۱۳٬۷۱۱
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۹: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۵۱ - ۵۳ سوره شورى
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
آنگاه مى فرمايد: پيام هاى خود را به اين طريق، بر رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» وحى مى كند، و آنچه از ناحيه خداى تعالى به آن جناب وحى شده، قبل از وحى، در نفس آن جناب سابقه نداشته. يعنى آن جناب، به هيچ يك از معارفى كه به وى وحى شده، قبلا آگاهى نداشت. و اين وحى است، كه نورى است الهى، و خداى تعالى، هر يك از بندگان خود را بخواهد، به اين هدايت اختصاص مى دهد، و او را مورد وحى خود قرار مى دهد، و به دنبالش، هر يك از بندگان را بخواهد، به وسيلۀ پيامبرش و به اذن خود، هدايت مى فرمايد. | آنگاه مى فرمايد: پيام هاى خود را به اين طريق، بر رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» وحى مى كند، و آنچه از ناحيه خداى تعالى به آن جناب وحى شده، قبل از وحى، در نفس آن جناب سابقه نداشته. يعنى آن جناب، به هيچ يك از معارفى كه به وى وحى شده، قبلا آگاهى نداشت. و اين وحى است، كه نورى است الهى، و خداى تعالى، هر يك از بندگان خود را بخواهد، به اين هدايت اختصاص مى دهد، و او را مورد وحى خود قرار مى دهد، و به دنبالش، هر يك از بندگان را بخواهد، به وسيلۀ پيامبرش و به اذن خود، هدايت مى فرمايد. | ||
«'''وَ مَا كانَ لِبَشرٍ أَن يُكلِّمَهُ اللَّهُ إِلا وَحْياً أَوْ مِن وَرَاى حِجَابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسولاً فَيُوحِىَ بِإِذْنِهِ مَا يَشاءُ ...'''»: | «'''وَ مَا كانَ لِبَشرٍ أَن يُكلِّمَهُ اللَّهُ إِلا وَحْياً أَوْ مِن وَرَاى حِجَابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسولاً فَيُوحِىَ بِإِذْنِهِ مَا يَشاءُ...'''»: | ||
در سابق، در جلد دوم اين كتاب، پيرامون معناى سخن گفتن خدا بحث كرديم، و در آن جا گفتيم كه: اطلاق لفظ كلام خدا بر قرآن كريم - كه فعل خاصى از خدا است - اطلاق حقيقى يا مجازى است، و اين اطلاق، به هر جور كه باشد، در قرآن كريم آمده. از آن جمله فرموده: «يَا مُوسَى إنّى اصطَفَيتُكَ عَلَى النّاسِ بِرِسَالاتِى وَ بِكَلامِى». و نيز فرموده: «وَ كَلّمَ اللّهُ مُوسَى تَكلِيماً». و وحيى هم كه انبياء «عليهم السلام» از خداى تعالى مى گيرند، از مصاديق كلام است. | در سابق، در جلد دوم اين كتاب، پيرامون معناى سخن گفتن خدا بحث كرديم، و در آن جا گفتيم كه: اطلاق لفظ كلام خدا بر قرآن كريم - كه فعل خاصى از خدا است - اطلاق حقيقى يا مجازى است، و اين اطلاق، به هر جور كه باشد، در قرآن كريم آمده. از آن جمله فرموده: «يَا مُوسَى إنّى اصطَفَيتُكَ عَلَى النّاسِ بِرِسَالاتِى وَ بِكَلامِى». و نيز فرموده: «وَ كَلّمَ اللّهُ مُوسَى تَكلِيماً». و وحيى هم كه انبياء «عليهم السلام» از خداى تعالى مى گيرند، از مصاديق كلام است. | ||
