۱۳٬۷۵۱
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۱ - ۱۷ سوره جن
| (۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * | بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * | ||
قُلْ أُوحِىَ إِلىَّ أَنَّهُ استَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الجِْنِّ فَقَالُوا إِنَّا سمِعْنَا | |||
قُلْ أُوحِىَ إِلىَّ أَنَّهُ استَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الجِْنِّ فَقَالُوا إِنَّا سمِعْنَا قُرْآناً عجَباً(۱) | |||
وَ أَنَّهُ | |||
يَهْدِى إِلى الرُّشدِ فَئَامَنَّا بِهِ وَ لَن نُّشرِك بِرَبِّنَا أَحَداً(۲) | |||
وَ أَنَّهُ تَعَالى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتخَذَ صاحِبَةً وَ لا وَلَداً(۳) | |||
وَ أَنَّهُ كانَ يَقُولُ سفِيهُنَا عَلى اللَّهِ شططاً(۴) | وَ أَنَّهُ كانَ يَقُولُ سفِيهُنَا عَلى اللَّهِ شططاً(۴) | ||
وَ أَنَّا ظنَنَّا أَن لَّن تَقُولَ الإنس وَ الجِْنُّ عَلى اللَّهِ كَذِباً(۵) | وَ أَنَّا ظنَنَّا أَن لَّن تَقُولَ الإنس وَ الجِْنُّ عَلى اللَّهِ كَذِباً(۵) | ||
وَ أَنَّهُ كانَ رِجَالٌ مِّنَ الإنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِّنَ الجِْنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقاً(۶) | وَ أَنَّهُ كانَ رِجَالٌ مِّنَ الإنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِّنَ الجِْنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقاً(۶) | ||
وَ أَنهُمْ ظنُّوا كَمَا ظنَنتُمْ أَن لَّن يَبْعَث اللَّهُ أَحَداً(۷) | وَ أَنهُمْ ظنُّوا كَمَا ظنَنتُمْ أَن لَّن يَبْعَث اللَّهُ أَحَداً(۷) | ||
وَ أَنَّا لَمَسنَا السمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَت حَرَساً شدِيداً وَ شهُباً(۸) | وَ أَنَّا لَمَسنَا السمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَت حَرَساً شدِيداً وَ شهُباً(۸) | ||
وَ أَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنهَا مَقَاعِدَ لِلسمْع فَمَن يَستَمِع الاَنَ يجِدْ لَهُ شهَاباً رَّصداً(۹) | وَ أَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنهَا مَقَاعِدَ لِلسمْع فَمَن يَستَمِع الاَنَ يجِدْ لَهُ شهَاباً رَّصداً(۹) | ||
وَ أَنَّا لا نَدْرِى أَشرُّ أُرِيدَ بِمَن فى الاَرْضِ أَمْ أَرَادَ بهِمْ رَبهُمْ رَشداً(۱۰) | وَ أَنَّا لا نَدْرِى أَشرُّ أُرِيدَ بِمَن فى الاَرْضِ أَمْ أَرَادَ بهِمْ رَبهُمْ رَشداً(۱۰) | ||
وَ أَنَّا مِنَّا الصالِحُونَ وَ مِنَّا دُونَ ذَلِك كُنَّا طرَائقَ قِدَداً(۱۱) | وَ أَنَّا مِنَّا الصالِحُونَ وَ مِنَّا دُونَ ذَلِك كُنَّا طرَائقَ قِدَداً(۱۱) | ||
وَ أَنَّا ظنَنَّا أَن لَّن نُّعجِزَ اللَّهَ فى الاَرْضِ وَ لَن نُّعْجِزَهُ هَرَباً(۱۲) | وَ أَنَّا ظنَنَّا أَن لَّن نُّعجِزَ اللَّهَ فى الاَرْضِ وَ لَن نُّعْجِزَهُ هَرَباً(۱۲) | ||
