۱۳٬۷۸۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۴: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←تمثيل هايى براى بيان حال و اعمال مؤمن و كافر
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۸۱: | خط ۱۸۱: | ||
و اين چند جمله پشت سرِ هم، يعنى جملۀ «وَ مَا يَستَوِى الأعمَى وَ البَصِيرُ» و «وَ لَا الظُّلُمَاتُ وَ لا النُّورُ»، و «وَ لَا الظِّلُّ وَ لَا الحَرُور» و «وَ مَا يَستَوِى الأحيَاءُ وَ لَا الأموَاتُ»؛ تمثيل هايى براى مؤمن و كافر است، و مى خواهد تبعه و اثر اعمال اين دو طايفه را شرح دهد. | و اين چند جمله پشت سرِ هم، يعنى جملۀ «وَ مَا يَستَوِى الأعمَى وَ البَصِيرُ» و «وَ لَا الظُّلُمَاتُ وَ لا النُّورُ»، و «وَ لَا الظِّلُّ وَ لَا الحَرُور» و «وَ مَا يَستَوِى الأحيَاءُ وَ لَا الأموَاتُ»؛ تمثيل هايى براى مؤمن و كافر است، و مى خواهد تبعه و اثر اعمال اين دو طايفه را شرح دهد. | ||
و منظور از جملۀ: «إنّ اللّهَ يُسمِعُ مَن يَشَاءُ: خدا مى شنواند هر كه را بخواهد» مؤمن است، كه قبلا مُرده بود، و خداى تعالى زنده اش كرد، و هدايت را به گوشش شنوانيد. چون در نفس، استعداد آن را داشت. لذا درباره مؤمن فرموده: «أوَ مَن كَانَ مَيّتاً فَأحيَينَاهُ وَ جَعَلنَا لَهُ نُوراً». و اما منظور از اين جمله، رسول خدا | و منظور از جملۀ: «إنّ اللّهَ يُسمِعُ مَن يَشَاءُ: خدا مى شنواند هر كه را بخواهد» مؤمن است، كه قبلا مُرده بود، و خداى تعالى زنده اش كرد، و هدايت را به گوشش شنوانيد. چون در نفس، استعداد آن را داشت. لذا درباره مؤمن فرموده: «أوَ مَن كَانَ مَيّتاً فَأحيَينَاهُ وَ جَعَلنَا لَهُ نُوراً». و اما منظور از اين جمله، رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» نيست؛ چون آن جناب وسيلۀ هدايت است و هدايت هم، همانا هدايت خدا است. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۱ </center> | ||
و مراد از جملۀ «وَ مَا أنتَ | و مراد از جملۀ «وَ مَا أنتَ بِمُسمِعٍ مَن فِى القُبُور»، اموات است. يعنى كفارى هستند كه خاصيت پذيرفتن هدايت را ندارند؛ چون دل هايشان مُهر خورده. | ||
«'''إِنْ أَنت إِلّا نَذِيرٌ'''»: | «'''إِنْ أَنت إِلّا نَذِيرٌ'''»: | ||
| خط ۲۳۲: | خط ۲۳۲: | ||
رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم»، در حجّة الوداع فرمود: آگاه باشيد كه هيچ كس جنايتى مرتكب نمى شود، مگر آن كه از خودش بايد قصاص كرد، و هيچ پدرى به جاى فرزندش قصاص نمى شود، و هيچ فرزندى به جاى پدرش، كه جنايت كرده، قصاص نمى شود. | رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم»، در حجّة الوداع فرمود: آگاه باشيد كه هيچ كس جنايتى مرتكب نمى شود، مگر آن كه از خودش بايد قصاص كرد، و هيچ پدرى به جاى فرزندش قصاص نمى شود، و هيچ فرزندى به جاى پدرش، كه جنايت كرده، قصاص نمى شود. | ||
و در تفسير قمى، در ذيل آيه «إنّ اللّهَ يُسمِعُ مَن يَشَاءُ وَ مَا أنتَ | و در تفسير قمى، در ذيل آيه «إنّ اللّهَ يُسمِعُ مَن يَشَاءُ وَ مَا أنتَ بِمُسمِعٍ مَن فِى القُبُور»، از امام «عليه السلام» نقل كرده كه فرموده: منظور كفارند، كه از تو چيزى نمى شنوند، همان طور كه مُردگان اهل قبور، چيزى نمى شنوند. | ||
