۱۳٬۸۰۰
ویرایش
برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|||
(۱۶ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
<span id='link241'><span> | <span id='link241'><span> | ||
==بحث روایتی: (رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته) == | |||
== | |||
در الدرّ المنثور است كه سعيد بن منصور، فاريابى، عبد بن حميد، ابن جرير، ابن ابى حاتم، و حاكم (وى حديث را صحيح دانسته)، همگى از طريق على «عليه السلام»، در ذيل آيه «فَلَا أُقسِمُ بِالخُنَّسِ» روايت كرده اند كه فرمود: منظور ستارگانى هستند كه در شب خودنمايى نموده و «كنوس» مى كنند، و در روز پنهان گشته، «خنوس» مى كنند، و به چشم كسى نمى آيند. | در الدرّ المنثور است كه سعيد بن منصور، فاريابى، عبد بن حميد، ابن جرير، ابن ابى حاتم، و حاكم (وى حديث را صحيح دانسته)، همگى از طريق على «عليه السلام»، در ذيل آيه «فَلَا أُقسِمُ بِالخُنَّسِ» روايت كرده اند كه فرمود: منظور ستارگانى هستند كه در شب خودنمايى نموده و «كنوس» مى كنند، و در روز پنهان گشته، «خنوس» مى كنند، و به چشم كسى نمى آيند. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۳۶۲ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۳۶۲ </center> | ||
خط ۷۴: | خط ۷۲: | ||
و در تفسير قمى، در ذيل آيه «وَ اللَّيلِ إذَا عَسعَسَ» آمده: يعنى شب، هنگامى كه تاريك شود. «وَ الصُّبحِ إذَا تَنَفَّسَ»، يعنى روز هنگامى كه بالا مى آيد. | و در تفسير قمى، در ذيل آيه «وَ اللَّيلِ إذَا عَسعَسَ» آمده: يعنى شب، هنگامى كه تاريك شود. «وَ الصُّبحِ إذَا تَنَفَّسَ»، يعنى روز هنگامى كه بالا مى آيد. | ||
و در الدرّ المنثور است كه ابن عساكر، از معاوية بن قرة روايت آورده كه گفت: رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» به جبرئيل فرموده: پروردگارت چه ثناى جميلى از تو كرده، آن جا كه فرموده: «ذِى قُوّةٍ عِندَ ذِى العَرشِ مَكِينٍ مُطَاعٍ ثَمَّ | و در الدرّ المنثور است كه ابن عساكر، از معاوية بن قرة روايت آورده كه گفت: رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» به جبرئيل فرموده: پروردگارت چه ثناى جميلى از تو كرده، آن جا كه فرموده: «ذِى قُوّةٍ عِندَ ذِى العَرشِ مَكِينٍ * مُطَاعٍ ثَمَّ أمِین»، حال بگو ببينيم قوّت تو چگونه و امانت تو چيست؟ | ||
جبرئيل عرضه داشت: امّا قوّتم، نمونه اش، يكى اين است كه وقتى به سوى شهرهاى لوط - كه چهار شهر بود - مبعوث شدم، با اين كه در هر شهرى، صد هزار مرد جنگى غير از اطفال وجود داشت، سرزمينشان را از ريشه چنان كَندم و آن قدر بالا بردم كه حتى اهل آسمان، صداى مرغ هاى خانگى و پارس كردن سگ هاى آن شهرها را شنيدند. آنگاه از آن جا، شهر و سكنۀ آن را رها كردم و همه را كشتم. و امّا امانتم، اين است كه هيچ مأموريتى نيافتم كه چيزى از | جبرئيل عرضه داشت: امّا قوّتم، نمونه اش، يكى اين است كه وقتى به سوى شهرهاى لوط - كه چهار شهر بود - مبعوث شدم، با اين كه در هر شهرى، صد هزار مرد جنگى غير از اطفال وجود داشت، سرزمينشان را از ريشه چنان كَندم و آن قدر بالا بردم كه حتى اهل آسمان، صداى مرغ هاى خانگى و پارس كردن سگ هاى آن شهرها را شنيدند. آنگاه از آن جا، شهر و سكنۀ آن را رها كردم و همه را كشتم. و امّا امانتم، اين است كه هيچ مأموريتى نيافتم كه چيزى از آن، كم و يا زياد كنم. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۳۶۳ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۳۶۳ </center> | ||
