۱۳٬۷۱۱
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۲۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بيان اين كه «آيات عتاب»، به روشنى متوجه پيامبر «ص» نيست ...
| خط ۷: | خط ۷: | ||
<span id='link216'><span> | <span id='link216'><span> | ||
==بيان اين كه «آيات عتاب»، به روشنى متوجه پيامبر «ص» نيست ... == | ==بيان اين كه «آيات عتاب»، به روشنى متوجه پيامبر «ص» نيست ... == | ||
ليكن آيات سوره مورد بحث، دلالت روشنى ندارد بر اين كه مراد از شخص مورد عتاب، رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» است، بلكه صرفا خبرى مى دهد و انگشت روى صاحب خبر نمى گذارد. از اين بالاتر اين كه در اين آيات، شواهدى هست كه دلالت دارد بر اين كه منظور، غير رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» است. چون همه مى دانيم كه صفت «عبوس» از صفات رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» نبوده و آن جناب، حتّى با كفّار عبوس نمى كرده، تا چه رسد به مؤمنان رشد يافته. از اين كه بگذريم، اشكال سيد مرتضى - رحمة اللّه عليه - بر اين روايات وارد است كه مى گويد: اصولا از اخلاق رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» نبوده، و در طول حيات شريفش سابقه نداشته كه دل اغنياء را به دست آورد و از فقراء روبگرداند. | ليكن آيات سوره مورد بحث، دلالت روشنى ندارد بر اين كه مراد از شخص مورد عتاب، رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» است، بلكه صرفا خبرى مى دهد و انگشت روى صاحب خبر نمى گذارد. از اين بالاتر اين كه در اين آيات، شواهدى هست كه دلالت دارد بر اين كه منظور، غير رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» است. | ||
چون همه مى دانيم كه صفت «عبوس» از صفات رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» نبوده و آن جناب، حتّى با كفّار عبوس نمى كرده، تا چه رسد به مؤمنان رشد يافته. از اين كه بگذريم، اشكال سيد مرتضى - رحمة اللّه عليه - بر اين روايات وارد است كه مى گويد: اصولا از اخلاق رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» نبوده، و در طول حيات شريفش سابقه نداشته كه دل اغنياء را به دست آورد و از فقراء روبگرداند. | |||
و با اين كه خود خداى تعالى، خُلق آن جناب را عظيم شمرده، و قبل از نزول سوره مورد بحث، در سوره «نون» كه به اتفاق روايات وارده در ترتيب نزول سوره هاى قرآن، بعد از سورۀ «إقرَء بِاسمِ رَبّك» نازل شده، فرموده: «وَ إنّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ»؛ چطور تصور دارد كه در اول بعثتش، خُلقى عظيم (آن هم به طور مطلق) داشته باشد، و خداى تعالى به اين صفت او را به طور مطلق بستايد، بعدا برگردد و به خاطر پاره اى اعمال خُلقى، او را مذمت كند، و چنين خُلق نكوهيده اى را به او نسبت دهد كه تو به اغنياء متمايل هستى، هرچند كافر باشند، و براى به دست آوردن دل آنان، از فقراء روى مى گردانى، هرچند كه مؤمن و رشد يافته باشند؟ | و با اين كه خود خداى تعالى، خُلق آن جناب را عظيم شمرده، و قبل از نزول سوره مورد بحث، در سوره «نون» كه به اتفاق روايات وارده در ترتيب نزول سوره هاى قرآن، بعد از سورۀ «إقرَء بِاسمِ رَبّك» نازل شده، فرموده: «وَ إنّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ»؛ چطور تصور دارد كه در اول بعثتش، خُلقى عظيم (آن هم به طور مطلق) داشته باشد، و خداى تعالى به اين صفت او را به طور مطلق بستايد، بعدا برگردد و به خاطر پاره اى اعمال خُلقى، او را مذمت كند، و چنين خُلق نكوهيده اى را به او نسبت دهد كه تو به اغنياء متمايل هستى، هرچند كافر باشند، و براى به دست آوردن دل آنان، از فقراء روى مى گردانى، هرچند كه مؤمن و رشد يافته باشند؟ | ||
