۱۳٬۸۵۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۳۴: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←دعوت به نظر در مظهر تدبير الهى
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
«'''وَ إِلى الاَرْضِ كَيْف سُطِحَت'''»: | «'''وَ إِلى الاَرْضِ كَيْف سُطِحَت'''»: | ||
و چرا به وضع خلقت زمين فكر نمى كنند كه چگونه گسترده شده، به طورى كه شايسته سٌكنا براى بشر گشته و نقل و انتقال در آن آسان، و انواع تصرفات صناعى كه انسان ها دارند در آن مسير گشته است؟ پس تدابير كلّى، همه اش بدون هيچ شكى مستند به خداى تعالى است. بنابراين، او ربّ آسمان و زمين و موجودات بين آن هاست. در نتيجه، ربّ عالَم انسانى هم اوست كه بر انسان ها واجب است ربوبيتش را گردن نهند، و يگانه در ربوبيتش بدانند و تنها او را بپرستند، و چگونه واجب نباشد با اين كه در پيش رويشان، عالَم آخرت و غاشيه را دارند كه به حسابشان رسيدگى شده، جزاى نيك و بدشان را مى بينند. | و چرا به وضع خلقت زمين فكر نمى كنند كه چگونه گسترده شده، به طورى كه شايسته سٌكنا براى بشر گشته و نقل و انتقال در آن آسان، و انواع تصرفات صناعى كه انسان ها دارند در آن مسير گشته است؟ پس تدابير كلّى، همه اش بدون هيچ شكى مستند به خداى تعالى است. | ||
بنابراين، او ربّ آسمان و زمين و موجودات بين آن هاست. در نتيجه، ربّ عالَم انسانى هم اوست كه بر انسان ها واجب است ربوبيتش را گردن نهند، و يگانه در ربوبيتش بدانند و تنها او را بپرستند، و چگونه واجب نباشد با اين كه در پيش رويشان، عالَم آخرت و غاشيه را دارند كه به حسابشان رسيدگى شده، جزاى نيك و بدشان را مى بينند. | |||
«'''فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَكّرٌ'''»: | «'''فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَكّرٌ'''»: | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۶: | ||
كلمۀ «مُصَيطِر» در اصل «مُسَيطر» با سين بوده، كه به معناى متسلط است، و جملۀ مورد بحث، بيان و تفسير جملۀ «إنّما أنت مُذَكّر» است. | كلمۀ «مُصَيطِر» در اصل «مُسَيطر» با سين بوده، كه به معناى متسلط است، و جملۀ مورد بحث، بيان و تفسير جملۀ «إنّما أنت مُذَكّر» است. | ||
==توضيحى راجع به استثناء «الّا مَن تَوَلّى وَ كَفَر» از «فَذّكّر إنّمَا أنتَ مُذّكّر»== | |||
«'''إِلّا مَن تَوَلّى وَ كَفَرَ'''»: | «'''إِلّا مَن تَوَلّى وَ كَفَرَ'''»: | ||
| خط ۸۲: | خط ۸۴: | ||
==بحث روایتی: (رواياتى ذيل آيات گذشته)== | |||
در مجمع البيان آمده كه ابوعبداللّه امام صادق «عليه السلام» فرمود: هر مسلمان ناصبى كه با على «عليه السلام» و دودمانش دشمنى مى ورزد، هرچند اهل عبادت و رياضت باشد، سرانجامش به اين آيه است كه مى فرمايد: «عَامِلَةٌ نَاصِبَة * تَصلى نَاراً حَامِيَة». | در مجمع البيان آمده كه ابوعبداللّه امام صادق «عليه السلام» فرمود: هر مسلمان ناصبى كه با على «عليه السلام» و دودمانش دشمنى مى ورزد، هرچند اهل عبادت و رياضت باشد، سرانجامش به اين آيه است كه مى فرمايد: «عَامِلَةٌ نَاصِبَة * تَصلى نَاراً حَامِيَة». | ||
| خط ۱۰۷: | خط ۱۰۷: | ||
مؤلّف: در سابق، يعنى در تفسير همين آيه از سوره اعراف، توضيح معناى اين حديث گذشت. و اين معنا در كتاب بصائر الدرجات نيز از امام صادق، و با سند نقل شده و كافى آن را از امام باقر و امام كاظم «عليهما السلام» و فقيه، آن را از امام هادى «عليه السلام»، در ضمن زيارت جامعه روايت كرده. | مؤلّف: در سابق، يعنى در تفسير همين آيه از سوره اعراف، توضيح معناى اين حديث گذشت. و اين معنا در كتاب بصائر الدرجات نيز از امام صادق، و با سند نقل شده و كافى آن را از امام باقر و امام كاظم «عليهما السلام» و فقيه، آن را از امام هادى «عليه السلام»، در ضمن زيارت جامعه روايت كرده. | ||
<center> '''* * *''' </center> | <center> '''* * *''' </center> | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۴۶۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۴۶۴ </center> | ||
<span id='link318'><span> | <span id='link318'><span> | ||
