تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۳۵: تفاوت میان نسخه‌ها

==(رواياتى درباره مراد از شفع و وتر، تسميه فرعون به ذى الاءوتاد، آورده شدن جهنم ،آمدن خدا، و...) ==

در مجمع البيان در تفسير آيه «'''و الشفع و الوتر'''» آمده كه بعضى گفته اند منظور از شفع ، خلق است ، چون فرموده : «'''و خلقناكم ازواجا'''»، و منظور از كلمه «'''وتر'''»، خداى تعالى است ، نقل از ابن عباس و عطيه عوفى و ابى صالح و مجاهد و اين تفسير روايت ابى سعيد خدرى است ، از رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم ). بعضى ديگر گفته اند شفع و وتر هر دو نمازند، بعضى شفع و بعضى وترند، و اين روايت ابن حصين است ، از رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم ).

بعضى ديگر گفته اند: شفع ، روز عيد قربان ، و وتر، روز عرفه است ، نقل از ابن عباس و عكرمه و ضحاك و (روايت جابراز رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم ) هم همين را مى گويد) و علت اينكه روز عيد را شفع خوانده اند اين است كه روز عرفه در حكم نظير ندارد، چون هيچ روزى ديگر مثل آن روز وقوف در عرفات واجب نيست ، ولى روز عيد در حكم ، كه همان كوچ كردن است نظير دارد. بعضى ديگر گفته اند شفع روز هشتم ذى الحجه يعنى روز ترويه است ، و وتر روز عرفه است ، و اين معنا از امام باقر و از امام صادق (عليهما السلام ) نقل شده .

مؤ لف : سه روايت اول را كه صاحب مجمع البيان از طرق اهل سنت نقل كرده مى توان جمع كرد، و گفت منافاتى بين آنها نيست ، چون هر سه در مقام يادآورى بعضى از مصاديق شفع و وتر بوده اند.