۱۳٬۸۰۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۷ بخش۳۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←حيات طيبه مؤمن، يك زندگى ممتاز از ديگر انسان هاست
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۱۰: | خط ۲۱۰: | ||
<span id='link240'><span> | <span id='link240'><span> | ||
==حيات طيبه | ==حيات طيبه مؤمن، يك زندگى ممتاز از ديگر انسان هاست == | ||
اين آن معنايى است كه هر كس آن را از آيه مى فهمد، ليكن اگر در اطراف آيه دقت و تامل بيشترى شود، معناى دقيق ترى از آن به دست مى آيد. زيرا مى بينيم كه خداى سبحان در كلام مجيد خود، به انسان هاى الهى حيات جاويدى را نسبت مى دهد كه با مردن سپرى نمى شود، و پس از مرگ هم، در تحت ولايت خدا محفوظ به حفظ او است. | اين آن معنايى است كه هر كس آن را از آيه مى فهمد، ليكن اگر در اطراف آيه دقت و تامل بيشترى شود، معناى دقيق ترى از آن به دست مى آيد. زيرا مى بينيم كه خداى سبحان در كلام مجيد خود، به انسان هاى الهى حيات جاويدى را نسبت مى دهد كه با مردن سپرى نمى شود، و پس از مرگ هم، در تحت ولايت خدا محفوظ به حفظ او است. | ||
| خط ۲۳۱: | خط ۲۳۱: | ||
شاهدش روايتى است كه شيعه و سنى، آن را از رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) نقل كرده اند كه فرمود: «هر كه عمل كند به آنچه كه عالم به آن است، خداوند علم به آنچه را هم كه نمى داند، روزی اش نموده، آنچه را هم كه نمى دانست، به او ياد مى دهد». جهت اين مطلب روشن است. زيرا وقتى روح ايمان در دل كسى جايگير شد، عقايد و اعمال او هم عوض شده، به صورتى كه مناسب با ايمان باشد، در مى آيد. عينا مانند ملكات نفسانى از قبيل فضايل و رذايل كه وقتى در نفس پيدا شد، رنگ اعمال را هم مناسب با خود مى سازد. | شاهدش روايتى است كه شيعه و سنى، آن را از رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) نقل كرده اند كه فرمود: «هر كه عمل كند به آنچه كه عالم به آن است، خداوند علم به آنچه را هم كه نمى داند، روزی اش نموده، آنچه را هم كه نمى دانست، به او ياد مى دهد». جهت اين مطلب روشن است. زيرا وقتى روح ايمان در دل كسى جايگير شد، عقايد و اعمال او هم عوض شده، به صورتى كه مناسب با ايمان باشد، در مى آيد. عينا مانند ملكات نفسانى از قبيل فضايل و رذايل كه وقتى در نفس پيدا شد، رنگ اعمال را هم مناسب با خود مى سازد. | ||
بعضى ديگر از | بعضى ديگر از مفسران در معناى آيه گفته اند: مراد از «نور»، ايمان و يا قرآن است. و اين معنا از سياق آيه به دور است. | ||
به هر | |||
وقتى حال | به هر حال، يكى از آثار اين نور را دين شمرده، كه مؤمن داراى اين نور در مسير زندگى اجتماعى كه مسير تاريك و پرتگاه عجيبى است، راه خود را پيدا نموده، از اعمال، آن عملى را انجام مى دهد كه در سعادت زندگی اش نافع باشد، و آن كارهايى كه برايش ضرر دارد، نمى كند. | ||
پس | |||
و عايد به آن است . | وقتى حال مؤمن چنين باشد، آيا او مثل كسى است كه در ظلمت هاى گمراهى و نداشتن نور ايمان به سر برده و از آن بيرون شدنى نيست؟ هرگز مثل او نيست. براى اين كه مرگ هيچ وقت اثر زندگى را ندارد، پس نبايد اميدوار بود كه كافر در عين كفرش، به سوى اعمالى كه براى آخرتش نافع باشد، هدايت شود. | ||
پس از آنچه گفته شد، روشن گرديد كه جمله «كمن مثله فى الظلمات...»، در تقدير: «هو فى الظلمات ليس بخارج منها» بوده، و مبتدايى كه همان ضمير «هو» باشد، حذف شده و ضمير مزبور، ضمير موصول (من) | |||
و عايد به آن است. بعضی ها گفته اند: تقديرش «كمن مثله مثل من هو فى الظلمات» بوده، و اين حرف جز كثرت تقدير، عيب ديگرى ندارد. | |||
