۱۳٬۷۸۱
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۱۶: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←توصيف شراب بهشتى و حوريانى كه براى مخلصين آماده مى شود.
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۱۷۱: | خط ۱۷۱: | ||
<span id='link133'><span> | <span id='link133'><span> | ||
==توصيف شراب بهشتى و حوريانى كه براى | ==توصيف شراب بهشتى و حوريانى كه براى «مُخلَصين» آماده مى شود == | ||
«''' | «'''يُطَافُ عَلَيهِم بِكَأسٍ مِن مَعِين'''» - كلمۀ «كأس»، به معناى همان كاسه فارسى است، كه نام ظرف آب و شراب است. و از بسيارى از علماى اهل لغت نقل شده كه گفته اند: ظرف آب و شراب را «كأس» نمى گويند، مگر وقتى كه پُر از آب و شراب باشد، و اگر خالى شد، نامش «قدح» است. | ||
و كلمۀ «مَعِين» در نوشيدنی ها، به معناى آن نوشيدنى است كه از پشت ظرف ديده شود. (مانند آب و شرابى كه در ظرف بلورين باشد)، و اين كلمه، از ماده «عين» مشتق شده. وقتى مى گويند: «عَانَ المَاء»، معنايش اين است كه: آب ظاهر گشت و روى زمين جريان يافت. و مراد از «كأس مَعِين»، زلال بودن آب و يا شراب است. و به همين جهت، دنبالش فرمود: «بَيضَاءَ». | |||
«''' | «'''بَيضَاءَ لَذّةٍ لِلشّارِبِين'''» - يعنى: شرابى صاف و زلال، كه صفا و زلالى اش براى نوشندگان، لذت بخش است. پس كلمه «لذّة» در آيه، مصدرى است كه معناى وصفى از آن اراده شده، تا مبالغه را افاده كند. ممكن هم هست، مؤنث «لذّ» باشد كه آن نيز - بنا به گفته بعضى - به معناى لذيذ است. | ||
«'''لَا فِيهَا غَولٌ وَ لَا هُم عَنهَا يُنزَفُون'''» - كلمه «غَول»، به معناى ضرر رساندن و فاسد كردن است. راغب گفته: كلمه «غَول»، به معناى آن است كه: چيزى را به طورى فاسد كنى كه محسوس نباشد. پس اگر در آيه شريفه، «غَول» را از شراب نفى كرده، در حقيقت، ضررهاى شراب را از آن نفى كرده است. | |||
و كلمۀ «يُنزَفُون»، از مصدر «إنزاف» است، كه به مستى تفسير شده. البته آن مرحله از مستى كه عقل را از بين ببرد. ولى اصل اين كلمه، به معناى از بين بردن چيزى است به تدريج. و حاصل معناى جمله، اين است كه: در آن خمرى كه براى مخلَصين آماده شده، ضررهاى خمر دنيوى و مستى آن و از بين بردن عقل، وجود ندارد. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۲۰۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۲۰۷ </center> | ||
«''' | «'''وَ عِندَهُم قَاصِرَاتُ الطّرفِ عِينٌ'''» - اين آيه، وصف حوريانى است كه براى مخلَصين آماده شده. و «قَاصِرَاتُ الطّرف»، كنايه است از اين كه: نگاه كردن آنان، با كرشمه و ناز است. و مؤيد آن، اين است كه دنبال آن، كلمۀ «عِين» را آورده، كه جمع «عَينَاء» است، و «عَينَاء»، مؤنث «أعين» است، و هر دو، به معناى چشمى است كه: درشت و در عين حال زيبا باشد (مانند چشم آهو). | ||
بعضى از | |||
بعضى از مفسران گفته اند: «معناى «قَاصِرَاتُ الطّرف»، اين است كه: حوريان، فقط به همسران خود نگاه مى كنند، و آن قدر ايشان را دوست مى دارند، كه نظر از ايشان به ديگر سو، نمى گردانند. و مراد از كلمۀ «عِين»، آن است كه: هم سياهى چشم هاى حوريان نامبرده، بسيار سياه است، و هم سفيدى اش بسيار سفيد». | |||
«''' | «'''كَأنّهُنّ بِيضٌ مَكنُونٌ'''» - كلمۀ «بِيض»، به معناى تخم مرغ و اسم جنس است، كه واحدش «بيضه» است. و كلمۀ «مَكنُون»، به معناى پنهان شده و ذخيره شده است. | ||
بعضى از | بعضى از مفسران گفته اند: «منظور از تشبيه حوريان به «بيض مكنون»، اين است كه: همان طور كه تخم مرغ، مادامى كه در زير پرِ مرغ و يا در لانه و يا در جاى ديگر محفوظ مى باشد، همچنان دست نخورده مى ماند و غبارى بر آن نمى نشيند، حوريان نيز، اين طورند». | ||
بعضى ديگر گفته اند: | بعضى ديگر گفته اند: «منظور تشبيه آنان به باطن تخم است، قبل از آن كه شكسته شود و دست خورده گردد». | ||
<span id='link134'><span> | <span id='link134'><span> | ||
