تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۴۰: تفاوت میان نسخه‌ها

و مراد از خلق اول، خلقت اين نشئه طبيعت با نظامى است كه در آن جارى است، و يكى از انواع موجودات آن، خلقت همانا انسان است، البته انسان دنيايى. پس وجهى نيست در اين كه ما نيز مانند «فخر رازى»، خلق اول را منحصر در خلقت آسمان ها و زمين بدانيم. همچنان كه وجهى نيست كه مانند بعضى ديگر از مفسران، آن را منحصر در خلقت انسان بدانيم و بگوييم: چون در ذيل آيه آمده كه «كفار در اشتباهى از خلقت جديدند»، و خلقت جديد مربوط به انسان ها است، لذا «خلقت اول» هم، منحصر در انسان است. براى اين كه خلقت جديد، شامل آسمان و زمين نيز مى شود، همچنان كه فرموده: «يَومَ تُبَدّلُ الأرضُ غَيَر الأرضِ وَ السّماوَاتُ وَ بَرَزُوا لِله الوَاحِدِ القَهّار»، و خلقت جديد، به معناى خلقت نشئه جديد است كه منظور از آن، نشئۀ آخرت است. و استفهام در آيه، انكارى است.