۱۴٬۰۶۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۴: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←مراد از اين كه فرمود: «شما را چون نبات از زمين رويانيد»
| خط ۱۲۴: | خط ۱۲۴: | ||
«'''ثمَّ يُعِيدُكمْ فِيهَا وَ يُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجاً'''»: | «'''ثمَّ يُعِيدُكمْ فِيهَا وَ يُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجاً'''»: | ||
منظور از «برگرداندن به زمين» اين است كه شما را مى ميراند، و در قبر مى كند. و منظور از «اخراج» اين است كه روز قيامت براى جزا از قبر | منظور از «برگرداندن به زمين» اين است كه شما را مى ميراند، و در قبر مى كند. و منظور از «اخراج» اين است كه روز قيامت براى جزا از قبر بیرونتان مى آورد. پس آيه مورد بحث با آيه قبلی اش، مجموعا همان را مى خواهند افاده كنند كه آيه زير در مقام افاده آن است: | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۵۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۵۰ </center> | ||
و در اين كه فرمود: «وَ يُخرِجُكُم» و نفرمود: «ثُمّ يُخرِجُكُم»، اشاره است به اين كه اعاده شما به زمين و بيرون آوردنتان، در حقيقت يك عمل است، و اعاده، جنبۀ مقدمه را براى اخراج دارد. و انسان در دو حال اعاده و اخراج در يك عالَم است، آن هم عالَم حق است، همچنان كه در دنيا در عالَم غرور بود. | و در اين كه فرمود: «وَ يُخرِجُكُم» و نفرمود: «ثُمّ يُخرِجُكُم»، اشاره است به اين كه اعاده شما به زمين و بيرون آوردنتان، در حقيقت يك عمل است، و اعاده، جنبۀ مقدمه را براى اخراج دارد. و انسان در دو حال اعاده و اخراج در يك عالَم است، آن هم عالَم حق است، همچنان كه در دنيا در عالَم غرور بود. | ||
