۱۳٬۸۵۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۲۰: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۱۷ - ۴۰ سوره نبأ
| خط ۱۳۱: | خط ۱۳۱: | ||
لا يَسمَعُونَ فِيهَا لَغْواً وَ لا كِذَّاباً(۳۵) | لا يَسمَعُونَ فِيهَا لَغْواً وَ لا كِذَّاباً(۳۵) | ||
جَزَاءً مِّن رَّبِّك عَطاءً حِساباً(۳۶) | جَزَاءً مِّن رَّبِّك عَطاءً حِساباً(۳۶) | ||
رَّب | رَّب السمَاوَاتِ وَ الاَرْضِ وَ مَا بَيْنهُمَا الرَّحْمَنِ لا يمْلِكُونَ مِنْهُ خِطاباً(۳۷) | ||
يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلَائكَةُ صفًّا لا يَتَكلَّمُونَ إِلا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَ قَالَ صوَاباً(۳۸) | يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلَائكَةُ صفًّا لا يَتَكلَّمُونَ إِلا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَ قَالَ صوَاباً(۳۸) | ||
ذَلِك الْيَوْمُ الحَْقُّ فَمَن شاءَ اتخَذَ إِلى رَبِّهِ مَئَاباً(۳۹) | ذَلِك الْيَوْمُ الحَْقُّ فَمَن شاءَ اتخَذَ إِلى رَبِّهِ مَئَاباً(۳۹) | ||
| خط ۱۳۹: | خط ۱۳۹: | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
همانا روز فصل (يعنى روز قيامت كه در | همانا روز فصل (يعنى روز قيامت كه در آن، فصل خصومت ها شود)، وعده گاه خلق است(۱۷). | ||
آن روزى كه در صور دميده مى شود تا | |||
و آسمان گشوده | آن روزى كه در صور دميده مى شود تا شما، فوج فوج، به محشر وارد شويد(۱۸). | ||
و | |||
همانا دوزخ در انتظار بدكاران است (۲۱). | و آسمان گشوده شود، پس درهاى متعددى از آن باز شود (تا هر فوجى از درى شتابند)(۱۹). | ||
آن دوزخ جايگاه مردم سركش و ستمكار است (۲۲). | |||
كه در آن دوران هاى متمادى عذاب كشند (۲۳). | و كوه ها به حركت در آيد و مانند سراب گردد(۲۰). | ||
هرگز در | |||
مگر آبى پليد سوزان كه از چرك و خون جهنم | همانا دوزخ در انتظار بدكاران است(۲۱). | ||
كه با كيفر اعمال | |||
زيرا | آن دوزخ جايگاه مردم سركش و ستمكار است(۲۲). | ||
و آيات ما را از فرط | |||
و حال | كه در آن دوران هاى متمادى عذاب كشند(۲۳). | ||
پس بچشيد (كيفر تكذيب و بدكارى را) كه هرگز بر شما چيزى جز رنج و عذاب دوزخ نيفزاييم (چنانكه شما در دنيا هيچ متنبه نشده و جز بر بدى نيفزوديد) (۳۰). | |||
براى متقيان در آن | هرگز در آن جا قطره اى آب سرد و شراب طهور نياشامند (چنانكه در دنيا از علوم انبيا بهره نيافتند)(۲۴). | ||
و دختران (زيباى دلربا) كه همه در خوبى و | مگر آبى پليد سوزان كه از چرك و خون جهنم است، به آن ها دهند(۲۵). | ||
و | |||
هرگز سخن بيهوده و دروغ نشنوند (۳۵). | كه با كيفر اعمال آن ها موافق است(۲۶). | ||
اين (نعمت هاى ابدى) مزدى به عطا و حساب پروردگار تو است (۳۶). | |||
خدايى كه آسمان ها و زمين و همه مخلوقاتى كه در بين آسمان و زمين | زيرا آن ها به روز حساب، اميد نداشتند(۲۷). | ||
روزى كه آن فرشته بزرگ روح القدس با همه فرشتگان صف زده و به نظم برخيزند و هيچ كس سخن | |||
چنين روز محقق خواهد | و آيات ما را از فرط جهالت، سخت تكذيب كردند(۲۸). | ||
ما شما را از روز عذاب كه نزديك | |||
و حال آن كه هر چيز را، ما در كتابى، به احصاء و شماره رقم كرده ايم(۲۹). | |||
پس بچشيد (كيفر تكذيب و بدكارى را) كه هرگز بر شما چيزى جز رنج و عذاب دوزخ نيفزاييم (چنانكه شما در دنيا هيچ متنبه نشده و جز بر بدى نيفزوديد)(۳۰). | |||
براى متقيان در آن جهان، رستگارى و آسايش است(۳۱). | |||
باغ هايى سرسبز و انواعى از انگورها(۳۲). | |||
و دختران (زيباى دلربا) كه همه در خوبى و جوانى، مانند يكديگرند(۳۳). | |||
و جام هايى پُر (از شراب طهور)(۳۴). | |||
هرگز سخن بيهوده و دروغ نشنوند(۳۵). | |||
اين (نعمت هاى ابدى)، مزدى به عطا و حساب پروردگار تو است(۳۶). | |||
خدايى كه آسمان ها و زمين و همه مخلوقاتى كه در بين آسمان و زمين است، بيافريده؛ خدايى مهربان است كه در عين مهربانى، كسى از قهر و سطوتش با او به گفتگو لب نتواند گشود(۳۷). | |||
روزى كه آن فرشته بزرگ روح القدس با همه فرشتگان صف زده و به نظم برخيزند و هيچ كس سخن نگويد، جز آن كس كه خداى مهربانش اذن دهد و او سخن به صواب گويد(۳۸). | |||
چنين روز محقق خواهد شد؛ پس هر كه مى خواهد، نزد خداى خود (در آن روز) مقام و منزلتى يابد (در راه ايمان و اطاعت بكوشد)(۳۹). | |||
ما شما را از روز عذاب كه نزديك است، ترسانيده و آگاه ساختيم، روزى كه هر كس هرچه (از نيك و بد) كرده، در پيش روى خود حاضر بيند و كافر در آن روز (از فرط عذاب)، آرزو مى كند كه ای كاش خاك بود (تا چنين به آتش كفر خود نمى سوخت)(۴۰). | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۲۶۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۲۶۸ </center> | ||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | <center> «'''بیان آیات'''» </center> | ||
اين | اين آيات، يَومُ الفصل را كه در جملۀ «كَلّا سَيَعلَمُون» به طور اجمال بدان اشاره كرده بود، توصيف نموده، شرح مى دهد كه در آن روز به طاغيان و متقيان چه مى گذرد. و در آخر، سوره را با تهديدى كه به منزله نتيجه است، ختم مى كند. | ||
«'''إِنَّ يَوْمَ الْفَصلِ | «'''إِنَّ يَوْمَ الْفَصلِ كَانَ مِيقَاتاً'''»: | ||
در مجمع البيان مى گويد: كلمه | در مجمع البيان مى گويد: كلمه «ميقات»، به معناى آخرين لحظه از مدتى است كه براى حدوث امرى از امور معين شده. و اين كلمه، از ماده «وقت» است، همچنان كه كلمه «ميعاد»، از ماده «وعد» و كلمه «مقدار»، از «قدر» گرفته شده اند. | ||
<span id='link175'><span> | <span id='link175'><span> | ||