و در الدر المنثور است كه: ابوسهل سرى بن سهل جندی شاپورى، پنجمين حديث خود را از طريق عبدالقدوس، از ابى صالح، از ابن عباس، روايت كرده كه در ذيل جملۀ «إنّكَ لا تُسمِعُ المَوتَى وَ مَا أنتَ | و در الدر المنثور است كه: ابوسهل سرى بن سهل جندی شاپورى، پنجمين حديث خود را از طريق عبدالقدوس، از ابى صالح، از ابن عباس، روايت كرده كه در ذيل جملۀ «إنّكَ لا تُسمِعُ المَوتَى وَ مَا أنتَ بِمُسمِعٍ مَن فِى القُبُور» گفته: | ||
رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» در جنگ بدر، بر كنار كشته شدگان بدر مى ايستاد، و مى فرمود: اى فلان بن فلان! آيا آنچه را كه پروردگارت وعده مى داد، حق يافتى؟ آيا تو نبودى كه به پروردگارت كفر ورزيدى؟ تو نبودى كه فرستادۀ پروردگارت را تكذيب مى كردى؟ آيا تو نبودى كه قطع رحم خود كردى؟ | رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» در جنگ بدر، بر كنار كشته شدگان بدر مى ايستاد، و مى فرمود: اى فلان بن فلان! آيا آنچه را كه پروردگارت وعده مى داد، حق يافتى؟ آيا تو نبودى كه به پروردگارت كفر ورزيدى؟ تو نبودى كه فرستادۀ پروردگارت را تكذيب مى كردى؟ آيا تو نبودى كه قطع رحم خود كردى؟ | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۴ </center> | ||
اصحاب مى گفتند: يا رسول اللّه! آيا آن ها مى شنوند آنچه را كه تو به ايشان مى گويى؟ فرمود: شما كه زنده هستيد، بهتر از اين ها، سخنان مرا نمى شنويد. در اين جا بود كه خداى سبحان، اين آيه را نازل كرد: «إنّكَ لا تُسمِعُ المَوتَى وَ مَا أنتَ | اصحاب مى گفتند: يا رسول اللّه! آيا آن ها مى شنوند آنچه را كه تو به ايشان مى گويى؟ فرمود: شما كه زنده هستيد، بهتر از اين ها، سخنان مرا نمى شنويد. در اين جا بود كه خداى سبحان، اين آيه را نازل كرد: «إنّكَ لا تُسمِعُ المَوتَى وَ مَا أنتَ بِمُسمِعٍ مَن فِى القُبُور»، و اين مثالى است كه خدا در حق كفار زده كه مانند مُردگان، دعوت او را نمى شنوند. | ||
مؤلف: در اين روايت نشانه هايى از جعل هست، كه بر كسى پوشيده نيست. براى اين كه ساحت رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم»، اجلّ از آن است كه قبل از آن كه پروردگارش دستورى دهد، از پيش خود چيزى بگويد. آنگاه خداى سبحان آيه اى بفرستد و در آن آيه، او را تكذيب كند، او ادعا كند و خبر دهد از اين كه مُردگان در شنيدن سخنانش، كمتر از زندگان نيستند، بعد آيه مورد بحث نازل شود، و بفرمايد خير، مُردگان چيزى نمى شنوند. | مؤلف: در اين روايت نشانه هايى از جعل هست، كه بر كسى پوشيده نيست. براى اين كه ساحت رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم»، اجلّ از آن است كه قبل از آن كه پروردگارش دستورى دهد، از پيش خود چيزى بگويد. آنگاه خداى سبحان آيه اى بفرستد و در آن آيه، او را تكذيب كند، او ادعا كند و خبر دهد از اين كه مُردگان در شنيدن سخنانش، كمتر از زندگان نيستند، بعد آيه مورد بحث نازل شود، و بفرمايد خير، مُردگان چيزى نمى شنوند. | ||