وَ أَنَّا لَمَّا سمِعْنَا الهُْدَى | |||
وَ أَنَّا لَمَّا سمِعْنَا الهُْدَى آمَنَّا بِهِ فَمَن يُؤْمِن بِرَبِّهِ فَلا يخَاف بخْساً وَ لا رَهَقاً(۱۳) | |||
وَ أَنَّا مِنَّا الْمُسلِمُونَ وَ مِنَّا الْقَاسِطونَ فَمَنْ أَسلَمَ فَأُولَئك تحَرَّوْا رَشداً(۱۴) | وَ أَنَّا مِنَّا الْمُسلِمُونَ وَ مِنَّا الْقَاسِطونَ فَمَنْ أَسلَمَ فَأُولَئك تحَرَّوْا رَشداً(۱۴) | ||
وَ أَمَّا الْقَاسِطونَ فَكانُوا لِجَهَنَّمَ حَطباً(۱۵) | وَ أَمَّا الْقَاسِطونَ فَكانُوا لِجَهَنَّمَ حَطباً(۱۵) | ||
وَ أَلَّوِ استَقَامُوا عَلى الطرِيقَةِ لاَسقَيْنَاهُم مَّاءً غَدَقاً(۱۶) | وَ أَلَّوِ استَقَامُوا عَلى الطرِيقَةِ لاَسقَيْنَاهُم مَّاءً غَدَقاً(۱۶) | ||
لِّنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَ مَن يُعْرِض عَن ذِكْرِ رَبِّهِ يَسلُكْهُ عَذَاباً صعَداً(۱۷) | لِّنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَ مَن يُعْرِض عَن ذِكْرِ رَبِّهِ يَسلُكْهُ عَذَاباً صعَداً(۱۷) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۵۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۵۸ </center> | ||
| خط ۷۲: | خط ۸۹: | ||
<span id='link41'><span> | <span id='link41'><span> | ||
==شگفتى طایفه اى از جنّ، از | ==شگفتى طایفه اى از جنّ، از شنیدن آیات قرآن كريم == | ||
«'''قُلْ أُوحِىَ إِلىَّ أَنَّهُ استَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الجِْنِّ فَقَالُوا إِنَّا سمِعْنَا قُرْءَاناً عجَباً يهْدِى إِلى الرُّشدِ'''»: | «'''قُلْ أُوحِىَ إِلىَّ أَنَّهُ استَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الجِْنِّ فَقَالُوا إِنَّا سمِعْنَا قُرْءَاناً عجَباً يهْدِى إِلى الرُّشدِ'''»: | ||
| خط ۸۵: | خط ۱۰۲: | ||
<span id='link42'><span> | <span id='link42'><span> | ||
==گفتاری پیرامون جنّ: (آنچه درباره | ==گفتاری پیرامون جنّ: (آنچه درباره جنّ، در قرآن آمده است)== | ||
كلمه «جِن» به معناى نوعى از مخلوقات خداست كه از حواس ما مستورند، و قرآن كريم، وجود چنين موجوداتى را تصديق كرده، و در آن باره مطالبى بيان كرده: | كلمه «جِن» به معناى نوعى از مخلوقات خداست كه از حواس ما مستورند، و قرآن كريم، وجود چنين موجوداتى را تصديق كرده، و در آن باره مطالبى بيان كرده: | ||
| خط ۱۴۸: | خط ۱۶۵: | ||
اين آيه اعترافى است از جنيان به اين كه خيال كرده بودند انس و جن، هرچه مى گويند، راست است، و هرگز عليه خدا دروغ نمى گويند. در نتيجه، وقتى به مشركان برخوردند و از ايشان شنيدند كه نسبت داشتن زن و فرزند به خدا مى دهند، باور كردند، و آن وقت به آن نسبت هاى ناروا ايمان آورده، در نتيجه مثل خود آنان مشرك شدند، و همچنان در شرك بودند، تا اين كه قرآن را شنيدند، و حقيقت برايشان روشن گرديد. و اين اعتراف جنّيان، در حقيقت تكذيب مشركان انسى و جنّى است. | اين آيه اعترافى است از جنيان به اين كه