تعدادى وجود داشته باشد، رجحان و غلبه يكى بر ديگرى به وسيله آن معلوم مى شود، بدون اين كه گزافى لازم آيد. | |||
و اين ها همه، مؤيد احتمال ما است كه گفتيم «ميزان»، همان «حق» است، و مراد از توزين عادلانه، همان است، و اعمال بندگان را به همان محك مى سنجند. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۱۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۱۴ </center> | ||
هر كس كه اعمالش مشتمل بر مقدار بيشترى از حق | هر كس كه اعمالش مشتمل بر مقدار بيشترى از حق بود، او رستگارتر است و هر كس ميزانش سبك بود، يعنى اعمالش مشتمل بر حق نبود، او از كسانى است كه نفس خود را باخته و خود را زيانكار ساخته اند و با ظلم به آيات خدا و تكذيب آن، چيزى براى خود باقى نگذاشته اند كه در مثل چنين روزى با آن، اعاشه و زندگى كنند. | ||
<span id='link8'><span> | <span id='link8'><span> | ||
