۱۴٬۰۶۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۲۶: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۶۵ - ۸۸ ص
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۲۰۷: | خط ۲۰۷: | ||
<span id='link222'><span> | <span id='link222'><span> | ||
==آيات ۶۵ - ۸۸ | ==آيات ۶۵ - ۸۸ «ص» == | ||
قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنذِرٌ وَ مَا مِنْ إِلَهٍ إِلا اللَّهُ | قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنذِرٌ وَ مَا مِنْ إِلَهٍ إِلا اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ(۶۵) | ||
رَبّ السمَاوَاتِ وَ الاَرْضِ وَ مَا بَيْنهُمَا الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ(۶۶) | |||
قُلْ هُوَ نَبَؤٌا عَظِيمٌ(۶۷) | قُلْ هُوَ نَبَؤٌا عَظِيمٌ(۶۷) | ||
أَنتُمْ عَنْهُ مُعْرِضونَ(۶۸) | أَنتُمْ عَنْهُ مُعْرِضونَ(۶۸) | ||
مَا كانَ لىَ مِنْ عِلْمِ بِالْمَلا الاَعْلى إِذْ يخْتَصِمُونَ(۶۹) | مَا كانَ لىَ مِنْ عِلْمِ بِالْمَلا الاَعْلى إِذْ يخْتَصِمُونَ(۶۹) | ||
إِن يُوحَى إِلىَّ إِلا أَنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُّبِينٌ(۷۰) | إِن يُوحَى إِلىَّ إِلا أَنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُّبِينٌ(۷۰) | ||
إِذْ قَالَ رَبُّك | إِذْ قَالَ رَبُّك لِلْمَلَائكَةِ إِنّى خَالِقُ بَشراً مِّن طِينٍ(۷۱) | ||
فَإِذَا سوَّيْتُهُ وَ | فَإِذَا سوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِى فَقَعُوا لَهُ ساجِدِينَ(۷۲) | ||
فَسجَدَ | فَسجَدَ الْمَلَائكَةُ كلُّهُمْ أَجْمَعُونَ(۷۳) | ||
إِلا إِبْلِيس استَكْبرَ وَ كانَ مِنَ | إِلا إِبْلِيس استَكْبرَ وَ كانَ مِنَ الْكَافِرِينَ(۷۴) | ||
قَالَ | قَالَ يَا إِبْلِيس مَا مَنَعَك أَن تَسجُدَ لِمَا خَلَقْت بِيَدَى أَستَكْبرْت أَمْ كُنت مِنَ الْعَالِينَ(۷۵) | ||
قَالَ أَنَا خَيرٌ مِّنْهُ خَلَقْتَنى مِن نَّارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِن طِينٍ(۷۶) | قَالَ أَنَا خَيرٌ مِّنْهُ خَلَقْتَنى مِن نَّارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِن طِينٍ(۷۶) | ||
قَالَ فَاخْرُجْ مِنهَا فَإِنَّك رَجِيمٌ(۷۷) | قَالَ فَاخْرُجْ مِنهَا فَإِنَّك رَجِيمٌ(۷۷) | ||
وَ إِنَّ عَلَيْك لَعْنَتى إِلى يَوْمِ الدِّينِ(۷۸) | وَ إِنَّ عَلَيْك لَعْنَتى إِلى يَوْمِ الدِّينِ(۷۸) | ||
قَالَ | قَالَ رَبّ فَأَنظِرْنى إِلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ(۷۹) | ||
قَالَ فَإِنَّك مِنَ الْمُنظرِينَ(۸۰) | قَالَ فَإِنَّك مِنَ الْمُنظرِينَ(۸۰) | ||
إِلى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ(۸۱) | إِلى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ(۸۱) | ||
قَالَ فَبِعِزَّتِك لاُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ(۸۲) | قَالَ فَبِعِزَّتِك لاُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ(۸۲) | ||
إِلّا عِبَادَك مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ(۸۳) | |||
قَالَ فَالحَْقُّ وَ الحَْقَّ أَقُولُ(۸۴) | قَالَ فَالحَْقُّ وَ الحَْقَّ أَقُولُ(۸۴) | ||
لاَمْلاَنَّ جَهَنَّمَ مِنك وَ مِمَّن تَبِعَك مِنهُمْ أَجْمَعِينَ(۸۵) | لاَمْلاَنَّ جَهَنَّمَ مِنك وَ مِمَّن تَبِعَك مِنهُمْ أَجْمَعِينَ(۸۵) | ||
قُلْ مَا أَسئَلُكمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ وَ مَا أَنَا مِنَ المُْتَكلِّفِينَ(۸۶) | قُلْ مَا أَسئَلُكمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ وَ مَا أَنَا مِنَ المُْتَكلِّفِينَ(۸۶) | ||
إِنْ هُوَ إِلا ذِكْرٌ | إِنْ هُوَ إِلا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ(۸۷) | ||
وَ لَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِينِ(۸۸) | وَ لَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِينِ(۸۸) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۳۳۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۳۳۷ </center> | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
بگو من تنها بيم رسانم و هيچ | بگو من تنها بيم رسانم و هيچ معبودى، به جز خداى واحد قهار نيست (۶۵). | ||
پروردگار | |||
بگو | پروردگار آسمان ها و زمين و آنچه بين آن دو است، خدايى كه عزيز و غفار است (۶۶). | ||
كه شما از | |||
