تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۷: تفاوت میان نسخه‌ها

==آيات ۱ -۱۲ سوره يس ==

لِتُنذِرَ قَوْماً مَّا أُنذِرَ ءَابَاؤُهُمْ فَهُمْ غَفِلُونَ(۶)

إِنَّا نحْنُ نُحْىِ الْمَوْتى وَ نَكتُب مَا قَدَّمُوا وَ ءَاثَرَهُمْ وَ كلَّ شىْءٍ أَحْصيْنَاهُ فى إِمَامٍ مُّبِينٍ(۱۲)

كه تو به درستى و به يقين از مرسلين هستى (۳).

كه خداى عزيز و رحيم آن را نازل كرده (۵).

تا تو با آن مردمى را انذار كنى كه پدرانشا ن انذار نشده بودند و در غفلت قرار داشتند (۶).

سوگند مى خورم كه فرمان عذاب بر بيشتر آنان صادر شده، در نتيجه ديگر ايمان نخواهند آورد. (۷)

ما به گردنشان غُل هايى افكنده ايم كه تا چانه شان را گرفته، به طورى كه ديگر نمى توان ند سر پايين آورده، خود را ببينند (۸).

ما از پيش رو و عقب سر، سدّى دورشان كشيده و ايشان را با آن پوشانده ايم، ديگر جايى را نمى بينند (۹).

و (بنابراين) ديگر انذار كردن و نكردنت به حال ايشان يكسان است، چه انذار بكنى و چه نكنى، ايمان نمى آورند (۱۰).

تو تنها كسى را انذار مى كنى و انذارت در حق كسى مؤثر واقع مى شود كه قرآن را تصديق كرده و ناديده از رحمان خشيت داشته باشد، پس تو او را به آمرزش و اجرى كريم بشارت بده (۱۱).

ماييم كه مُردگان را زنده مى كنيم و آنچه كرده اند و آنچه از آثارشان بعد از مُردن بروز مى كند، همه را مى نويسيم و ما هر چيزى را در امامى مبين برشمرده ايم (۱۲).