مؤلّف: اين روايت خالى از اشكال نيست، و از سوى ديگر، اهل حديث، ابن عساكر را ضعيف دانسته اند. مخصوصا در احاديثى كه تنها خود او روايت كرده. | مؤلّف: اين روايت خالى از اشكال نيست، و از سوى ديگر، اهل حديث، ابن عساكر را ضعيف دانسته اند. مخصوصا در احاديثى كه تنها خود او روايت كرده. | ||
خط ۸۴: | خط ۸۲: | ||
مى گويد: پرسيدم: اُفُق مُبين چيست؟ فرمود: جايگاهى است در جلو عرش، كه در آن ها، نهرهايى است فراگير و در آن، جام هايى است به عدد ستارگان. | مى گويد: پرسيدم: اُفُق مُبين چيست؟ فرمود: جايگاهى است در جلو عرش، كه در آن ها، نهرهايى است فراگير و در آن، جام هايى است به عدد ستارگان. | ||
و در تفسير قمى، در حديثى كه نسبتش را به امام صادق «عليه السلام» داده، آمده كه در معناى آيه «وَ مَا هُوَ بِقَولِ شَيطَانٍ رَجِيمٍ» فرموده: منظور از آن، كاهنانى هستند كه در قريش بودند، و سخنان خود را به سخنان شيطان هايى نسبت مى دادند كه - به اصطلاح | و در تفسير قمى، در حديثى كه نسبتش را به امام صادق «عليه السلام» داده، آمده كه در معناى آيه «وَ مَا هُوَ بِقَولِ شَيطَانٍ رَجِيمٍ» فرموده: منظور از آن، كاهنانى هستند كه در قريش بودند، و سخنان خود را به سخنان شيطان هايى نسبت مى دادند كه - به اصطلاح خودآنان - همزاد آنان بودند، و ايشان به زبان آن همزادها سخن مى گفتند، و اين آيه شريفه مى فرمايد: «قرآن»، مانند سخنان كاهنان از سخنان شيطان هاى رانده شده نيست. | ||
<center | |||
<center> '''* * *''' </center> | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۳۶۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۳۶۴ </center> | ||
<span id='link242'><span> | <span id='link242'><span> | ||
<center> «'''سوره انفطار'''» </center> | <center>«'''سوره انفطار'''»</center> | ||
==آيات ۱ - ۱۹ سوره انفطار == | ==آيات ۱ - ۱۹ سوره انفطار== | ||
* سوره «انفطار»، مكّى است و نوزده آيه دارد. | * سوره «انفطار»، مكّى است و نوزده آيه دارد. | ||
بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * | بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * | ||
إِذَا السمَاءُ انفَطرَت (۱) | إِذَا السمَاءُ انفَطرَت (۱) | ||
وَ إِذَا | |||
وَ إِذَا الْكَوَاكِبُ انتَثرَت (۲) | |||
وَ إِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَت (۳) | وَ إِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَت (۳) | ||
وَ إِذَا الْقُبُورُ بُعْثرَت (۴) | وَ إِذَا الْقُبُورُ بُعْثرَت (۴) | ||
عَلِمَت نَفْسٌ مَّا قَدَّمَت وَ أَخَّرَت (۵) | عَلِمَت نَفْسٌ مَّا قَدَّمَت وَ أَخَّرَت (۵) | ||