خيال كرده بودند انس و جن، هرچه مى گويند، راست است، و هرگز عليه خدا دروغ نمى گويند. در نتيجه، وقتى به مشركان برخوردند و از ايشان شنيدند كه نسبت داشتن زن و فرزند به خدا مى دهند، باور كردند، و آن وقت به آن نسبت هاى ناروا ايمان آورده، در نتيجه مثل خود آنان مشرك شدند، و همچنان در شرك بودند، تا اين كه قرآن را شنيدند، و حقيقت برايشان روشن گرديد. و اين اعتراف جنّيان، در حقيقت تكذيب مشركان انسى و جنّى است. | ||
==مراد از پناهنده شدن مردانى از | ==مراد از پناهنده شدن مردانى از إنس، به مردانى از جنّ== | ||
«'''وَ أَنَّهُ كانَ رِجَالٌ مِّنَ الإنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِّنَ الجِْنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقاً'''»: | «'''وَ أَنَّهُ كانَ رِجَالٌ مِّنَ الإنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِّنَ الجِْنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقاً'''»: | ||
| خط ۱۹۲: | خط ۲۰۹: | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۶۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۶۸ </center> | ||
==توضيح معناى قول مؤمنان جنّى | ==توضيح معناى قول مؤمنان جنّى== | ||
وَ أَنَّا مِنَّا | «'''وَ أَنَّا مِنَّا الصّالِحُونَ وَ مِنَّا دُونَ ذَلِك كُنَّا طرَائقَ قِدَداً'''»: | ||
كلمه «صلاح» به معناى شايستگى است، در مقابل كلمه «طلاح» كه به معناى ناشايستگى است. و مراد از «دُونَ ذَلك» - به طورى كه گفته شده - رتبه اى پايين تر و نزديك به رتبه صالحان است. وليكن آنچه به نظر ما ظهور دارد، اين است كه: كلمه «دُونَ» به معناى غير است. خواسته اند بگويند: بعضى از ما صالح اند، و بعضى ديگر غير صالح. مؤيد اين ظهور جمله بعد است كه مى فرمايد: «كُنّا طَرَائِقَ قِدَداً»، ما داراى مسلك هاى متفرق بوديم، و اين عبارت بر تفرقه و تشتت دلالت دارد. | |||
و كلمه «طَرَائِق» جمع طريقه است كه به معناى روش هايى است كه مورد عمل واقع شده باشد، و كلمه «قِدَد» جمع «قده» است، كه از مصدر «قد» و به معناى قطعه است. و اگر طرائق را به وصف قدد توصيف كرد، به اين مناسبت بود كه هر يك از آن طريقه ها، مقطوع از طريقه ديگر است، و سالك خود را به هدفى غير هدف ديگرى مى رساند. آن مفسّرى هم كه كلمه «قِدَد» را به راه هاى متفرق تفسير كرده، برگشت كلامش به همين معنا است. | |||
و ظاهرا مراد از كلمه | و ظاهرا مراد از كلمه «الصَالِحُون»، صالحان به حسب طبع اولى است، آن هايى كه در معاشرت و معامله طبعا اشخاصى سازگارند، نه صالحان به حسب ايمان. چون اگر منظور صلاحيت به حسب ايمان بود، مناسب تر آن بود كه اين آيه، بعد از آيه «وَ أنّا لَمّا سَمِعنَا الهُدى آمنّا بِهِ...» قرار گيرد، كه در آن، سخن از ايمان آوردن بعد از شنيدن هدايت رفته است. | ||
بعضى از | بعضى از مفسران گفته اند: «طَرائِق قِدَداً» اگر به فتحه خوانده مى شود، به خاطر ظرفيت است، و حرف «فِى» در تقدير است. در حقيقت «فِى طَرائِق قِدَدا» بوده، يعنى در مذاهب متفرق. | ||