من هرگز علمى به گروه فرشتگان در آن روز كه راجع به خلقت بشر مخاصمه مى | بگو مسأله توحيد، خبرى است عظيم (۶۷). | ||
چون من از ناحيه خود هيچ علمى | |||
به ياد آور آن زمان را كه پروردگارت به ملائكه گفت من بشرى از | كه شما از آن، روى بر مى گردانيد (۶۸). | ||
متوجه باشيد كه چون از اسكلتش بپرداختم و از روح خود در او | |||
من هرگز علمى به گروه فرشتگان در آن روز كه راجع به خلقت بشر مخاصمه مى كردند، ندارم (۶۹). | |||
چون من از ناحيه خود هيچ علمى ندارم، تنها آگهى هاى من به وسيله وحى است و وحى هم، تنها در چارديوارى مسايل مربوط به انذار است (۷۰). | |||
به ياد آور آن زمان را كه پروردگارت به ملائكه گفت: من بشرى از گِل خواهم آفريد (۷۱). | |||
متوجه باشيد كه چون از اسكلتش بپرداختم و از روح خود در او بدميدم، همگى برايش به سجده بيفتيد(۷۲). | |||
پس ملائكه همه و همه سجده كردند (۷۳). | پس ملائكه همه و همه سجده كردند (۷۳). | ||
مگر ابليس كه تكبر | |||
خداى تعالى فرمود: اى ابليس چه بازت داشت از | مگر ابليس كه تكبر كرد، چون از پيش كافر بود (۷۴). | ||
گفت : آخر من از او | |||
گفت : پس بيرون شو از | خداى تعالى فرمود: اى ابليس چه بازت داشت از اين كه براى كسى سجده كنى، كه من، خود او را به دست خود آفريدم، آيا تكبر كردى و يا واقعا بلندمرتبه بودى ؟ (۷۵) | ||
و | |||
گفت : پروردگارا حال كه چنين | گفت: آخر من از او بهترم، چون تو مرا از آتش و او را از گِل آفريدى (۷۶). | ||
گفت : | |||
گفت: پس بيرون شو از بهشت، چون كه تو رانده شده اى (۷۷). | |||
و بدان، كه لعنت من تا قيامت، شامل حال تو است (۷۸). | |||
گفت: پروردگارا! حال كه چنين است، پس تا قيامت كه همه مبعوث مى شوند، مرا زنده بدار (۷۹). | |||
گفت: باشد، تو از زندگانى (۸۰). | |||
تا روزى كه آن وقت معلوم مى رسد (۸۱). | تا روزى كه آن وقت معلوم مى رسد (۸۱). | ||
گفت پس به عزتت | |||
گفت: پس به عزتت سوگند، كه همه و همه شان را گمراه خواهم كرد (۸۲). | |||
مگر بندگان مخلصت از ايشان را (۸۳). | مگر بندگان مخلصت از ايشان را (۸۳). | ||
گفت پس حق اين است و من حق مى گويم (۸۴). | |||
كه جهنم را از تو و از هر كه پيرويت | گفت: پس حق اين است و من حق مى گويم (۸۴). | ||
بگو من از شما در مقابل رسالتم اجرى نمى خواهم و من از | |||
اين | كه جهنم را از تو و از هر كه پيرويت كند، از همه پُر مى كنيم (۸۵). | ||
و به زودى خبرش را بعد از | |||
بگو: من از شما در مقابل رسالتم اجرى نمى خواهم و من از آن ها نيستم كه چيزى را كه ندارند، به خود مى بندند (۸۶). | |||
اين قرآن، به جز تذكر براى عالَميان نيست (۸۷). | |||
و به زودى خبرش را بعد از زمانى، خواهى دانست (۸۸). | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۳۳۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۳۳۸ </center> | ||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | <center> «'''بیان آیات'''» </center> | ||
اين | اين آيات، آخرين فصل از فصول سوره «ص» است، كه مشتمل بر چند نكته است: | ||
قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنذِرٌ وَ مَا مِنْ إِلَهٍ إِلا اللَّهُ الْوَحِدُ الْقَهَّارُ ... الْعَزِيزُ الْغَفَّرُ | |||
در اين دو | اول آن كه: به پيامبر «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» دستور مى دهد كه انذارهاى خود را و دعوت به سوى توحيد را به مردم ابلاغ فرمايد. | ||
و ديگر اين كه: ابلاغ كند كه اعراض از حق و پيروى شيطان، كار آدمى را به عذاب دوزخ منتهى مى سازد. عذابى كه خداوند قضايش را در حق شيطان و پيروان او رانده است. در همين جاست، كه اين سوره خاتمه مى يابد. | |||
«'''قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنذِرٌ وَ مَا مِنْ إِلَهٍ إِلا اللَّهُ الْوَحِدُ الْقَهَّارُ ... الْعَزِيزُ الْغَفَّرُ'''»: | |||
در اين دو آيه، به رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» دستور مى دهد به مردم برساند كه: من بيم دهنده مى باشم و خداى تعالى، يكتاى در «الوهيّت» است. | |||
پس جملۀ «إنّمَا أنَا مُنذِر»، مى خواهد غرض آن جناب را، منحصر در «إنذار» كند، و ساير اغراض را، مانند توقع مال و مقام - كه چه بسا دعوت به حق، در بين مردم مشتبه به آن ها مى شود - از آن جناب نفى كند. همچنان كه در آخرين آيات، باز به همين انحصار اشاره نموده مى فرمايد: «بگو من از شما هيچ اجر و پاداشى نمى خواهم، و من از متكلّفين نيستم». | |||