يَا أَيهَا الإنسانُ مَا غَرَّك بِرَبِّك الْكرِيمِ(۶) | |||
الَّذِى خَلَقَك فَسوَّاك فَعَدَلَك (۷) | الَّذِى خَلَقَك فَسوَّاك فَعَدَلَك (۷) | ||
فى أَىّ صورَةٍ مَّا شاءَ رَكَّبَك (۸) | فى أَىّ صورَةٍ مَّا شاءَ رَكَّبَك (۸) | ||
كَلا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ(۹) | |||
وَ إِنَّ عَلَيْكُمْ لحََافِظِينَ(۱۰) | وَ إِنَّ عَلَيْكُمْ لحََافِظِينَ(۱۰) | ||
كِرَاماً كَاتِبِينَ(۱۱) | كِرَاماً كَاتِبِينَ(۱۱) | ||
يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ(۱۲) | يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ(۱۲) | ||
إِنَّ الاَبْرَارَ لَفِى نَعِيمٍ(۱۳) | إِنَّ الاَبْرَارَ لَفِى نَعِيمٍ(۱۳) | ||
وَ إِنَّ الْفُجَّارَ لَفِى جَحِيمٍ(۱۴) | وَ إِنَّ الْفُجَّارَ لَفِى جَحِيمٍ(۱۴) | ||
يَصلَوْنهَا يَوْمَ الدِّينِ(۱۵) | يَصلَوْنهَا يَوْمَ الدِّينِ(۱۵) | ||
وَ مَا هُمْ عَنهَا بِغَائبِينَ(۱۶) | وَ مَا هُمْ عَنهَا بِغَائبِينَ(۱۶) | ||
وَ مَا أَدْرَاك مَا يَوْمُ الدِّينِ(۱۷) | وَ مَا أَدْرَاك مَا يَوْمُ الدِّينِ(۱۷) | ||
ثمَّ مَا أَدْرَاك مَا يَوْمُ الدِّينِ(۱۸) | ثمَّ مَا أَدْرَاك مَا يَوْمُ الدِّينِ(۱۸) | ||
يَوْمَ لا تَمْلِك نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شيْئاً وَ الاَمْرُ يَوْمَئذٍ لِّلَّهِ(۱۹) | يَوْمَ لا تَمْلِك نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شيْئاً وَ الاَمْرُ يَوْمَئذٍ لِّلَّهِ(۱۹) | ||
خط ۲۶۰: | خط ۲۷۹: | ||
و نيز در تفسير آيه: «إنّ قُرآنَ الفَجرِ كَانَ مَشهُوداً»، اخبار بسيار زيادى از دو طريق شيعه و سنى رسيده كه دلالت دارد بر اين كه: نويسندگان نامۀ اعمال، هر روز بعد از غروب خورشيد بالا مى روند، و نويسندگانى ديگر نازل مى شوند، و اعمال شب را مى نويسند تا صبح شود؛ بعد از طلوع فجر صعود نموده، مجددا فرشتگان روز نازل مى شوند، و همين طور. | و نيز در تفسير آيه: «إنّ قُرآنَ الفَجرِ كَانَ مَشهُوداً»، اخبار بسيار زيادى از دو طريق شيعه و سنى رسيده كه دلالت دارد بر اين كه: نويسندگان نامۀ اعمال، هر روز بعد از غروب خورشيد بالا مى روند، و نويسندگانى ديگر نازل مى شوند، و اعمال شب را مى نويسند تا صبح شود؛ بعد از طلوع فجر صعود نموده، مجددا فرشتگان روز نازل مى شوند، و همين طور. | ||
و در آيه مورد بحث كه مى فرمايد: «يَعلَمُونَ مَا | و در آيه مورد بحث كه مى فرمايد: «يَعلَمُونَ مَا تَفعَلُونَ»، دلالتى بر اين معنا هست كه نويسندگان داناى به نيّات نيز هستند. چون مى فرمايد: آنچه انسان ها مى كنند مى دانند، و معلوم است كه بدون علم به نيّات، نمى توانند به خصوصيات افعال و عناوين آن ها، و اين كه خير است يا شر، حسنه است يا سيّئه علم پيدا كنند. پس معلوم مى شود ملائكه داناى به نيّات نيز هستند. | ||
«'''إِنَّ الاَبْرَارَ لَفِى نَعِيمٍ * وَ إِنَّ الْفُجَّارَ لَفِى جَحِيمٍ'''»: | «'''إِنَّ الاَبْرَارَ لَفِى نَعِيمٍ * وَ إِنَّ الْفُجَّارَ لَفِى جَحِيمٍ'''»: |
ویرایش