تفسیر:المیزان جلد۷ بخش۳۴: تفاوت میان نسخه‌ها

==رواياتى درباره معنای «مستقر» و «مستودع» در آيه شريفه ==

در كافى به سند خود از يونس از بعضى از شيعيان از حضرت ابى الحسن (عليهالسلام ) روايت كرده كه فرمود: خداوند انبياء را بر نبوت آفريده و آنان جز نبى نتوانند بود، و مؤ منين را هم بر ايمان آفريده ، آنان نيز جز مؤ من نتوانند بود، به مردمى ديگر ايمان را به عاريت داده كه اگر خواست تا به آخر براى ايشان باقى ميگذارد و اگر نخواست از آنان ميستاند، و در اين باره است كه مى فرمايد: «''' فمستقر و مستودع '''» . آنگاه فرمود: ايمان فلانى مستودع بود كه خداوند وقتى ديد كه به ما دروغ بست از او بازگرفت .

مؤ لف : در اينكه «''' مستقر '''» و «''' مستودع '''» دو قسم است روايات بسيارى در تفسير عياشى و همچنين در تفسير قمى از ائمه (عليهم السلام ) نقل شده ، و روايت بالا همه آنها را توجيه نموده و ميفهماند كه تفسير «''' مستقر '''» و «''' مستودع '''» به اين دو قسم ايمان از باب تطبيق كلى بر مصداق است .

و در تفسير عياشى از سعد بن سعيد ابى الاصبغ روايت شده كه گفت : من از امام صادق (عليهالسلام ) شنيدم كه در تفسير «''' مستقر '''» و «''' مستودع '''» مى فرمود: «''' مستقر '''» آن نطفهاى است كه از اصلاب تا به رحم با داشتن ايمان رسيده باشد، و «''' مستودع '''» آن نطفهاى است كه هنوز در رحمى قرار نگرفته باشد، چون چنين نطفهاى معلوم نيست تا موقع قرار گرفتن در رحم ايمانش باقى بماند، ممكن است به خاطر بعضى از عوامل از او سلب شود... .

و نيز در همان كتاب از سدير روايت شده كه گفت : در حضور حضرت ابا جعفر (عليهالسلام ) بودم ،

حمران از آنجناب از معناى «''' بديع السموات و الارض '''» پرسيد، حضرت در جوابش فرمود: خداوند تمام اشيا را به علم خود ابتكار كرد، نه اينكه الگوى آنها را از موجوداتى مثل آنها برداشته باشد، آسمانها و زمينها را آفريد در حالى كه قبلا هيچ آسمان و زمينى نبود. مگر نشنيدى كه خودش مى فرمايد: «''' و كان عرشه على الماء '''» .