گمنام

تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۳۱: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
 
خط ۱۶۳: خط ۱۶۳:
<span id='link273'><span>
<span id='link273'><span>


==ياد آورى شقاوت و هلاكت ابدى يهود (مغضوب عليهم ) و نهى از دوستى با آنان ==
==يادآورى شقاوت و هلاكت ابدى يهود و نهى از دوستى با آنان ==
يَأَيهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا لا تَتَوَلَّوْا قَوْماً غَضِب اللَّهُ عَلَيْهِمْ ...
«'''يَا أَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا لا تَتَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ...'''»:
مراد از اين «'''قوم '''» يهود است كه در قرآن مجيد مكرر به عنوان «'''مغضوب عليهم '''» از ايشان ياد شده ، از آن جمله درباره آنان فرموده : «'''و باءوا بغضب من اللّه '''» شاهد اينكه منظور يهود است ذيل آيه كه از ظاهر آن برمى آيد كه غير از كفار سابق الذكر است .
 
«'''قد يئسوا من الاخره كما يئس الكفار من اصحاب القبور'''» - مراد از آخرت ، ثواب آخرت است ، و مراد از كفار در اين جمله همان طور كه گفتيم كفار در آيه قبلى است كه منكر خدا و قيامت بودند مى فرمايد: يهوديان مغضوب عليهم مانند كفار مشرك بت پرست منكر معادند. بعضى از مفسرين گفته اند: مراد از اين كفار فقط مشركين مكه اند، چون الف و لام در «'''الكفار'''» الف و لام عهد است ، و حرف من در جمله «'''من اصحاب القبور'''» براى ابتداى غايت است . خداى تعالى مى خواهد در اين آيه شقاوت دائمى و هلاكت ابدى يهود را به ياد مؤ منين بياورد تا از دوستى با آنان و نشست و برخاست با ايشان پرهيز كنند، مى فرمايد: يهوديان از ثواب آخرت مايوسند، همان طور كه منكرين قيامت از مردگان خود مايوسند، يعنى براى آنها وجود و حياتى قائل نيستند، چون مرگ را هيچ و پوچ شدن مى دانند.
مراد از اين «قوم»، يهود است كه در قرآن مجيد، مكرر به عنوان «مَغضُوبِ عَلَيهِم»، از ايشان ياد شده. از آن جمله درباره آنان فرموده: «وَ بَاءُوا بِغَضَبٍ مِنَ اللّه». شاهد اين كه منظور يهود است، ذيل آيه است كه از ظاهر آن بر مى آيد كه غير از كفار سابق الذكر است.
بعضى از مفسرين گفته اند: مراد از كفار، معناى معروف آن نيست ، بلكه منظور همه مردگان است كه در قبر نهفته شده اند، چون كلمه «'''كفر'''» به معناى ستر و نهفتن است . در نتيجه به قول اين مفسرين معنا چنين مى شود: همانطور كه نهفته شدگان در قبر مايوسند.
 
بعضى ديگر گفته اند: مراد از كفار همان كفار اصطلاحى است ، و كلمه «'''من '''» بيانيه است ، و معناى جمله اين است كه : يهوديان از ثواب آخرت مايوسند، همانطور كه كفار مدفون در قبور از ميان همه اهل قبور مايوس از آنند،
«'''قَد يَئِسُوا مِنَ الآخِرَةِ كَمَا يَئِسَ الكُفَّارُ مِن أصحَابِ القُبُورِ'''» - مراد از آخرت، ثواب آخرت است، و مراد از «كفار» در اين جمله - همان طور كه گفتيم - كفار در آيه قبلى است، كه منكر خدا و قيامت بودند. مى فرمايد: يهوديان مَغضُوبِ عَلَيهِم، مانند كفار مشرك بت پرست، منكر معادند.  
 
بعضى از مفسران گفته اند: مراد از اين كفار، فقط مشركان مكه اند. چون الف و لام در «الكُفّار»، الف و لام عهد است، و حرف «مِن» در جملۀ «مِن أصحَابِ القُبُور»، براى ابتداى غايت است. خداى تعالى مى خواهد در اين آيه، شقاوت دائمى و هلاكت ابدى يهود را به ياد مؤمنان بياورد تا از دوستى با آنان و نشست و برخاست با ايشان پرهيز كنند. مى فرمايد: يهوديان از ثواب آخرت مأيوس اند، همان طور كه منكران قيامت از مُردگان خود مأيوس اند. يعنى براى آن ها وجود و حياتى قائل نيستند، چون مرگ را هيچ و پوچ شدن مى دانند.
 
بعضى از مفسران گفته اند: مراد از «كفار»، معناى معروف آن نيست، بلكه منظور همۀ مُردگان است كه در قبر نهفته شده اند. چون كلمۀ «كُفر»، به معناى ستر و نهفتن است. در نتيجه به قول اين مفسران، معنا چنين مى شود: همان طور كه نهفته شدگان در قبر مأيوس اند.
 
بعضى ديگر گفته اند: مراد از «كفار»، همان كفار اصطلاحى است، و كلمۀ «مِن»، بيانيه است، و معناى جمله اين است كه: يهوديان از ثواب آخرت مأيوس اند، همان طور كه كفّار مدفون در قبور، از ميان همه اهل قبور مأيوس از آنند.
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۴۱۳ </center>
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۴۱۳ </center>
چون در آيه اى ديگر فرموده : «'''ان الذين كفروا و ماتوا و هم كفار اولئك عليهم لعنه اللّه '''».
چون در آيه اى ديگر فرموده: «إنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ مَاتُوا وَ هُم كُفَّارٌ أُولئِكَ عَلَيهِم لَعنَةُ اللّه».




۱۳٬۷۹۸

ویرایش