تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۲۰: تفاوت میان نسخه‌ها

او نقل كرده كه: خداى تعالى، يونس «عليه السلام«''' را امر فرمود تا براى دعوت اهل «نينوا»، بدان جا رود. «نينوا»، يكى از شهرهاى بسيار بزرگ آشور بود، كه در كنار دجله قرار داشت و تا آنجايى كه يونس قرار داشت، سه روز راه بود. علاوه بر اين، مردم نينوا، مردمى شرور و فاسد بودند. لذا اين مأموريت بر يونس گران آمد، و از آن جايى كه بود به سوى «ترسيس»، فرار كرد كه آن نيز، نام يكى ديگر از شهرهاى آن روز است.  

يونس «عليه السلام»، به طرف نينوا رفت و در بين اهلش فرياد زد: هان اى مردم! تا سه روز ديگر، نينوا در زمين فرو مى رود. پس جمعى از مردان آن شهر، به خدا ايمان آوردند. ندا دادند كه: هان اى مردم! روزه بگيريد، و همگى لباس پشمينه پوشيدند. و چون خبر به پادشاه رسيد، او هم از تخت سلطنت خود برخاست و جامه هاى سلطنتى را از خود كَند، و لباس كهنه اى پوشيده و روى خاكستر نشست، و دستور داد مناديان ندا دهند كه هيچ انسان و حيوانى، طعام و شراب نخورد و به سوى پروردگار، ناله و فرياد سر دهند، و از شرّ و ظلم برگردند. و چون چنين كردند، خدا هم به ايشان رحم كرد، و عذاب نازل نشد.