بعضى ديگر گفته اند: فتحه آن به خاطر حذف مضاف است و تقدير آن | بعضى ديگر گفته اند: فتحه آن به خاطر حذف مضاف است و تقدير آن «ذَوِى طرَائِق قِدَداً - صاحبان راه هاى متفرق» بوده. اين احتمال هم بعيد نيست كه جمله مذكور، استعاره باشد و خواسته باشند خودشان را در اختلاف و تضادى كه دارند، تشبيه به طرقى كنند كه هر يك سر از جايى جداگانه در مى آورد. | ||
و معناى آيه اين است كه : بعضى از ما صالحان بالطبع هستند و بعضى غير | و معناى آيه اين است كه: بعضى از ما صالحان بالطبع هستند و بعضى غير صالح اند، و ما در مذاهب مختلف بوديم (بنا بر اين كه «فى» در تقدير بگيريم)، و يا صاحب مذاهب مختلف بودیم، (بنابر اين كه كلمه «ذَوى» را تقدير بگيريم)، و يا ما خودمان مثل راه هاى بريده از هم هستيم، كه هر كدام از يك جا سر در مى آورد. (بنا بر اين كه جمله استعاره باشد). | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۶۹ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۶۹ </center> | ||
وَ أَنَّا ظنَنَّا أَن لَّن نُّعجِزَ اللَّهَ فى الاَرْضِ وَ لَن نُّعْجِزَهُ هَرَباً | «'''وَ أَنَّا ظنَنَّا أَن لَّن نُّعجِزَ اللَّهَ فى الاَرْضِ وَ لَن نُّعْجِزَهُ هَرَباً'''»: | ||
در | در اين جا، كلمه «ظَن» كه «ظَنَنّا» ماضى آن است، به معناى علم يقينى است. و مناسب تر آن است كه مراد از اين كه گفتند: «لَن نُعجِزَ اللّه فِى الأرض» اين باشد كه نمى توانيم در زمين از راه فساد در ارض، جلو خواست خدا را بگيريم، و او را عاجز سازيم، و نگذاريم نظامى كه در زمين جارى كرده، جارى شود. چون افساد خود آنان هم اگر محقق شود، تازه يكى از مقدرات خود خدا است، نه اين كه خدا را عاجز ساخته باشند. و نيز مراد از جمله «وَ لَن نُعجِزَهُ هَرَباً» اين باشد كه اگر خدا بخواهد ما را دستگير كند، نمى توانيم از چنگ او بگريزيم، و او نتواند به ما دست يابد. | ||
ولى بعضى از | ولى بعضى از مفسران گفته اند: معناى جمله اول اين است كه ما تا چندى كه در زمين هستيم، نمى توانيم خدا را عاجز سازيم. و معناى جمله دوم اين است كه نمى توانيم به آسمان بگريزيم. در نتيجه معناى آيه اين است كه: نه در زمين مى توانيم خدا را عاجز كنيم و نه در آسمان. ليكن خواننده خود مى داند كه اين معنا درست نيست. | ||
وَ أَنَّا لَمَّا سمِعْنَا الهُْدَى ءَامَنَّا بِهِ فَمَن يُؤْمِن بِرَبِّهِ فَلا يخَاف بخْساً وَ لا رَهَقاً | «'''وَ أَنَّا لَمَّا سمِعْنَا الهُْدَى ءَامَنَّا بِهِ فَمَن يُؤْمِن بِرَبِّهِ فَلا يخَاف بخْساً وَ لا رَهَقاً'''»: | ||
منظور از كلمه | منظور از كلمه «هُدى»، قرآن است، به اين اعتبار كه متضمن هدايت است. و كلمه «بَخس» به معناى نقص است، اما نه هر نقصى، بلكه نقص بر سبيل ظلم. و كلمه «رَهَق»، به معناى فرا گرفتن و احاطه كردن ناملايمات به انسان است. | ||
