۱۳٬۷۸۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←رواياتى راجع به معنای «مساجد» و علم غیب پيغمبر«ص» و امامان «ع»
| خط ۸۳: | خط ۸۳: | ||
<center> «'''بحث روایی'''» </center> | <center> «'''بحث روایی'''» </center> | ||
==رواياتى راجع به معنای «مساجد» و علم غیب | ==رواياتى راجع به معنای «مساجد» و علم غیب پيامبر«ص» و امامان «ع»== | ||
در تفسير عياشى، از امام جواد «عليه السلام» روايت كرده كه: معتصم (خليفۀ عباسى)، از بُريدن دست سارق پرسش نمود، كه از كجا بايد دستش را قطع كنند؟ فرمود: بايد از آخرين بند انگشتان قطع كنند، و كفِ دست را باقى بگذارند. معتصم پرسيد: دليل بر اين معنا چيست؟ فرمود: كلام رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» است كه فرمود: سجده بايد بر هفت موضع بدن واقع شود: پيشانى و دو كفِ دست و دو سرِ زانو و دو انگشت پا. پس اگر دست دزد را از مچ و يا از آرنج قطع كنند، دستى باقى نمى ماند تا با آن سجده كند. خداى تعالى هم فرموده: «أنّ المَسَاجِدَ لله»، و منظورش از «مساجد»، همان عضوهاى هفتگانه اى است كه بر آن سجده مى شود. و معناى جمله «فَلا تَدعُوا مَعَ اللّه أحداً» هم، همين است كه چيزى كه خاصِّ خدا است، نبايد قطع شود (تا آخر حديث). | در تفسير عياشى، از امام جواد «عليه السلام» روايت كرده كه: معتصم (خليفۀ عباسى)، از بُريدن دست سارق پرسش نمود، كه از كجا بايد دستش را قطع كنند؟ فرمود: بايد از آخرين بند انگشتان قطع كنند، و كفِ دست را باقى بگذارند. معتصم پرسيد: دليل بر اين معنا چيست؟ فرمود: كلام رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» است كه فرمود: سجده بايد بر هفت موضع بدن واقع شود: پيشانى و دو كفِ دست و دو سرِ زانو و دو انگشت پا. پس اگر دست دزد را از مچ و يا از آرنج قطع كنند، دستى باقى نمى ماند تا با آن سجده كند. خداى تعالى هم فرموده: «أنّ المَسَاجِدَ لله»، و منظورش از «مساجد»، همان عضوهاى هفتگانه اى است كه بر آن سجده مى شود. و معناى جمله «فَلا تَدعُوا مَعَ اللّه أحداً» هم، همين است كه چيزى كه خاصِّ خدا است، نبايد قطع شود (تا آخر حديث). | ||
