۱۳٬۶۸۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
پس نبايد چيزى باشد كه دستخوش زوال گردد. و بنابراين ، اجرام فلكى كه دستخوش غروب مى شوند، شايستگى ندارند كه اسم «رب» بر آنها اطلاق شود و به طورى كه ملاحظه مى كنيد اين كلام برهانى است كه هم عوام آنرا مى فهمند و هم خواص. | پس نبايد چيزى باشد كه دستخوش زوال گردد. و بنابراين ، اجرام فلكى كه دستخوش غروب مى شوند، شايستگى ندارند كه اسم «رب» بر آنها اطلاق شود و به طورى كه ملاحظه مى كنيد اين كلام برهانى است كه هم عوام آنرا مى فهمند و هم خواص. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۷ صفحه : ۲۶۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۷ صفحه : ۲۶۱ </center> | ||
و ثالثا مفسر مزبور بين | و ثالثا مفسر مزبور بين «بزوغ» و «ظهور» خلط كرده و گفته است : ظهور، منافى با ربوبيت نيست ، بلكه مبناى ربوبيت بر آن است، زيرا يكى از صفات رب همين است كه ظاهر باشد. اين كلام ، خلط است ميان «ظهور» و «بزوغ» (طلوع ). و «بزوغ» به معناى ظهور بعد از خفا است ، و معلوم است كه اين نحو ظهور با ربوبيت منافات دارد. و در آيه شريفه، غير از بزوغ اسمى از ظهور ديگرى برده نشده است. | ||
پس سؤال از اين كه چرا مبناى كلام را بر «افول» قرار داد، نه بر بزوغ و طلوع بر جاى خود باقى | پس سؤال از اين كه چرا مبناى كلام را بر «افول» قرار داد، نه بر بزوغ و طلوع بر جاى خود باقى است، و توجيه مفسر سابق الذكر، جواب قانع كننده اى از اين سؤال نبود. و جواب همان است كه ما گفتيم . و خلاصه اش اين بود كه: مبناى كلام بر محبت و عدم محبت است ، نه بر افول. | ||
<span id='link129'><span> | <span id='link129'><span> | ||
==وجه اين كه ابراهيم «ع» افول را در احتجاج آورد، نه طلوع را == | ==وجه اين كه ابراهيم «ع» افول را در احتجاج آورد، نه طلوع را == |
ویرایش